Chapter Twenty Five: Uncovering The Untold Truth

Warning: Read at your own risk!

"Gabriel, may problema ba? "Nginitian niya lang ako bago niyakap ng napakahigpit.

"Wala naman, ma'am. "sagot niya sa akin hinalikan ang tuktok ng buhok ko.

"Tara ma'am! "Sumunod naman ako sa kanya. Nakita naming mukhang nagkakasiyahan na naman ang apat.

May kanya kanyang mga tent ang bawat isa. Nakita kong tahimik na nag gigitara sa Mike habang si Asul naman ay tahimik din. Ito ang isang bagay na ipinagtataka ko ngayon. Naninibago ako sa mga kinikilos nila mula kanina.

Nang makalapit na kami sa kanila ay hindi ko na napigilan magtanong pa. "May problema ba? "

"I have a question, Freya? "Kaya napunta ang tingin ko kay Russie. Sa paraan ng pagtitig niya sa akin ay nanlalamig ako. Naramdaman ko ang pagyakap ni Gabriel sa akin.

"What if your child is alive? "My child? Pakiramdam kong namanhid ang katawan ko. Kaya napahaplos ako sa tiyan ko.

"How... how did you know about... my first child? "Unti unti nang nababasag ang aking boses.

Nagising ako sa isang puting kwarto habang may dextrose sa tabi ko. Una kong tiningnan ay kung anong oras. Mag-aalas sais na ng umaga. Walang katao tao dito bukod sa akin.

Nasaan ang anak ko?

'Sige pa, isang ire na lang po Ma'am. Lalabas na po ang bata. '

'Naku! Napakaganda at napaka lusog na bata. Hinding hindi na ako magtataka kung kanino nagmana. '

'Kamukhang-kamukha! '

'Parang pinagbiyak na bunga eh. '

'Uwahhh uwahhhh! '

Iyon lang ang narinig ko bago ako mawalan ng malay. Napalingon ako sa pinto ng makita ko ang isang nurse na papasok. Nang makita niya akong gising ay nagmamadali itong lumapit sa akin.

"How's your feeling, Ma'am? "Sabi nito habang may chinecheck at sinusulat sa hawak niya.

"Nasaan ang anak ko? "Mahinang tanong ko sa kaniya kaya napalingon siya sa akin. Napansin ko rin tumigil siya sa sinusulat niya.

"Nasaan? "Iyon lang hanggang sa nakita ko iyong sarili ko na nag hehestirikal.

Mahigpit ang yakap sa akin ni Howard habang pilit akong pinapakalma. Pero hindi ko magawang kumalma. No! That's not true! Narinig ko siya kagabi bago ako mawalan ng malay! I heard it!

"Hindi pa sya patay! Hindi! "Umiiyak kong sigaw kay Howard habang sinusuntok ko siya sa dibdib.

Hindi! Hindi pa patay ang anak ko!

Hindi ako naniniwala!

"Tahan na... Zyrene. "Alo niya sa akin habang hinahagod ang likod.

"Hindi Howard! Huhuhu... Hindi ako naniniwala. "Hagulgol ko habang pinipilit kong tumayo pero hindi ko magawa dahil nanglalambot ako.

Hindi... hindi mo iiwan si mama! Kahit ikaw na lang!

Kinabukasan ay may pumasok na nurse sa harap ko. "Ma'am, pinasasabi po ni Sir Satillan na ngayon na po ang libing—"Hindi ko na siya pinatapos magsalita.

"Labas! "Paulit ulit akong sabi sa kaniya habang tinuturo ko ang palabas ng pintuan.

May sasabihin pa sana siya pero napilitan siyang lumabas.

Ilang araw, linggo hanggang sa umabot ng buwan akong nakaratay sa ospital. Hindi ako makausap ng maayos. Palagi na lang akong tulala. Wala pa sa lima ang kutsarang nakakain ko sa isang araw.

Siguro nababaliw na yata ako dahil tuwing gabi ay may naririnig akong nagbubukas ng pintuan habang pinupunasan niya ang mukha ng basang basa ng luha.

"Ayaw ko nang mabuhay... hindi ko na kaya. "Nang hihina kong sabi habang patuloy sa pag-agoa ang aking luha. Napatigil ito bigla bago huminga ng malalim pagkatapos ay ipinagpatuloy ang ginagawa.

Gustuhin ko mang aninagin kung sino siya ay hindi ko magawa dahil nanlalabo na ang mga mata dahil sa pagod at sakit na nararamdaman ko. Para akong unti unting pinapatay.

Sana lumayo na lang kami ni papa, buha pa sana sila.

Umabot na kalahating taon na para akong wala sa sarili. Mga pangarap ko, pamilya ko at higit sarili ko ay napabayaan.

