870 Ang Katapusan (31)

Bukod sa mga alitaptap, nagkalat rin ang mga petal ng rosas sa sahig ng

buong apartment, at sa harapan niya ay isang mannequin, na nakasuot ng

isang magandang puting damit.

Sa totoo lang, nagpupumilit sina Auntie at Uncle Qiao na doon nalang muna

sana sila matulog sa bahay nila , pero sinabi ni Chen Yang na gusto siyang

iuwi nito ngayong gabi. Noong oras na 'yun, naisip niya na baka sobrang

namiss lang siya nto at syempre, nakakailang naman kung magsesex sila sa

bahay ng mga magulang niya, kaya pumayah nalang siya, pero hindi niya

naman akalain na may nagaabang palang sorpresa sakanya.

Alitaptap….parangap niyang makakita nito mula noong nakabasa siya sa isang

libro ng tungkol dito… Madalas siyang maglambing sa mma at papa niya, pero

nakakalungkot lang dahil kahit gusto siyang pagbigyan ng mga ito,mahirap

talagang makahanap ng alitaptap sa Beijing.

Kaya noong naging sila ni Chen Yang, nabanggit niya na pangarap niyang

makikita ng mga alitaptap, pero biro lang naman 'yun.

At hindi niya akalain na matatandaan nito at talagang tutuparin nito ang

pangarap ng batang Qiao Anxia.

Walang mapaglagyan ang saya niya habang pinagmamasdan ang mga

alitaptap, hanggang sa hindi niya na namalayan na nakatalikod na siya kay

Chen Yang.

Kung masaya si Qiao Anxia, di hamak na mas masaya si Chen Yang na

makita itong masaya, kaya habang abala ito, sinulit niya ang pagkakataon na

lumuhod at ilabas ang pulang kahon mula sakanyang bulsa. Binuksan niya ito

at dahan-dahang itinaas, "Xia Xia, will you marry me?"

Pagkayuko ni Qiao Anxia, tumambad sakanya ang isang singsing, na may

napaka gandang diamond at sa sobrang saya, dali-dali niyang ibinuka ang

kanyang bibig. Gustong gusto niyang sumagot ng "Oo", pero noong

magsasalita na siya, bigla niyang naalala na hindi nga pala siya pwedeng

magbunts, kaya ang masaya niya sanang oo ay napalitan ng lungkot.

Walang bakas ng pagmamadali sa itsura ni Chen Yang habang nakaluhod at

nakatitig sa mga mata ni Qiao Anxia.

Biglang napakuyom ng mga kamay si Qiao Anxia. Simple lang ang tanong ni

Chen Yang, pero pakiramdam niya para siyang ginigisa dahil may dalawang

boses na naglalaban sa isip niya.

Yung isa, sinasabi saknayang wag ng idamay si Chen Yang, at yung isa

naman, gustong gusto ngt tumungo at sumagot ng oo.

Ilang minuto rin siyang nanahimik, hanggang sa bigla siyang umatras at

umiling, " Chen Yang, hindi kita pwedeng pakasalan."

Dahil dito, biglang napakunod ng noo si Chen Yang at gulong gulo na tumingin

kay Qiao Anxia.

Sa pakakataong ito, hindi na kayang itago ni Qiao Anxia ang nararamdaman

niya. Bigla siyang umiyak at emosyunal na sinabi, "Chen Yang, alam mo na

hindi ako pwedeng magkaanak diba? Bakit gusto mo pa rin akong pakasalan?"

Ilang araw din siyang nagtanga-tangahan, na para bang wala talaga siyang

ideya na hindi na siya pwedeng maging nanay. Akala niya pag ginawa niya

'yun, pwede silang mamuhay ni Chen Yang ng normal at masaya kahit silang

dalawa lang. Pero kanina… Pagkagising niya, sinilip niya si Chen Yang, na

mahimbing na natutulog sa sofa, at sobrang nakonsensya siya.

"Diba alam mong wala na akong silbi ngayon? Hindi kita pwedeng bigyan ng

pamilya!

"Gustong gusto kitang pakasalan at gustong gusto kong makasama ka

habangbuhay, pero ayokong maging makasarili at hatakin ka pababa. Hindi

mo 'to deserve…." Hindi mapigilan ni Qiao Anxia na humagulgol habang

nagsaslaita. "Kaya Chen Yang, wag mo na akong pakasalan, okay? Wag mo

na akong pakasalan…"