CHAPTER THIRTY-SIX

CLARA is decoration a cake when her staff told her that Kurt is there. Walang nagawa si Clara kung hindi papasukin ito. Pansamantala muna kasing umalis siya sa bahay ni Kurt at tumuloy sa condo ng pinsan na si Jacob. Walang nagawa si Kurt ng sinabi niyang gusto niyang bumukod muna sila. Gusto niya lang mapag-isip at malinawan sa mga nangyayari. Isang linggo na rin silang hindi nagkakasama sa isang bubong. Kurt often go to school to pick up Jewel. Hinahatid lang nito ang anak sa cake shop niya.

"You talk to him?" tanong ni Kurt.

Naka-upo ito sa mahabang sofa na para sa mga bisita niya. Nasa kabilang panig naman siya nito. Nakatitig sa kanya si Kurt habang siya ay nakatingin sa kamay nito. Pinaglalaruan kasi ni Kurt ang singsing sa daliri nito.

Tumungo siya bilang sagot sa tanong nito.

"When did you two talk?"

"Two days ago."

"And you still thinking about him. You didn't g---"

"It's not like that, Kurt. I'm still confuse. Hindi ko pa rin matanggap na ibang lalaki ang nakabuntis sa akin. Hin---"

"Bakit kung si Cole ba ay tatanggapin mo?"

Clara felt someone stab her heart. "Is that what you think? That I will accept it with an open heart If the one who did those horrible things to me is him?"

"Yes! Because we both know that you still love him. That despite of knowing that he raped you, you heart still beating for him." Hindi na napigilan ni Kurt na sumigaw.

"Because my heart knows that he can't do it. I let my mind win, Kurt and let my heart die."

Tuluyan ng umagos ang mga luha sa kanyang pisngi. She is in pain. Dalawang araw na ang lumipas at hanggang sa mga sandaling iyon ay nagtatalo pa rin ang kalooban niya kung tama ba ang naging desisyon niya. She let go of the man she loves.

"I love him but I still choose this marriage because I don't want to hurt you. I know what you did for us. And until now, I'm still thankful to you. Nagpapasalamat pa rin ako sa iyo, Kurt. Kaya mas pinili ko ang pagsasama natin kaysa sa narararamdaman ko."

Nakita niyang napakuyom si Kurt.

"You choose me? O you choose not to disappoint everyone? Hindi naman talaga ako ang pinili mo. You don't want to hurt me but your words hurt me more. Mahal mo siya at hindi ako. Alam ko naman noon pa na hindi ko mapapalitan si Cole sa puso mo. Nagbulagbulagan ako sa tuwing titingnan mo ang mga larawan niya dahil mahal kita. Pero Clara, sobra naman yata na ipamukha mo sa akin ang nararamdaman mo sa kanya." Kagaya niya ay umiyak na rin si Kurt.

Umiling si Clara. "Wala akong paki-alam sa sasabihin ng ibang tao, Kurt. I care for you that's why I'm being honest to you. Pagdating sa iyo hindi ko kayang magpanggap ng nararamdaman dahil alam kung hindi iyon ang nararapat para iyo. You are too good to be true. Wala akong ibang mabibigay sa iyo kung hindi ang katapatan ko. I maybe not love you like before but I love you as my friend and my husband. I care for you because you care for me and Jewel. Can't you understand me?"

Yumuko si Kurt. Pinaglapat nito ng mariin ang mga labi. Clara cried more. Hindi matapos-tapos sa pagpatak ang mga luha niya. Nasasaktan siya hindi lang para sa sarili kung hindi para na rin sa lalaking nasa tapat niya. Napakahirap mahanap ang kasayahan na hinihingi nila dahil sa nakaraan niya. Kurt keeps on hurting because of her. Why she keeps him if she hurt him in the end?

"Let's end this, Clara." Kurt said after being quite for a while.

Napatingin siya sa binata at binigyan ito ng hindi makapaniwalang tingin.

"W-what?"

