Chapter One

Chapter One

Start

***

I was looking at the white ceiling and staring blankly at it. The cold from the night and at the aircon filled the whole room where I am sleeping beside a man I shouldn't be with.

His hugs made me comfortable in the cold. It gives me warmth to this cold night where I only could feel but... Being in a dream.

Being in a dream where I couldn't be awake. Where I couldn't escape.

Gumalaw ako at humarap sa lalaking hindi ko alam na makakasama ko sa buhay ko. Lalaking hindi ko alam na magiging malaki ang parte sa buong pagkatao ko. Lalaking hindi ko alam na malaki ang maitutulong sakin.

His long and firmed arms where hugging me while he was so fast asleep. He looks like an angel sleeping peacefully. He was indeed an angel in disguise. Hindi ko akalain na magiging anghel ko siya sa mga panahong wala na kong makakapitan at malalapitan pa. Hindi ko alam na magiging anghel ko ang lalaking napakasama ng ugali nang una kong makilala. Funny how could it turn now that I was with a guy I hate the most before. Now that he is the one helping the girl he disliked too way back to our first meet. How irony, isn't it?

Tumingin ako sa mga nakapikit niyang mga mata na kapag nakadilat... It is as if pulling you and locking you inside it forgetting everything but him. I traces the line of his eyebrows na kapag tumitingin sakin at nagsusuplado ay laging magkadikit. I traces his pointed nose down to his reddish lips na kapag nagsasalita ay susundan mo ng tingin pero kapag hindi siya nagsasalita ay lagi lang magkadikit ang mga iyon. He was so silent. His lips which is so soft you will pay everything just to be kissed by it.

Hinaplos ko rin ang mga perpekto niyang mga panga na kapag nag-igting ay mas lalong nagpapalabas ng kagwapuhan niya. He's like a god from Mt. Olympus that I think his too illegal to be with. All the girls hoping that they could touch this man or even a glance from him is fine but his too proud that he even can't look and smile to others. While me... An ordinary girl like me was lucky to be in his side huh?

Hindi ko ginusto ang bagay na ito. Hindi ko kailanman pinangarap ang bagay na ito. Being with a prince is not the dream I longed for.

Napapikit ako at hinayaang manatili ang mga daliri ko sa dibdib niya. As my tears fell down at my eyes. Pain stabbed my heart kaya di ko na mapigilan ang sarili kong umiyak.

I shouldn't be here in his room... Sharing a bed...

And sharing a night with him.

Humikbi ako. I'm not even sure if crying can ease the pain I am feeling.

I shouldn't be here with him. Hindi dapat ako nandidito sa piling niya dahil mali iyon! Mali na makisama sa lalaking di ka kasal sa kanya lalo pa't wala kayong nararamdaman para sa isat'isa.

This man beside me is the guy I gave my everything. He's my damn first kiss and the guy I gave myself with. He is the guy I belong with.

Oo. Sa kanya na ko. Sa kanya na ko hindi dahil mahal niya ko kung hindi dahil binayaran niya ko at wala na kong magagawa pa sa bagay na iyon kahit ayaw ko at kahit tumanggi ako.

Oo. Nasa tabi niya ko... Nasa tabi niya ko hindi dahil may pagtingin niya sakin kung hindi dahil kailangan...

Dahil may utang ako sa kanya.

Kailangan kong nasa tabi lang niya at gawin lahat ng gusto niya dahil utang na loob ko sa kanya lahat. At napakalaki ng utang na loob na iyon.

That accepting his offer is not even enough to pay.

Na kahit ayoko, wala na kong kawala. Na kahit hindi ko gusto wala na kong ibang paraan para pasalamatan ang lalaking malaki ang naging parte sa buhay ko. Pinunasan ko ang luha kong muling lumandas saking pisngi.

Hindi ko kailanman pinagsisihan ang bagay na ito. Pero hindi ko maiaalis sa sarili ko na nagawa kong ibenta ang buo kong pagkatao para lang sa pera.

And it's hurt like hell.

Nakakababa ng dignidad. Alam ko wala na kong pwede pang ipagmalaki sa iba dahil ubos na ko... Ubos na ubos na.

Wala ng natira pa sakin na pwedeng ipagmayabang. Tanging kay Lucian na lang dahil he was my first... I gave up my virginity and my whole life to him.