"Zyyy-Zyrene. Ta-tama na... please lang... nandito ako. Hind kita iiwan... "Nagmamakaawang iyak sa akin ni Liniea habang niyayakap ako ng mahigpit.

"Huwag mo naman gawin ito sa sarili mo? Sa tingin mo matutuwa sina tito at anak mo kapag nakikita kang ganyan? "Nakatulala lang ako sa kaniya habang walang humpay ng pag-agos ng luha ko.

Tumatango-tango siya habang umiiyak na din, "Tu-tu... lu... ngan mo... mo... ba ako? "Napapaos kong sabi.

"Talaga? "Parang batang tanong ko sa kanya.

Akala ko talaga ganun lang kadali pero bumalik ako sa dati. Dumating rin sa puntong hindi ko na kilala ang mga nasa paligid ko. Dahil palagi rin akong binabangungot.

"Tama na! Pakawala niyo ako! Noooooo! Noooo! Howard!!!!! "Pero patuloy lang sila sa paghalik sa iba't ibang parte ng katawan ko.

"Magugustuhan mo rin ito, Miss ganda! Napaka-sexy mo pa! "

"HAHAHA! "

"Papa!!!!! "Pero kahit isa walang dumating hanggang sa magising ako sa kalagitnaan ng pagtulog may humahalik sa akin na isang lalaki.

"Stop! Please stop! "Naramdaman kong tumigil ito pero nag-iinit ang katawan ko. Para akong sinisilaban na hindi ako mapakali. Ang kati!

Naramdaman ko na lang na binalot niya ako sa isang makapal na kumot bago binuhat niya ako. Patakbo siyang lumabas bago sinakay ako sa isang sasakyan. Narinig ko siyang may kausap. Kinakati na ako pero hindi ko maikilos ang mga kamay ko dahil buong katawan ako balot na balot. Kaya napapaungol na lang ako. Para akong sinisilaban.

"Check all the CCTV footages. Find all those men. And check the area na dadaanan namin. Tingnan nyo kung may nakasunod. Let's talk tomorrow. I'll bring her to my house. "Malamig na sabi ng lalaking ito. Naka-hoodie at mask siya kaya hindi ko maaninag kung anong itsura niya. Madilim sa parte namin at patay ang mga ilaw.

"Shhh, konti na lang. I can't touch you. It makes it harder. "

Naramdaman ko ang mabilis niyang pagpapatakbo ng sasakyan bago mabilis akong buhat sa isang hindi pamilyar na magarang bahay. Bukas ang gate at mga pintuan. Pero wala akong nakitang mga tao hanggang sa maramdaman ko na lang na nawala ang pagkakabalot sa akin. At inilagay ako sa isang bathtub. Pero hindi naging sapat iyon para maibsan ang init na nararamdaman ko.

Narinig ko ang malalim na pag buntong hininga nito. Kaya naramdaman ko na lang pag-angat ko sa ere bago inihiga ako sa isang malambot na kama. Hindi tulad ng mga nauna pero paulit-ulit kong sinasabi sa kanyang pakawalan. Pero hindi niya pinakinggan ang sinasabi ko.

"Mas mahihirapan, I don't want to do this but I need to. "Umuungol lang ako para akong nawawala sa sarili. Pakiramdam ko hindi ko kontrol ang katawan ko.

Kaya kahit anong sabihin ng lalaking ito ay hindi ko maintindihan.

"Ang dumi dumi ko na. "Nandidiri kong sabi habang humahagulgol.

"No, you're not dirty. Don't ever tell that to yourself. "Sabi nito habang pinapakalma ako pero umiiling lang ako sa kanya.

"You will never be. Shhh... you are clean to me. They are... not you... shhhhhhh. "He stopped kissing me and hugged me tightly. I cried so much.

"I'm sorry, I'm sorry, I'm sorry. I'm almost late. "Nasasaktang panghingi niya ng tawad sa akin.

"I'm in pain. I can't control my body. "I said to this man because I can't see him. The lights are off tanging ang liwanag na nagmumula sa labas.

"I'm sorry if I have to do this. "Pero umungol lang ako dahil nahihirapan na ako. Sa bawat pagkiskis ng mga hubad naming katawan ay mas nadadarang ako. Hanggang sa tuluyan niya akong inangkin.

Tanging ang liwanag na nagmumula sa labas ang ilaw namin. Halos hindi ko na makilala ang sarili ko nang gabing iyon. Mga halinghing at ungol naming dalawa ang maririnig sa kwartong iyon.

Alam kong hindi siya si Howard, ang fiancee ko na wala sa tabi ko noong mga panahon na mas kailangan na kailangan ko siya.

"Hush now, my angel. "Before he took me in different ways again and again.

Nagising ako sa isang hindi pamilyar na kwarto. Pero alam kong hindi ito iyong kwarto ng lalaking iyon.