webnovel

BITTER LOVE

SYPNOSIS "Why are you here?" mahinahon kong tanong. "Can't we just forget what happened and fix our relationship!" Nanggigigil nyang sagot "Wow ha! After i saw you with my very own eyes, having sex with my sister? Well, fuck you!" I smiled bitterly. "I'm drunk okay! And i don't know what i do! Bakit kasi magkamukha kayo ng kapatid mo!" He shouted. "Lasing ka man o hindi, alam mo ang ginagawa mo! At hindi ko kasalanan kung magkamuka kami! Why don't you ask our parents! At saka .. kung talagang mahal mo ako .. naramdaman mong hindi ako yon." He looks guilty. Nagbaba sya ng tingin. Nagpatuloy ako sa pagsasalita. "Magkaiba naman siguro kami ng halik diba? Magkaiba kami!" Gigil kong saad. I want to punch his face. I want to hurt him so bad kasi sobrang sakit ng ginawa nila saken. "I'm sorry. Saktan mo ako kung gusto mo. Please, ayusin lang natin to" he pleaded. Lumayo ako ng distansya sa kanya. "It can't be fix by just saying sorry. At gusto kong malaman mo na mas masakit kasi .. bkt kapatid ko pa? Of all people, bakit sya pa!" Sigaw ko habang umiiyak. Lumuhod sya harapan ko. "Please hon .. just this once .. forgive me" Umiiyak na din sya Mas lalo akong nasasaktan sa nakikita ko, tumalikod ako at .. "Umalis kana. Hindi ako Diyos para luhuran"

ImNovel · Fantasy
Not enough ratings
36 Chs

Chapter 11

Naiwan kami ni Diken.

He looks so bothered over something.

"Ah h-hon, l-let's eat?" He ask.

Pinangliitan ko sya ng mata.

He's hiding something

Or ..

He's avoiding something.

Hindi sya makatingin sa akin

"Oh! Nga pala where is the CCTV?" I ask. Bigla kong naalala.

I need to see that para matahimik ako.

"W-what C-CCTV?" Utal utal nyang sagot.

Oh. Tumaas ang kilay ko.

"You know what i am talking about HON!" I smirk at him.

"Hon you don't need to see it." Sabi nya.

"And why is that?" Tanong ko pabalik

"Because .. cause .. " he can even said the word completely.

"What did you do back then huh diken?" I ask.

I am getting mad every passing second.

May mga naglalarong scenario na sa isip ko.

At nakakapang ngalit ang mga yon!

Napabuntong hinina ito.

It looks like he really did something.

Parang hirap na hirap sya

"I don't get the point why are you so persistent to see that CCTV! maayos na tayo ngayon eh!" He said.

Aba ang loko!

"I need to see that. Because honestly right now, i have something in mind." Sagot ko.

He looks afraid.

"Andaming pumapasok sa isip ko. At sana lang mali lahat ng yon" pagpapatuloy ko.

"Dahil kung hindi, i don't know what to do anymore" i said

And left him with the kitchen.

Pumasok ako sa kwarto.

I started thinking.

Gusto kong mag isipan ang mga desisyon na gagawin ko if ever ngang mapanuod ko yun at may makita akong hindi maganda.

Please, self. Just this once, be matured enough.

Nakakapagod na kayang masaktan.

What did i do to deserve this?

And i feel that something is falling from my eyes.

Its wet.

My tears, its falling. Again.

I don't know know why i am so being emotional these past few days.

Hindi kaya .. ?

Oh god!

ITS been days since hindi ko sya pinapansin.

Ayaw kasi nyang ipakita sakin yung CCTV.

Pinagpipilitan nyang hindi na kailangan.

But i felt like i really need to see that.

At saka ewan ko ba, ayaw ko syang makita ngayon.

Naiirita ako! Naiinis ako!

Pero i miss him. Kahit ang lapit lapit lang nya.

I also start vomiting every morning.

Actually may idea na ako kaya gusto ko sanang i confirm.

Nakapag bihis na ako.

I want to go outside and buy a pregnancy test.

"Saan ka pupunta?" He ask in a cold voice.

Inirapan ko sya.

Nainis na ata sya saken.

I was about to open the door when ..

"Don't ever try to open that fucking door!" Utos nya.

"Minumura mo ba ako?" I ask.

Hindi sya nagsalita.

He looks mad.

"Teka, bakit parang galit ka? Inaano ba kita ha!" Tanong ko.

"Fuck! Wag mo akong artehan!" Sabi nya.

And it made me stilled.

"Artehan?" I smiled bitterly.

"Yun talaga ang tingin mo sa ginagawa ko ha?" Sarcastic kong sagot.

Hindi sya nakaimik.

Parang ngayon lang nya narealize ang sinabi na.

"H-hon .." he said.

But I was on the other hand, get hurt of what he said.

Tumakbo ako sa Guest room kung saan ako nag stay ng ilang araw na.

I know he can't open the door because i lock it inside.

And i cried.

Maarte naba talaga ako?

Umiyak lang ako ng umiyak hanggang sa mapagod ako.

Inayos ko ang mga gamit ko at nilagay sa maleta.

I call daddy.

"H-hello d-dad .." sabi ko pagkasagot nya.

"Are you crying Leigh?" He ask in a soft voice.

"I want to go home .. please." Pag mamakaawa ko.

"Okay. We'll talk here okay? Ipapasundo kita sa helicopter" sabi neto na pinatay ang tawag.

Maybe this is the best for the both of us.

I will confirm the truth, and tell it to my parents.

Kakausapin sila.

For now, ayoko muna syang makita.

Gago sya!