Kahit alam kong wala akong makukuhang kahit ano maliban sa tulong niya...

At balang araw...

Darating din ang araw na kapag natapos na ang kontratang mayroon kami...

Katapusan ko.

It's my game over. It's all done for both of us.

Oo. Kontrata lang ang mayroon saming dalawa. Kontrata ang dahilan kung bakit nasa tabi niya ko. Kontrata ang dahilan ng lahat ng ugnayang mayroon kami.

AT Hindi ko alam kung kaya ko pang bumalik sa dating buhay ko o hanapin ang sarili ko dahil the first day I agreed to the deal I already lost myself to him. Dahil simula nang pumayag ako sa offer malaki na ang nagbago sa buhay ko at marami na rin ang nawala sakin.

Tell me... Is there any chances na magiging normal pa ang buhay ko pagkatapos ng lahat? Can anyone tell me that everything will be fine after the contract?

Naramdaman marahil niya ang paggalaw ko kaya hinigpitan niya ang yakap sakin. It somehow calm me.

"What's wrong?" napapaos na tanong niya. Alam kong nakatunghay siya sakin dahil dama ko ang paninitig niya pero di ako tumingila para makita siya. Umiling na lang ako nang hindi siya tinitignan. It will only adds sadness in me. Ayokong makita niyang umiiyak ako. Too many tears I shed for him. Hindi ko alam kung mauubos ba ang mga luha ko para sa kanya?

Alam niyang di niya ko mapipilit magsalita kaya inayos niya ang pagkakaunan ko sa braso niya at niyakap ako ng mas mahigpit. Nagpapasalamat ako dahil hindi niya ko pinilit na sabihin sa kanya because I will only breakdown if he did. His hugs assuring me that I was safe. Inayos ko ang pagkakahiga ko sa tabi niya.

Hindi ko rin alam kung anong mangyayari sakin kapag wala siya. Hindi ko alam kung anong mangyayari sa pamilya ko kung wala siya. His my savior after all. At nagpapasalamat ako dahil doon. Hindi man magandan ang dahilan ng pagsasana namin... Tatanggapin ko pa rin. Whatever it may takes.

"Sleep now..." he whispered as he planted a soft kiss on my head. Drifting away all the pain I've felt awhile ago.

Sana ganito na lang lahat. Just by hugs everything would be fine for me. That everything's going on between us is fine...

Pero alam kong malabo iyon.

I was only paid off to do everything to pleased this man.

I was paid by a billionaire whose name is Lucian Antonio Salcedo Griffin.

I was been paid....

To carry the billionaire's baby.

Yes. Iyon ang kapalit ng lahat.

Hindi madali...

I've felt so down when I offered that deal. But I have no choice but to take it.

I know... May iba na mas gugustuhing malagay sa posisyon ko o makipagpalit sakin. Being with the guy who is every women's ideal type. His oozing with hotness and his so handsome that you cannot take your eyes off him. Well mannered and well educated. Plus the fact that he was only 27 but his a damn billionaire. How can he be so damn rich? But I am not after into the ideal type of a guy. A perfect guy. I just want only a guy who could accept me kahit may pinagdadaanan akong ganito. Ang tanong mayroon pa kaya? May tatanggap pa kaya sakin pagkatapos ng kontrata ko kay Lucian? Sa tingin ko wala na...

At kaya...

At kaya mabait sakin ang isang bilyonaryo dahil alam niyang makukuha niya ang gusto niya sakin.

Another tears falls on my eyes. And the realization hits me. Mabait lang ang tao sakin dahil may kailangan sila sakin. And it's hurts.

Napapikit ako...

Remembering the reasons why I take the offer and why did I end up...

Carrying the Billionaire's Baby.

***

Waaaahhh! Ayan. Pasensya na bitin. Opo. Binitin ko muna kasi sa next update na malalaman ang mga reason ni Amanda kung bakit kainailangan niyang pumasok sa ganoong sitwasyon. What causes her to accept the offer kahit labag sa kalooban niya.

Ayan po ang abangan natin sa nga susunod na update :) Anyways, salamat po sa lahat ng babasa nito <3 Hope na nagustuhan niyo :) Kamsa <3