Webnovel / Teen / CRUSH KITA ALAM MO BA {Book 1} (COMPLETED)

CRUSH KITA ALAM MO BA {Book 1} (COMPLETED)

"Bamby!.." kahit sobrang basa na ako. Nilalamig na dahil kanina pa ako sa ilalim ng malakas na ulan. Nakaya ko pa ring tumayo at harapin ang taong tumawag saking pangalan. Hindi Bamby ang tawag nya sakin eh. Babe!. Bakit biglang nagbago?. Halos hindi ko na sya maaninag. Hapon na kasi kung kaya't madilim na ang paligid. Epekto ng malakas na ulan. Kinuyom ko ang palad nang matanaw kong palapit sya sakin. "Dyan ka lang!.." nanginginig kong sambit. Nag-init muli ang gilid ng mata ko. Hindi ko na kailangan pang magpanggap na hindi umiiyak dahil hindi naman iyon halata sa lakas ng ulan. Para ngang nakikisama sakin ang panahon. Nagdadalamhati rin sa unang pagkabigo ko. Dinadamayan ako. Sinasabing, umiyak ka lang para di masakit. Pero tangina talaga! Kahit anong iyak ko. Masakit pa rin eh. Sobrang sakit ng puso kong makitang unti unting nawawala ang taong pinangarap ko. "Babe?.." basag na rin ang kanyang boses. Isang pulgada pa rin ang agwat naming dalawa. Ngunit sa layo naming iyon, ramdam ko pa rin ang hindi ko maintindihan na presensya nya. Ang gulo. O ako ngayon ang naguguluhan sa lahat. "Di mo naman sinabi sakin na, ang tindi pala ng sikat ng araw sa inyo.." Tumingin ako sa kawalan. Natatawa. Baliw na yata ako. Pinunasan ko ang luhang naglandas saking pisngi. Di pa nga ata luha iyon eh. Kundi tubig ulan. Ganun na ako kalito sa nangyayari. "Ang init nyo masyado.... nakakapaso.." Wala na akong pakialam kung hinde nya maintindihan ang sinabi ko. Ang gusto ko lang ngayon, ay sabihin lahat ng gusto ko... sa huling pagkakataon.. "Babe?.." muli. Gumawa sya ng limang hakbang pero hanggang doon nalang sya dahil ayokong lumapit pa sya. "Dyan ka lang!." mariin kong banta. Natigilan sya. Nagmamakaawa ang kanyang mga mata. Pulang pula na rin ang kanyang ilong. Tanda na umiiyak rin sya. Hell! Wala akong pakialam. "Nangako ka hindi ba?.." suminghot ako. Sa wakas, nagkaroon ng lakas ng loob na tumingin sa kanyang mata. "Nangako ka sa akin?." hindi sya tumango o umiling o kahit na ano. Pinanood nya lang akong humagulgol sa unang pagkakataon. Bumuhos ang luhang kanina ko pa ayaw pakawalan. Hindi ko na kaya. Ang hirap. "Kumapit ako doon.. pinaniwalaan ko..pero anong ginawa mo?.." nanghina ang tuhod ko dahilan para mapaupo ako. At... doon umiyak ng umiyak. "Hindi ko alam..." "Anong hindi mo alam huh?.. Jaden, naniwala ako sa'yo.. bakit mo iyon sinira?.." Hindi sya makapagsalita. Huminga ako ng malaim bago muling tumayo. "Anong pakiramdam huh, masarap ba syang humalik?.." "Bullshit!!." malutong nitong mura. "Hindi ko yun ginusto.." dagdag nya matapos ang ilan pang mura. "Hindi ginusto pero pumayag ka!?.." mahina ngunit madiin ko itong ipinahayag sa kanya. Konting konti nalang, sisigaw na ako. Konting salita pa Jaden. Isa na namang mura ang pinakawalan nya. "Kaya pala hindi mo magawang tugunan ang mga tawag at text ko dahil masyado kang abala.." "Bamby, tama na..." mahinahon nynag himig. Di ko sya pinakinggan. Nagpatuloy lamang ako. "Mas masarap nga naman sya kaysa sakin..." "Sinabi nang tama na!!!.." sa unang pagkakataon. Nakita ko kung paano sya magalit. Ramdam ko ang apoy na nag-aalab galing sa kanyang mata kahit malamig ang bawat patak ng ulan. Galit ang namutawi sa kanya. Wanna read more?. Add this story in your library and see for yourself! You'll loved it!. Please Like, Comment And Share! Thank you!. Keep safe y'all!!!

Chixemo · Teen

Not enough ratings

303 Chs

Chapter 98: Iwas

"Gurl, may despedida raw sa bahay nyo mamaya?.." sinalubong ako ni Winly papasok ng aming room. Tatlong araw na simula nung birthday ko. Simpleng salu-salo lang ang ginawa ni Mama. Kasama sina Winly Karen at Joyce. Wala ng inimbitahan na iba.

