Chapter One

Return From Mission

May isang babaeng nakablack tight- fitted clothes. Idinikit niya ang kaliwang tenga sa silver vault habang ipinaiikot ikot ang lock at pinakikiramdaman ito. Ako lang naman iyon!

Ilang saglit pang paikot ikot at pagkukutingting bago may narinig akong nag- 'click'.

Napangiti ako ng tipid sapagkat naramdaman ko na malapit ko ng matapos ang misyon.

Bumukas ang pilak na vault at sumilay dito ang dilaw na envelope. Nagtaka pa ako kung bakit isang normal na yellow envelope lang ang nakalagay eh ang gara gara ng pinaglagyan.

Di bale pagkatapos ko itong makuha at successful na maidala sa YUB siguradong may bonus na naman.

Aalis na sana ako tangan ang envelope kaso lang biglang bumukas ang pinto ng room na pinaglalagyan ng silver vault.

"D*mn!," napamura tuloy sa inis nang makita kong may pinindot yung lalaking pumasok sa tabi.

"Security! Shut the whole company's passageway! Dang there's an intruder-no a thief in room DEF no. 456- 520- 2003!"

Dali-dali akong tumalon mula sa bintana paibaba sa isa pang terres ng pangbabang palapag saka nawala sa kanilang paningin.

"Ang b*bo! Hanapin niyo, mga inutil! Kailangan nating mabawi ang ninakaw nung pesteng iyon kung ayaw ninyong mamatay!"

Heh! Pasensya na pero hindi niyo na ito makukuha!

Tinignan ko ang envelope na kulay dilaw. Ano kayang laman nito at pinag-aagawan ng mga tao?

"Ayun! Nandoon siya! Nagtatago," sigaw ng kung sino sabay turo sa kinaroroonan ko at nagsitakbo ang mga tauhan ng kalaban patungo sa akin. Makaalis na nga bago pa ako mabisto-ay nabisto na nga!!!.

Bumwelo ako sabay nagtatakbo at binasag ang bintana. Mabilis akong nalalaglag mula sa mataas na bintana ng benteng palapag na gusali. Kalmado lang ako habang nalalaglag at halatang sanay na.

Bago ako magdere- deretso paibaba agad namang may humulog sa aking tali kaya agad ko iyong kinuha saka unti-unti akong umaangat.

Tumingala ako at nakita ko ang dalawang pigura, isang maliit at isang malaki saka ngumiting ngisi sa kanila. Ganto halos lagi ang scene sa trabaho ko sa YIA(YUING INCORPORATED AGENT) kaya hindi na ito bago sa akin.

"Kagaya ng inaasahan, that mission is a piece of cake for AC," nakangising komento ng isang babaeng may blonde hair na nasa 21 years old na. Ang pangalan niya ay Nathea(Nat-ya). May konting kaartehan. She's also acted like a chatterbox. At napakacarefree sa buhay. Ayaw niya ding tinatawag ko siyang ate kasi daw isa ako sa boss niya. Tss! She's one of my ten subordinate.

May roon siyang title na "Flower Bash." Sa totoo lang she's hot. She looked so sweet but fatal. Magaling siya sa maraming aspects lalo na sa pagmamit ng iba't ibang weapon. Ginagamit niya din ang kanyang pagiging hot and flirty as a skill. Marami ang naglalaway sa kanya at handang gawin ang lahat para lang mahawakan ang kanyang kamay. So kabog!

Marami na ang naloko niya lalo na at madali niyang napapaikot ang mga lalaki. She's good, that's why isa siya sa pinili ko. Tanong niyo kung single pa? Sorry but she's already taken. May nakatoka na kaya hanap na lang kayo ng iba. Sigurado akong marami pa kaso hindi nga lang kagaya niya.

Nasa loob na ako ng helicopter. Not just a normal helicopter, it has a very high tech quality and pilot engaged system with super elegantic design.

"Ate AC is really my lodi," mapaghangang saad ni Axel(A-sel) habang malawak na nakangiti. Pinakabata ko siyang subordinate. Nasa 12 palang siya. Siya ang "baby" ng grupo.

Puro pa sila kwentuhan at salitaan ng kung anu-anong papuri sa akin pero parang wala lang akong naririnig at nakatingin lang ako sa kanila ng may patay na facial expression. Boring lang kasi.

"Will you guys stop chit-chatting so loud, I'mma just sleep," utos ko na may halong pagkatamad at antok ang tinig sabay nagsalpak ng earphone saka sumandal.

Nagpapatugtog lang ako ng kantang "Rumors". Ilang saglit pa bago ako napaidlip.

By the way I'm Almera Choel (Al-me-ra Ko-el) Soragoza a. k. a AC. Ginagamit ko lang ang AC as code name. 17 years old. As far as I know, ako ang panganay ng mag-asawang Amoura (A-mo-ra) at Malcome (Malcam) Saragoza. Both poor people but I know they're just faking it para mahirapan ako sa pagtratrabaho. I don't know why though...

In the current situation I'm hiding deeply the true skin of mine under a sturdy and ironed shell for so many reasons. I don't want to trust this family that full of trickery.

...

"Hey wake her up"

"Tsh, why you're commanding me if kaya mo naman!? "

"I'm older than you so obey me!," rinig ko pang hasik ni Nathea bago tuluyan kong inimulat ang mga mata.

"Tsk! I'm awake! Better not make so much noise please," may pagkairita kong sabi sabay tayo at naunang naglakad palabas ng helicopter.

Matagal na sigurong lumanding ang helicopter dahil nakasarado na ang daananan ng papasok sa landing area. Nasa ilalim kami ng lupa. May underground tunnel at it was designed shabbily. Poor! Mahirap! Mukhang kalawangin na ang metal na pader ng underground. Hay...

"It's your fault! If you're not maingay, she wouldn't magigising ng masama ang mood," rinig ko pang konyong paninisi ni Axel.

"Aba nanisi ang maingay," mahinang bulong naman ni Nathea pero mukhang narinig ng bubwit.

"Who are you calling maingay!?," naiinis pang singhal ni Axel. Napailing na lang ako. Maingay! Parang aso't pusa sila! Eto naman si Nathea kay tanda- tanda na eh pumapatol pa sa bata.

"You! You are the noisy one here!," pagtuturo ni Nathea.

"Hey, are you guys just keep arguing out here...Clock is ticking," nakakunot-noo kong saad, tila naiinip, sabay tingin sa relo para matahimik na ang dalawa.

12:01 pm, February 1, 20**

Wala ng masyadong oras...

Nauna na akong naglakad at hindi na hinintay pa sila. Kaysa makinig sa bangayan ng dalawang mortal na magkaaway at bago masali pa sa gera mas mabuti pa ang unahin ko ang paggawa ng pera.

{Chapter One Finished}

[To Be Continued]

>"Chapter Two In Next Entry"<