"You heard me. Let's end this unlove marriage." Nakatitig sa kanyang mga mata si Kurt habang sinasabi ang mga salitang iyon.

"Why?"

"Why? We both hurting because of this marriage, Clara. We are both suffering because we tie to each other even thought we know that there's no enough love. Let's stop this bago pa tuluyan tayong magkasakitan at bago pa madamay si Jewel. It's the best for both of us.

"Kurt…"

"I set you free now. Gagawin ko ito hindi dahil hindi na kita mahal. Gagawin ko ito dahil alam kong ito ang makakabuti sa atin."

Clara doesn't know what to feel. She should be thankful, right? But why she can't feel it. Maybe because she knows that Kurt is hurting. He is sacrificing again for her own happiness.

"I'm sorry." Tanging nasabi niya.

"Don't be, Clara. I know from the very start that Cole owns your heart. And also…" Kurt started to get the ring at his ring finger.

Pinanood lang iyon ni Clara. Nang inilapag iyon ni Kurt sa coffee table ay lalong napa-iyak si Clara. It's over. Tapos na ang lahat ng meron sila ni Kurt. It ends like that. He is letting her go.

"I also make a mistake to you. Before we go to U.S, I already know the truth about Jewel. Alam ko na hindi talaga si Cole ang totoong ama nito. Your mom convince me to continue our plan. Na itago sa iyo ang totoo. Masyado akong naging gahaman na makasama ka kaya ginamit ko ang pagkakataon para makuha ang puso mo pero sa huli, hindi ko pa rin pala nakuha ang gusto ko. Natali man kita sa akin pero hindi ang puso mo."

Kung ganoon ay tama nga ang hinala niya na alam ni Kurt ang totoo. He knows and didn't tried to tell her. She feels betray by him but she can't get mad to him. Na-iintindihan niya kung bakit nito nagawa iyon.

"I'm sorry, Clara. Hindi ko gustong masaktan ka. Wala akong ibang intensyon noon kung hindi maging akin ka kahit na sa maling paraan. Sana ay mapatawad mo ako sa ginawa ko."

Umiling siya. "We both did a mistake, Kurt. I'm also sorry for using you, for hurting you and making you like this. You don't need to say sorry; I understand."

Ngumiti si Kurt at tumayo. Lumapit sa kanya. "Can I hug you for the last time?"

Napahikbi si Clara at tumayo. Agad siyang niyakap ni Kurt. Gumanti naman siya dito. He hugs her tight like it's their last hug. And yes, it's their last hug. They letting each other go. It's for the best and the right thing to go.

"Thank you so much, Kurt. I wish you all the best. I'm sorry for hurting you," aniya sa pagitan ng kanyang pag-iyak.

"It's okay. I be fine. We both be fine. Thank you for giving me a chance to be your husband and father to Jewel. Hope you find your own happiness with him. I wish you all the best in this world."

Napangiti si Clara pero hindi umabot hanggang tainga. It's heart-breaking that their marriage will end up like that but it's the right thing. A marriage without love won't last.

CLARA is seating across with her parents. Magdadalawang buwan na rin mula ng huli silang nag-usap ng kanyang mga magulang. Iniiwasan niya ang mga ito. Kapag pumupunta ang mga ito sa shop niya ay hindi niya hinaharap dahil nga sa hindi pa siya handang harapin ang mga ito. Nasasaktan pa rin siya dahil sa mga maling desisyon na ginawa ng mga ito pero hindi lang iyon. She realizes that she said too much to them.

Alam niyang tao lang ang mga ito at nagkakamali din. But they need to clear things up between them. Tumawag ang mga ito para ka-usapin siya at pumayag siya na magka-usap sila. Pumunta siya sa bahay ng mga ito.

"How have you been, Clara?" panimula ng kanyang ina.

"I'm doing fine, mom. I guess you too also," aniya sa mga ito.

The two looks fine. Noong isang gabi lang ay nakita niya ang mga ito sa isang news na umatend ng isang event. They look okay and doing fine. Wala siyang nakitang pagpapanggap sa mga ngiti sa labi ng mga ito.

