First Meet

Despite sa pagiging savage half-demon ni Harliegh, she can consider herself as cute classy little foxy girl in some parts at mahilig sa mga pusa…

"Hihiramin ko muna ko kayo ah," gigil na gigil kinukuha ni Miss Bubby sa box ang tatlong maliliit na puting kuting hugging them tightly. "Super duper cute cute niyo naman," pisil niya sa ilong ng isa.

She immediately close the door pagka-lock niya ng kulungan sa mga pinagkuhanan niya ng mga pusa, sumilip-silip sa labas ng pinto to verify na walang taong paparating o papasok at tudo hissing ang mga kuting na bitbit ng babae papuntang cashier. Kasabay nito ang mga nagsisitahulang mga puupy at aso sa hawla na tila nakakadama ng kakaibang aura everytime tumatahol. Na-bobother si Bubby sa kanilang ingay sa loob ng pet store and so much exasperate. All of a sudden she fizz towards to them stopping from howling. In a monstrous look, humaba ang panga ng ginang pababa kasukat ng leeg, nag-silabasan ang mga maiitim na ugat sa balat at mukha.

Tumahimik ang store. And continuing her step na parang walang nangyari at hinahalik-halikan pa ang ulo ng mga pusang dala. "Lovable pa naman kayo kaso gutom si tita," saying in a low voice. "Pasensya na talaga ah, gutom lang talaga ang tita niyo kaya kailangan ko kayong kainin." She laugh like a witch.

Lumundag si Bubby sa upuan sabay sipat sa entradang pinto sakaling may taong kakatok o bubukas. Inaamoy-amoy ang mga mapuputing balahibo ng mga kawawang kuting, pagkatapos nilabas ng ginang sa bibig niya ang mahabang dila. Her tongue separated into three parts at pinagdidila-dilaan ang mga maliliit na hayop each of the tentacles. "Yummy! Yummy! Yummy!" Lalamonin na sana ng babae silang tatlo at nang—

Criinnggg!! Tumunog ang door bell sa itaas ng kaniyang pet store at si Clace ay papasok wearing a black blouson jacket.

"Good day po miss Bubby," greeting her while reaching to the cashier's office. Isang karton ang kaniyang dala rin at nilalaman nito ang mga puting pusa na laging inaalagaan ni Carol na mga bagong panganak. "Nakakadisturbo po ba ako sainyo?"

"Nakakadisturbo ba ako sainyo!" murmuring silently ni Bubby like a child. At lumabas sa office. "Oh ikaw pala Clace, Goodmorning anong atin ngayon?" Pilit na pilit ang ngiti ng kumag.

"I-dodonate ko sana itong sina Nala dito sa store if okay po sainyo?"

"At bakit mo naman idodonate ang pusang yan?"

Nag-iisip si Clace ng mapapalusotan, "lumipat na kasi kami nina mom at dad ng ibang bahay staka wala na po ang nanay nila."

"Ow how awful."

"Napagpasyahan kong ibigay o ko idonate ko nalang sila. Naniniwala naman po akong nasa mabuting kamay sila ng amo kapag binigay ko sila saiyo."

"Oh how sweet mo naman salamat sa pagtitiwala" over-acting niyang sabi at nakahawak pa ang kamay sa dibdib feel na feel ang pagiging concern kuno. Ibinalik niya ang mga pusa sa dating pinagkukulungan at kinarga ang pusa ni Clace. "Unang pagkakataon dito sa store ko na may nag-magandang loob na i-donate ang kanilang alaga kaysa hinahayaang maging grasa sa kalye."

"Kaya nga eh—" nakapansin ng likidong tumutulo si Clace sa ilalim ng baba ni Bubby pagkatingala nito sa kesame nung mapundi ang isang bombelyang. "Uhhmm excuse me po? Ano ba yang nasa inyong baba laway ba niyo po ba yan?"

Instantly pinunasan, "w-wala to galing kasi ako umiinom ng tubig nakalimutan kong pinunasan."

Pansin rin ni Clace ang inflated flesh niya sa bandang balikat kumukulay violet, "at dyan sa balikat mo miss Bubby pasa ba iyan?"

"O-oo binubugbog kasi ako ng asawa ko kahapon."

"Pero one year na kayong annul," sagot naman ni Clace sa kaniya.

"I-I mean yung bagong husband ko ngayon." Sinubukang pang takpan ng kaniyang collar and changing the topic right away. "Kumusta na pala sina Edd?" Siya naman ang gustong i-trap ni miss Bubby sa conversation.

"They are okay."

"Kailan kayo lilipat?"

Umehem-ehem upang di mahalata, "uhmmm ngayon dapat kami lilipat—"

"I see. Kaya pala close na yung coffee shop niyo four days ago."

"Oo nga eh nag-iimpaki nalang kami sa mga gamit namin sa bahay."

