Ang Lu Qiao Couple (9)

"Lu Jinnian, ano bang ginagawa mo?" Napayakap nalang si Qiao Anhao

sa leeg ni Lu Jinnian sa sobrang pagkagulat.

Hindi ito sumagot at nagpatuloy lang sa paglalakad papunta sa rest area

para iupo siya sa isang bench.

Noong sinubukan niyang tumayo, bigla naman siyang pinigilan ni Lu

Jinnian at muling pinaupo. Hindi pa napoproseso ng utak niya ang mga

nangyari mula noong ipagshopping siya nito ng sobra-sobra hanggang sa

buhatin siya nito nang bigla naman itong lumuhod sa harap niya at

tanggalin ang sapatos niya.

Hindi niya talaga maintindihan kung anong nangyayari kaya sinubukan

niyang tanggalin ang paa niya mula sa kamay ni Lu Jinnian pero lalo lang

nitong hinigpitan ang pagkakahawak dito at dahan-dahang minasahe ang

gitna ng talampakan niya.

Naligo naman siya kanina bago umalis ng bahay at wala rin naman siyang

alipunga o anumang sakit sa paa pero dahil buong araw na rin siyang

naglalakad, siguradong madumi na ang mga paa niya. Ano ba kasing

pumasok sa isip ni Lu Jinnian…Isa pa, plano nila ni Zhao Meng na

magshopping kaya sinadya niyang magsuot ng komportableng sapatos

para maging handa siya sa matagal na lakaran kaya hindi talaga masakit

ang paa niya…

May tao man o wala, hindi niya pa rin ipapamasahe kay Lu Jinnian ang

mga paa niya no! Pero bakit ba bigla nalang nitong naisip na masahiin siya

sa kalagitnaan pa ng mall!

Ramdam niya ang higpit ng pagkakahawak ni Lu Jinnian para hindi siya

makapalag pero dahil sobrang nadedesperado na siya, bigla niyang

hinawakan ang kamay nito.

Tumingala ito para tignan siya bago nito tanggalin ang kamay niya. "Ano

ba, umupo ka lang jan at wag ka ng malikot."

Kalmado naman ang pagsasalita ni Lu Jinnian pero natatakot si Qiao

Anhao na baka bigla nalang itong magalit kapag nagpumilit siya kaya

binitawan niya nalang ang kamay nito at hinayaan itong masahiin siya.

Sakto lang ang pwersang ginamit nito kaya kahit hindi masakit ang paa

niya ay narelax pa rin siya.

Halos hindi siya makagalaw habang tinitigan niya si Lu Jinnian, na

sobrang seryoso sa ginagawa nito. May gusto sana siyang sabihin pero

para siyang biglang na'pipe at hindi siya makapagsalita.

Samantalang si Lu Jinnian naman ay halatang sobrang komportanle sa

ginagawa nito.

Ilang sandali ring nakatitig si Qiao Anhao kay Lu Jinnian bago niya ibaling

ang tingin niya sa iba. Sakto, noong sandali ring iyon ay may napansin

siyang isang lalaking nakasuot ng sombrero na nagtatago sa isang gilid na

mukhang palihim silang kinukuhaan ng picture.

Kitang-kita niya na nakafocus ang camera sa kamay ni Lu Jinnian na

seryosong minamasahe ang paa niya. Hindi napansin ng paparazzi na

nakatingin siya kaya tuloy-tuloy lang ito sa pagkuha ng picture.

At doon niya lang naintindihan kung bakit biglang naging kakaiba ang mga

kilos ni Lu Jinnian.

Pakiramdam niya parang biglang nalaglag ang puso niya at ang inis na

nararamdaman niya kanina ay biglang napalitan ng pasasalamat.

Kaya naman pala ayaw tumigil ni Lu Jinnian sa kakashopping at bigla

nalang siyang binuhat nito paupo sa isang bench para masahiin ang paa

niya ay dahil gusto nitong hayaan ang paparazzi na kunan sila ng litrato

para malinis ang pangalan niya.

Parang may biglang bumara sa lalamunan niya kaya pwersado siyang

lumunok bago magsalita, "Lu Jinnian, pagod na ako. Uwi na tayo."

"Sige," Sagot ni Lu Jinnian habang patuloy sa pagmamasahe ng paa niya

pero ilang beses pa ang lumipas bago ito tumayo. Ang buong akala niya

ay tutulungan siya nitong magsuot ng sapatos pero bigla itong tumalikod at

hinila ang kamay niya. "Bubuhatin kita."

Pagkakuha ni Lu Jinnian ng sapatos niya, dahan-dahan itong tumayo at

siniguradong komportable muna ang pwesto niya bago ito maglakad

papunta sa elevator.

Samantalang ang assistant at si Zhao Meng naman ay nagmamadaling

sumunod sa dalawa, pero dahil masyadong puno ang dalawang trolley,

maya't-mayang may nahihulog na bag kaya ilang beses rin silang huminto

para pulutin muna ang mga nalalaglag.