Ang Katapusan (33)

"Anong nangyayari? Halos isang oras na. Bakit umiinda pa rin siya?"

Habang nagsasalita si Lu Jinnian, maririnig ang sigaw ni Qiao Anhao na

nanggagaling sa delivery room, kaya bilang tugon, napasigaw din si Lu Jinnian

sa sobrang kaba. "Qiao Qiao! Qiao Qiao! Kamusta ka jan?"

At hindi dito nagtatapos ang lahat, dahil maririnig din ang ilang 'dong-dong-

dong' galing sa paulit ulit na pagsipa ni Lu Jinnian sa pintuan.

Kaya dali-daling tumakbo si Xu Jiamu para hilain paatras ang kuya niya. At

muli, sumigaw nanaman si Qiao Anhao, na sa pagkakataong ito ay mas

malakas kumpara sa mga nauna nitong sigaw, kaya biglang nagpumiglas si Lu

Jinnian at muling tumakbo papunta sa pintuan ng delivery room. Buti nalang,

mabilis kumilos si Xu Jiamu, kaya nahawakan niya ito at niyakap para hilain

paatras. "Lu Jinnian, pwede bang kumalma ka?"

"Hindi mo ba naririnig? Sinisigaw niya yung pangalan ko. Isang oras na siyang

sumisigaw!" Aligagang sagot ni Lu Jinnian habang nagpupumiglas kay Xu

Jiamu. "Kailangan kong pumasok… papasukin niyo ako!"

"Bitawan mo nga ako!" Habang patagal ng patagal, palakas rin ng palakas si

Lu Jinnian, kaya bandang huli, unti-unting nanghina si Xu Jiamu, pero buti

nalang, dumating si Qiao Anxia na nakasuot ng mataas na takong, na

sinusundan ni Chen Yang, na may dalang pambabaeng bag.

Nang makita ni Qiao Anxia ang eksena, hindi na siya nagdalawang isip na

sipain si Lu Jinnian. "Bakit ka ba sigaw ng sigaw? Pagkalabas ko ng elevator,

rinig na rinig na kita ha? Nako, alam kong handa si Qiao Anhao sa

panganganak, pero kakasigaw mo jan, sigurado akong nahihirapan na yun

ngayon!"

"Qiao Anxia, sinong sinasabi mong nahihirapang manganak?" Galit nag alit na

tinignan ni Lu Jinnian si Qiao Anxia.

Napangisi nalang si Qiao Anxia at tumalikod. Pagkatapos, bigla niyang tinulak

si Xu Jiamu.

Kaya sumubsob si Lu Jinnian sa pintuan ng delivery room.

Nang mabalanse na ni Lu Jinnian ang kanyang katawan, sisipain niya ulit sana

ang pintuan.

Pero bago niya pa magawa, muling nagsalita si Qiao Anxia, "Sige, sipain mo.

Lakas mo para isang sipaan lang ha? Tapos papasok kaming lahat. Edi

magugulan ang doktor… syempre, si Qiao Anhao ang pinaka magiging

apektado… At kung malas malas, baka mamatay nalang sila ng

bata…Ngayon, ikaw mismo ang pumatay sa mag ina mo…"

May punto si Qiao Anxia… Pero masyadong prangka ang pagkakasabi nito…

Kaya si Lu Jinnian, na sipang sipa na sa pintuan, ay biglang natigilan.

Pagkalipas ng kalahating minuto, ibinaba niya ang kanyang paa, at naglakad

palayo sa pintuan ng delivery room ng nakasimagot.

Sa loob ng delivery room, walang katapusan pa rin ang pagsigaw ni Qiao

Anhao.

Hindi nagtagal, magkasunod na dumating si Zhao Meng at ang assistant.

Ngayong, naawat na si Lu Jinnian sa pagwawala, biglang tumahimik ang

kahabaan ng corridor.

Pero sa kabila ng pananahimik, halata pa ring kinakabahan si Lu Jinnian, dahil

ilang beses siyang tumayo sa kinauupuan niya, at sa tuwing maririnig niya ang

sigaw ni Qiao Anhao, nanginginig siya sa takot, kaya bago pa matapos ang

nakakapanindig balahibong eksena, sobrang putla at pawis na pawis na siya.

Hindi nagtagal, sa wakas, tumahimik na rin ang delivery room.

"Tapos na ba?" Nagaalalang tanong ni Qiao Anxia.

Walang sumagot, at nanatili lang na tahimik ang lahat.

Isang segundo, sampung segundo, isang minuto, dalawang minuto… Sobrang

tahimik pa rin ng delivery room. Walang sumisigaw na babae, o umiiyak na

bata, at sa totoo lang, mas nakakatakot ang katahimikang ito, kaysa sa sigaw

ni Qiao Anhao.