In the second time, tumunog ulit ang bell at pumasok kasunod sa store ang naka-gray leather jacket. Pink ang kaniyang skirt sa lower body habang pink din naman ang sout niyang rubber shoes.

"Hello miss Bubby." Nilugay pa nito ang blonded green niyang buhok inserting a stick para maging pony tale ang dating.

"Harleigh, my darling." Muntikan na niyang mabitawan ang box kaya napa-aktong mapasalo si Clace akala niya mahuhulog ang mga pusa. "What a miracle day napabista ka ng maaga sa store anong nag-udyok sayo?" pabiro niyang sambit.

"Wala lang hihiramin ko sana yung mga paborito kong alaga sina Zoe kahit si Blu na lang." Nag-smile siya kay Clace tila kakilala at humirit ng kaway.

"Hindi ko pa sila pinakakain balik ka in three hours mamaya na." Nilapag niya sa mesa ang dala nitong kahon sa sobrang pangangayayat niya sa bigat. "Tulog pa si Blu," nguso niya sa itim na pusang nakahiga at nakangangang natutulog. "Wala pa yang kain."

Sumimangot si Harleigh in a childesh expression. "Ayy! Sige na po please?"

"No. Hindi pwede."

"Please?" pangungulit niya kay Bubby na niyuyugyog ang kanang braso para mapapayag. "Ten minutes lang kami ni Blu."

"Sorry nguni't hindi talaga pwede, Harleigh. Paliliguan ko pa itong mga bagong pusa na bigay ni Clace. He give this to me."

Nagkakahiyaan pa silang dalawang magkatinginan at nahihintayan sinong maunang magsalita it took minute bago sila nagkapansinan. "Uhmm anong pangalan pala nitong mga pusa mo?" Kinuha ang isang kuting na magkabilaan ang iba ng kulay ng katarata sa mata.

"Yang hawak mo si Hunter. Ipinanganak na siya na ganyan ang dalawang mata at sabi ni mom, swerte daw pagka may alaga kang pusa na ganyan. At yun namang dalawa ay sina Ziggy at Nala. Lagi silang nag-aaway dahil sa pagkain yan ang reason kung bakit sobrang mataba ng dalawa."

Harlieigh was gasping, "Hunter? Kakaibang pangalan yun ah."

"Ewan ko kay mom wala na yata siyang ibang maisip na pangalan," tawa ni Clace.

"Oh sya sya sya maiwan ko muna kayong dalawa dito at paliliguin ko muna itong mga pusa," sabay bawi kay Harliegh sa pusang bitbit nito.

There is a little demure kay Clace at parang nabibilaokan na kinakausap si Harleigh 'di alam kung anong isusunod na itatanong o ita-topic. "M-matagal ka na palang pumupunta dito kina miss Bubby? Ngayon ko lang kasi kita nakita."

"Actually, always akong pumunta dito sa store but not daily," inayos niya ang buhok na nakalambitin sa kaniyang noo at lalong gumaganda si Harliegh kung nakatali ang mga buhok. "Ako rin naman ngayon ko lang din kita nakita dito," hesitant siyang bangitin ang pangalan niya, "Clace?"

"Clace Fry—Andrada I mean." Inabot niya ang kamay and having a warmth shakehands.

"Harleigh Charmilette nice to meet you,", she beam, "Opps! Ang ginaw ng kamay mo."

Napailik si Clace, "alam mo na medyo malamig sa labas," kuskos niya sa noo.

"Biro lang. Uhhmmm do you like cats pala?"

"Sa totoo lang hindi masyado dahil si mom kasi ang nag-aalaga kaya habang tumatagal nasanay na rin akong mag-alaga ng mga pusa. Nadamay kumbaga." Trying to raise his voice pampakitang gilas kay Harleigh as if na siya ay isang matured person. "Mahilig talaga ako sa mga puppies instead of cats. Well, cute din naman ang mga pusa pero wala tayong magawa iba-iba kasi tayo ng hilig eh."

"Tama ka naman pero infairness ngayon lang talaga ako naging comfortable pagka may kinakausap depende kasi tao eh."

Natagilan si Clace saglit, "w-what do you mean?"

"What I mean to say is gusto kita kausap" kagat-dila ni Harleigh. "Sa palagay ko lang yun. Ano bang vices mo?"

"Wala akong bisyo. Hindi ako naninigarilyo, hindi ako umiinom ng—"

Tawa ni Harleigh. "That's not what I'm trying to point out."

"Forgive me. Loading. Hindi ko masyado na gets eh."

"It's okay."

"Mahilig ako mag-sketch. Hindi ko naman sinasabing magaling ako pero sakto lang."

"Talaga?"

"Meron ako dito wait lang." Kinapa ni Clace ang likurang bulsa niya to pull out the piece of bondpaper na nakatiklop. He carefully fold-out the sheet upang ipakita niya kay Harleigh ang drawing. "Isang libro na yata ang nai-compile ko sa bahay ng mga sketches ko at isa nga to ginawa ko kahapon pa." At isang illustration of fallen angels ang nakaguhit sa papel tila gayang-gaya niya ang style ni Albretch Durer, "since childhood trip ko na ang magsketch to express the emotions of my art."