"Ah oo eh. Punta kayo.." sa linggo na ang alis namin papuntang Australia. Kaya gusto nina kuya na magparty muna sa bahay bago kami tuluyang aalis

"Sure. why not!.. sigurado akong pupunta rin si Jaden dun. Okay na ba sila ng kuya mo?.."

Nagkibit balikat ako.

"Parang.." Yun ang sagot ko dahil hindi ko pa naman sila nakikita ni kuya Lance na nag-uusap. Basta ang sabi ni kuya sakin nung birthday ko, ay di na sya galit sa kanya. Kaya malay ko kung bati na nga silang talaga.

"Bakit parang di ka sigurado?.. ano ba gurl?.." tinapik pa ang aking balikat.

"Eh kasi di ko naman sya nakakausap lately. Masyado syang mailap."

"Pansin ko nga rin eh. Bakit kaya?." sabay kaming napaisip tungkol kay Jaden.

Medyo nadismaya ako nung birthday ko kasi hindi nya man lang ako binati. Basta nginitian at tinanguan nya lang ako, tapos na. Hindi naman ako naghahangad ng iba mula sa kanya. Isang bati lang sana, ayos na sakin. Solb na ako dun .Kaso wala. Wala kahit na ano mula sa kanya. Damn!. Sobrang nag-expect ata ako, kaya medyo nasaktan ako sa katotohanang wala syang pake sa akin. O well. That's life. Di ko naman sya pwedeng pilitin sa mga bagay na ayaw nyang gawin. Mas masakit kung ipipilit ko pa ang sarili ko sa kanya kung ang totoo ay ayaw nya naman. Hanggang ngayon, di nya ako nilalapitan o kinakausap man lang. Damn!. Ngayong okay na kami ni kuya. Sya naman ang di ko magets ang kilos. Isang araw mahuhuli ko nalang syang nakatitig o nakatingin sakin. Tapos isang araw naman, dedma lang sya kahit katabi o nadaanan ko sya. Ang hirap nyang basahin. Nakakainis.

"Bamby, computer lab daw tayo ngayon.." kalabit samin ni Karen. Katatapos lang ng recess time namin.

"Bakit daw?. Diba, subject ni sir Pete ngayon?." Ani Winly sakanya.

"Busy daw kasi si sir Pete. Kaya pinapupunta muna tayo sa computer lab para makisit in sa mga section A.." paliwanag nya habang inaayos ang mga gamit nyang nasa armrest.

Di ko mapigilang kagatin ang aking labi sa narinig. Really?. Makakasama ko sya sa isang subject?.. Goodness!..

"Oh!. bat parang nagulat pa kayo?.." pagtataka nya sa pananahimik namin ni Winly. Palipat lipat ang kanyang paningin. May halong pagtataka.

"Alam ko na. Si Jaden noh?.." namaywang ito sa aming gilid. Halos sabay pa kaming tumango ni Winly. Damn this!..

"Pwes. Sorry kayo. Wala sya dun..." pinag-ikutan pa kami ng mata.

"What!??.." nagugulat na himig ni Winly. Halos mapatayo pa. Dinaig nya ako. Suskupo!. May gusto rin ata sya kay Jaden. Pusang bakla!. No way!..

"Ang oa mo naman gurl. ikaw ba si Bamby para magreact ka ng ganyan?. hahaha.."

"Ikaw!.." hinampas nito ng pamaypay si Karen na mabilis naman umilag.

"Curious nga ang bakla. Di ko alam na masama na pala ang magtanong ngayon. Bwiset ka!.." irap nya kay Karen na pinagtatawanan lang sya.

"Don't worry. Wala naman syang sakit. Nasa field sila kasama ni sir Pete. Nagpapractice ng archery.." paliwanag ni Karen sa kabila ng kanyang tawa.

Nakahinga naman ako ng maluwag. Basta tungkol sa kanya, agarang tumataas tainga ko. Tumatalon. Nakikibalita, masaya man yan o hinde. Masaktan man ako o hinde. Basta Jaden. Buo ang loob kong marinig ang tungkol ng lahat sa kanya. No more rooms for another.

"Tara na nga. Baka malate pa tayo eh. Di na tayo papasukin." hinigit na nya ang aking braso saka hinila palabas ng room. Iniwan ang baklang umaatungal sa loob.

"Wag kang mag-alala. Bago kayo umalis. Aamin yun sa'yo..." bigla ay bulong nito sakin.

"Ano?!!". agad nyang tinakpan ang aking bibig. Kaya sa lalamunan ko ito nasabi. Bwiset lang!...

"Wag ka ng magtanong. Basta. Hahaha.." Hindi ko na magawang magtanong muli dahil nasa loob na kami ng computer lab. At bawal ang maingay dun.

O Great God!.. Ayokong mag-expect pero di ko mapigilan. Damn this feeling!.. Malalim na nga ata. At gustong gusto ko ang pakiramdam. So fetch!.

PREV INDEX Next