"We are doing fine, Clara." Ang ama niya ang sumagot.

Napatingin siya sa ama. Seryuso ang mukha nito. Sometimes, she can't understand his father. Tahimik lang itong tao. Always agree to her mother. Pero minsan gumagalaw ito ng hindi nila nalalaman. Kagaya na lang ng pakikipagrelasyon niya kay Kurt noon. Nagulat na lang siya ng kina-usap siya nito patungkol kay Kurt. Doon niya nalaman na pina-imbestigahan nito ang asawa.

"That's good to hear, Dad." Ibinalik niya ang tingin sa ina. "Anong gusto niyong pag-usapan natin?"

Nagkatinginan ang kanyang mga magulang bago siya sinagot ng ina.

"We heard the news. Kurt is in U.S to process your annulment. Sigurado ka na ba talaga na hihiwalayan mo si Kurt?"

Clara didn't speak. Pinakatitigan niya lang ang mga magulang. Isang malalim na paghinga ang ginawa niya. "Yes, mom. Kurt and I agree to divorce. Iyon ang tamang gawin sa relasyon naming dalawa."

"Pero Clara, Kurt loves you. He is the per---"

"But I don't love him, mom." Putol niya sa iba pang sasabihin nito.

"At sino ang gusto mo?" sumigaw bigla ang kanyang ina na siyang ikinagulat niya. "Si Cole. Si Cole na kinidnap ka. Iyong lalaking baliw na iyon. Hindi ko siya matatanggap bilang bahagi ng pamilya natin. Hindi kita pinalaki para bumagsak ka isang baliw na tao."

May dumagan sa dibdib ni Clara dahil sa sinabing iyon ng kanyang ina. Napakuyom ang kanyang dalawang palad. Pinagdikit niya ang mga labi.

"Hindi ka ba nadidiri, Clara. Dati siyang kasintahan ng ba… babaeng iyon tapos gusto mo siyang pa---"

"Ano bang ginawa sa inyo ni Cole para magalit kayo ng ganyan sa kanya? Yes, he kidnapped me but he's not the one who molested me. Ibang lalaki ang gumahasa sa akin at hinayaan niyo siyang makalusot sa batas. Maling tao ang pinakulong niyo at nagbayad sa kamalian niya. Limang taon na naghirap si Cole sa kulungan habang ang lalaking totoong namantala sa akin ay nakalapit na pala sa amin ng anak ko. How could you do that to me, Mom? How could you lie to me? For what?"

Hindi na niya mapigilan ang pagsabog ng kanyang galit. She is mad for what they say. They are too much to Cole. They judge him like that.

"For your own wants. Bakit hindi na lang kayo ang nagpakasal kay Kurt tutal naman ay gustong-gusto niyo siya?"

"That's enough Maria Clara Alonzo. Don't shout at your mother. Ina mo pa rin siya." Sigaw ng kanyang ama.

Bumaling siya sa ama.

"Ina? When did you two become my parents? Kung hindi pa nangyari iyon, hindi ko pa mararamdaman si mommy sa buhay ko. You too, Dad. When are you when your other daughter needs you? Nasaan kayo ng umaakyat ako ng stage para kunin ang diploma ko? Nasaan kayo ng binuksan ko ang cake shop ko?"

Walang nagsalita kahit isa sa mga ito. She laughs sarcastic. They are not there for her. Hindi niya gusto magsumbat pero ang mga sinabi nila patungkol kay Cole ay hindi niya matanggap.

"You wanted to control my life after what happen to me because I disappointed you. I thought you understand me but, in the end, you only care about what people say. Akala ko wala kayong paki-alam sa pangalan na iniingatan niyo dahil mas importante ako pero ang totoo, mas higit para sa inyo ang pangalan ng pamilya. You don't care for me; you only want to satisfy yourself. Gustong-gusto niyo na kami ni Kurt ang magkatuluyan dahil sa tingin niyo ay perfect kami sa isa't-isa. Hindi niyo matanggap na hindi na siya ang taong mahal ko. Na hindi ko sinusunod ang gusto niyo."

