Chapter 20

I added another twist kasi parang ang lame eh. HAHAHA

--

I'm in my wedding car right now. Nauna na sila mommy at daddy sa simbahan.

Kinakabahan ako. Yes, I'm entitled to get nervous because its my wedding day but this is something. I am nervous about something that I can even name.

Panay ang tingin ko sa mirror.

Parang ang weird kasi nong driver.

Ang alam ko si Manong Lando ang magiging driver ko pero bakit iba to?

"Ah .. excuse me po, nasan po si Mang Lando, diba po sya po dapat ang driver ko?" I ask politely.

He looked at me. And it brings me scruple feelings.

Muka kasi syang goons. Yung parang mga napapanuod ko sa movies.

"Nagkaron po kasi Ma'am ng Emergency si Lando, Kaya ako na po ang pumalit" mabait nyang sagot na ngumiti pa saken.

Pero hindi non napagaan ang nararamdaman ko. Yung ngit nya ay parang may hatid na panganib.

Dahil sa sobrang sama na ng kutob ko sa mga nangyayari, pasimple kong kinuha ang cellphone ko.

I compose a message and sent it Diken.

HELP.

Pinagpapawisan na ako. Napapansin ko din na lumihis kami ng daan.

"Ah kuya, parang hindi na po ito ang daan papuntang simbahan" tanong ko.

Nagpapanic na ako. I heard him laugh.

May kinuha sya comparment ng kotse. Isa yung puting panyo.

He stops the car. Bumaba sya at nakita ko syang naglakad papunta sa pwesto ko.

Agad akong pumunta sa harapan ng kotse para sana ilock ang pinto.

Pero bago ko pa mapindot ay nasabunutan na nya ako.

"Saan ka pupunta?" Tanong nya habang tumatawa.

"Tatakas ka?" Sabi nya.

"Bitiwan mo ako!" Sigaw ko.

Nakikipaglaban ako. I need to.

I am crying.

"Please, pakawalan mo ako" pagmakakaawa ko.

"Ang ganda mo pala talaga sa malapitan" sabi nya.

Nanginig ako sa sinabi nya.

Inamoy nya ako sa leeg.

"Amoy masarap. Haha" sabi pa nya.

May pinaamoy sya sa akin.

And i block out, while whispering Diken's name.

My baby!

Nagising ako sa isang abandonadong  kwarto. Iginala ko ang mga mata ko. Wala akong makitang kahit anong gamit maliban na lang sa upuan kung saan ako nakatali.

I am still wearing my wedding gown. Madumi na ito.

I hope Diken already seen my message.

Please god, save us! Diken, Help me!

Dasal ko.

Pinipilit kong kumawala. Pero ang higpit ng pagkakatali neto.

Nakarinig ako ng mga yapak papasok.

"Oh so the Bride is already awake" i heard a woman say.

It sounds familiar. San ko nga narinig ang boses palaka na yun?

To confirm, i look at her.

My eyes widen after seeing her.

She's wearing her evil smile.

"Ikaw!" Sigaw ko.

"Yes, ako." Sabi nya.

Dahan dahan syang lumapit saken at sinabunutan ako.

"Alam mo kung di ka sana naging mang aagaw, hindi ka nandito ngayon, bitch!" She said.

Wait, what? Inagaw?

"Inagaw? Wala akong inaagaw sayo" sagot ko.

Lalong humigpit ang pagkakasabunot nya sa akin.

"Mang aagaw ka! Inagaw mo si Diken! Akin lang sya! You hear me? Akin lang syaaa!" Sigaw nya.

"He was never yours!" Sagot ko pa.

Mas lalo ata syang nagalit dahil parang namanhid ako sa lakas ng pagkaka sampal nya.

"How dare you! Ako ang pakakasalan nya! Hindi sya magkakaron ng ibang bride maliban sa akin! Dahil papatayin na kita ngayon!" Sabi nya na tumatawa pa.

She's crazy!

Nanlamig ang buong katawan ko narinig.

Natatako ako hindi lang para sa sarli ko, kundi para na rin sa baby ko.

"Please Diken, Help me. Oh god, save us" i whisper.

"Walang magliligtas sayo." She mock.

Hindi ko sya pinansin at patuloy na nagdasal.

Hinang hina na ako. But i need to stay awake.

"Ililigtas kami ni Diken, i trust him" i said.

Tumawa na naman sya ng malakas.

"Oh dear, umasa ka lang. Don't worry i will sent to him your head and your baby para naman may remembrance" sagot nya.

"Demonyo ka. Wala naman akong ginagawa sayo" sabi ko.

I am really getting tired every passing second.

"Anong sabi mo?" She said in a very perilous voice.

Nakita kong may kinuha syang baril sa likod nya and;

It made me shiver.

Natakot sa mga susunod na nangyari.

Napapikit ako.

Sorry baby, mommy si weak.

Naghihintay ako sa gagawin nya, pilit kong tinatanggap na mamatay na ako kasama ang hindi ko pa isinisilang na sanggol.

I lose hope.

Pero wala akong naramdaman,

Nakarinig ako ng tunog ng baril.

Napapikit ako nga mariin, puno ng kaba, takot ang dibdib.

Biglang tumahimik ang paligid.

"Sorry baby, I'm late" i hear a voice.

"Diken .." i said before everything went black, again.