Ang Desisyon ni Xu Jiamu (37)

"Ayokong magbakasyon." Alam ni Qiao Anhao na hindi siya naiintindihan ni Lu

Jinnian kaya umiling siya at sinabi, "Gusto kong magmigrate."

"Bakit mo naman yan biglang naisip?" Biglang napakunot si Lu Jinnian ng

kanyang noo, at hindi nagtagal, nakarandam siya ng hindi maipaliwanag na

kurot sakanyang puso, "Dahil ba sa nangyari sa internet?"

Pagkatapos ng pangalawang tanong, bigla siyang yumuko at malungkot na

sinabi, "Qiao Qiao, patawarin mo ako kung hindi kita maprotektahan."

Hangga't maari, gusto niya sanang tumanda sila sa siyudad na kinalakhan ni

Qiao Anhao, dahil sa sobrang pagmamahal niya rito, gusto niyang makita itong

masaya kasama ang pamilya at mga kaibigan nito.

Kaya sobrang nalulungkot siya na dahil sa kasamaan ng ibang tao, naisip

nalang nitong magpakalayo…

Hindi naman intensyon ni Qiao Anhao na sisihin ni Lu Jinnian ang sarili nito

kaya para linawin ang lahat, niyakap niya ito ng mahigpit at malambing na

nagpatuloy, "Sa totoo lang, wala akong pakielam sa sinasabi ng iba. Iniisip ko

lang, paano kung magka anak tayo, ayoko namang kumabi ang magiging anak

natin sa ganitong klase ng paligid.

"Lu Jinnian, alam mo….. kung tayo lang, baka kaya pa nating depensahan ang

mga sarili natin, pero iba ang dating nun sa bata. Umalis na tayo dito. Kahit na

ibig sabihin nun ay kailangan nating magumpisa ulit, ayos lang yun. Makakakita

tayo ng mga bagong kaibigan, basta ang mahalaga magkasama tayo."

Tama….Ang mahalaga ay magkama sila. Kahit saang siyudad, bansa, o sulok

man yan ng mundo, basta magkasama sina Lu Jinnian at Qiao Anhao, wala ng

mas gaganda pa sa bagong bukas na naghihintay.

Ano nga yung kasabihan na 'yun?

Ah tama…'Home is where the heart is.'

Kung nasaan man si Qiao Anhao, dun ang tahanan ni Lu Jinnian.

At kahit saan pa siya magpunta, sisiguraduhin niyang magkasama sila.

Ngayong naiintindihan niya na ang lahat, walang tutol siyang tumungo at sinabi,

"Sige, magmaigrate tayo. Sundin natin ang naisip mo."

Napangiti nalang si Qioa Anhao sa sagot ni Lu Jinnian. Masyadong mabilis ang

mga nangyari at sa totoo lang, kahit kailan, hindi niya naisip na isang araw ay

kakailanganin niyang iwanan ang bansang kinaklhan niya ng mahigit

labindalawang taon… pero bilang isang ina, handa niyang gawin ang lahat para

sa magiging anak niya. Alam niyang may parte sa puso niya na Beijing lang

kukumpleto, pero masyado ng mapanakit ang lugar na ito at hindi niya hahayaan

na sa ganitong lugar lumaki ang mga magiging anak nila, kaya tama… hanggat

kasama niya si Lu Jinnian, handa siyang magumpisa ng panibagong buhay.

Para hindi maramdaman ni Lu Jinnian ang lungkot na nararamdaman niya,

sinubukan niyang wag magpahalata at kwnetuhan ito ng mga bagay na pwede

nilang gawin kapag nagmigrate na sila.

"Pwede tayong bumili ng magandang bahay tapos lagyan natin ng duyan sa

labas. Kapag summer at mainit sa loob, pwede tayong magkape dun pagsapit

ng gabi…

"Bibili tayo ng dalawang aso. Gusto ko parehong Labrador kasi sabi sa reaerch,

sila raw ang pinaka matalinong aso sa mundo, at pwede silang makipaglaro sa

baby natin…

"At Lu Jinnina… kapag makulit ang baby natin, kailangan mo siyang pagalitan

tapos papatahanin ko siya para sa isip niya, si mommy ang mabait…

"Kapag lumaki na siya, sabay-sabay nating lilibutin ang mundo…"

-

Noong nagising si Song Xiangsi sa kalagitnaan ng gabi, napansin niya na wala

si Xu Jiamu sa tabi niya.

Kinuha niya ang kanyang phone para icheck ang oras. Bukod sa nakita niyang

ala una palang ng madaling araw, mayroon din siyang unread message sa

WeChat mula kay Qiao Anhao na nareceive niya ng mga bandang alas onse ng

gabi: [Sister Xiangsi, nagusap na kami ni Mr. Lu….Aalis na kami ng bansa kaya

kung may oras ka, gusto ka sana iinvite na kumain.]

Aalis ng bansa? Dahil ba ito sa scandal? Oo nga naman, ngayon na buntis na si

Qiao Qiao, hindi na talaga madaling manirahan dito sa China dahil nakakaawa

ang bata kapag nadamay ito sa galit ng mga tao…

Dahil masyado ng malalim ang gabi, hindi na muna nagreply si Song Xiangsi

kay Qiao Anhao.