"That's enough, Clara. Ginawa lang namin iyon para sa ikabubuti mo. Magulang mo kami kaya alam namin ang dapat ay para sa iyo."

What her father said makes her laugh again. "Ikabubuti ko? O ikabubuti niyo? Alam niyong si Cole ang mahal ko at siya lang ang kailangan ko. Pero anong ginawa niyo. You lied to me. Alam niyo na hindi siya ang totoong ama ni Jewel. Alam niyo na hindi siya ang gumawa ng masama sa akin pero hinayaan niyo siya ang magdusa sa kamalian ng iba. You broke me. And you push Kurt to me. Anong klase kayong tao?"

"This conversation is enough, Clara. Kung nandito ka lang din para sumbatan kami ng iyong ama ay makaka-alis ka na. Wala kaming anak na na---"

"When did I become you daughter, mom? Hindi mo naman talaga gustong magkaanak pero dahil nagkaroon ng ibang babae si Daddy ay napilitan kang ipagbuntis ako. Now, I know why I can't feel you." Tumayo siya at parehong pinakatitigan ang magulang.

"I'm sorry for being a bad daughter. I'm sorry kung hindi ako ang inaasahan niyong maging anak. Sorry kung hindi ako ang perfect daughter na gusto niyo." Tinalikuran niya ito.

"Bumalik ka dito, Clara. Hindi pa tayo tapos mag-usap." Sigaw ng kanyang ama.

Tumigil siya sa paghakbang. Hinarap niyang muli ang mga ito. "You said enough, right. So, I'm free to go."

Tatalikuran na sana niya ang mga ito ng muling magsalita ang kanyang ama.

"Wala ka talagang kwentang anak. Sana pala ginawa ko din sa iyo ang ginawa ko sa kanya. Kagaya ni Trixie ay pinabayaan din kita. Utang mo pa rin sa amin ng iyong ina ang lahat ng meron ka. You are nothing without us, Clara. Kaya bumalik ka dito at mag-uusap pa tayo."

Clara didn't speak. Humigpit lang ang pagkakahawak niya sa bag. How could they be cruel to her? Ngayon niya lang na-realize na ganoon pala talaga ang pag-uugali ng kanyang mga magulang. All these years, she thinks they are good parents after what happen to her but not. They even pretend to her.

"I'm thankful for everything you give to me and my daughter but it doesn't mean you have the right to control me. You have a responsibility to me as your daughter. You make mistake and should reflect on it. Goodbye." Tuluyan na niyang tinalikuran ang mga ito.

Narinig niya muli ang pagtawag sa kanya ng ama ngunit hindi na niya iyon pinansin pa. Nabuksan na niya ang pinto ng kotse ng may maalala. Muli siyang tumingin sa magulang.

"By the way, I want you to know that you still win. I can't be with the man I love. Tuluyan na namin pinutol ni Cole ang ugnayan namin sa isa't-isa. I guess you two be happy to know that I can't live with the man I love." Pagkatapos sabihin ang mga iyon ay agad siyang lumabas ng library ng mansion.

She hates her parents. How could they be cruel? Akala niya ay makakapag-usap sila ng maayos ngunit hindi din pala. Now, she guess that they called her to stop her divorce with Kurt. Ayaw ng mga itong magpaliwanag sa mga tao kung bakit isang failure ang kasal niya sa binata. Sigurado kasi siyang pag-uusapan ng mga tao ang paghihiwalay nila. But she doesn't care about what people think of her. She doesn't care what will they say towards her. Ang tanging paki-alam lang naman niya ngayon ay ang lumalaking anak. She needs to be strong for her daughter. Ayaw niyang maranasan nito ang mga naranasan niya. Kaya gagawin niya ang lahat para maging mabuting ina dito. She won't do the same mistake what her parents did.

She will do her best to protect her daughter even she is the only one she have.