Harleigh was quietly amaze at napapatango sa ipinakitang classic design ni Clace, " the fallen ones?" Again, she smile at him in a nicely way, "mahilig ka pala dito?"

"H-hindi masyado noon pero nakahiligan ko siyang i-research simula nung ako'y naging–" he stop at muntikan ng madulas ang dila.

"Na ano?" Napatingin siya sa kaniyang mga mata out of curiosity sa kadugtong ng sasabihin ni Clace.

"N-nothing." Paiwas naman siyang tumingin at napaubo.

"Hmmm-mm I was still stunning right now like wow ang galing mong mag-portay." Nahuhumaling si Harleigh sa kakatitig ng art at parang ayaw na niyang bitawan sa kamay o ibigay kay Clace. Constatly naiiba na ang topic nila pareho, "angels, demons, vampires, and other paranormals are my favorate topic na-itackle at hindi ako nabobored this stuffs is such an excitement for me."

"Let me guess nanunood ka ng documentary right? Or National geographic?"

"No. Books. Lot of books," she is acting like an innocent mundane. "I read about of them. Hindi lang yan, natuto rin ako on how to summon spirits and to open portal in other dimensions." Makikitang speechless ang kausap ni Harliegh hindi kombinsido kung totoo, "call me weird or freak nagagawa ko yun."

"Hindi ko alam kung anong sasabihin ko pero—"

Nagtawanan silang dalawa, "weird kasi ako minsan kausap eh pasensya ka na ah." Right-away Harliegh change the topic. "Basta akin na lang to sektch mo I'll treasure it. Pwede?"

"Oo naman sure. No problem."

Makulimlim ang umaga at medyo umaambon ng kaunti. Nagsisibugahan ang mga makakapal na usok galing sa mga jeep at bus, halo-halong ingay, nakakabwesit sa tainga. Nagkakailapan pa sina Clace kung sino mauunang lumabas ng pet store at nagkakahiyaang magtinginan sa isa't-isa. Pagkalakad nila sa tabi ng kalye, bumungad ang isang tarpaulin ng isang concert hanging beside kina miss Bubby one of the dearest band ni Harleigh puntahan. Napag-isipan din niyang imbitahan si Clace this night for the concert dahil sakto dalawa ang kaniyang nadalang tickets.

"Oh my Gosh… ang Darkfall Cannibals!" napatalon si Harleigh sa tuwa nang makita niya ang mga mukha ng iniidolong banda. "I forgot mamayang gabi to. "

"Type mo pala ang mga death metal music?" diin ni Clace na tanong.

"Uh-huh. Sinusubaybayan ko lahat since then ang mga lumalabas na mga album nila noon pa man. I'm there biggest umber one fan at hinding-hindi ko sila bibiguin, pupunta ako mamaya dun anomang mangyari."

Sa tanang buhay ni Clace, napakaayaw niyang tugtugan ang mga hard metal rock dahil puro sigaw at high-pitch lang naman ang nilalaman ng kanilang boung kanta. Na-fufustrate siyang pakingan lalo na't nag-eenjoy yung mga audience sa floor na parang mga sira na sumasabay kahit wala silang naintindihang lyrics. "Hindi ba sumasakit ang tainga mo dyan?" not intention to discourage Harleigh. "Kasi para sakin, wala akong naiintindigang lyrics interms sa ganyang mga genre."

"Ikaw na mismo ang nagsabi kanina diba iba-iba tayo ng mga hilig. So ayan, kinahiligan kong manood ng ganyang genre ng music." May dinukot siyang bagay sa bulsa sa kaniyang leather jacket. "Ang sarap kaya pakingan ang kanilang hardcore theme fyi."

"Ptttfff! Nakaka-trigered nga eh—"

"Here," giving Clace one ticket para sa concert. "Sayo na yang isa I'll wait you at the venue mamayang gabi. Please pumunta wala akong ibang kasama please?"

"Pero—"

"Sige na friend?" nakadikit ang dalawang kamay ni Harleigh begging for Clace upang samahan siya sa concert. "Once lang naman eh."

No choice siya but to accept the ticket kay Harliegh. "Oh sige na. But in one condition," hiling niya kay Harleigh.

"Kahit ano."

"Sa nosebleed tayo manonood okay ba yun?"

She sigh subali't wala siyang magawa, "ano pa bang magagawa ko? As you wish." Kindat niya, "mundane."

"H-huh?"

"Nevermind! Basta aantayin kita sa gate aroung eight thirty." Dumiretsyo na siyang tumalikod after maibigay niya kay Clace ang ticket turning her head around him. "Uulitin ko, eight pm."

"As you wish," they giggle each other sa gilid ng kalsada.