Hear 3

TATLONG araw kong binabad at kinulong ang sarili ko sa opisina ko. Hindi pa rin ako makapaniwalang ganon ang ugali ni Arnold. Minura nya ako, oo alam ko hindi talaga sya pasalita dahil ang katulad nyang tao ay ayaw sa maiingay na tao, parang ako. At hindi naman totally mura yung sinabi nya pero para sa akin mura na iyon

Pakiramdam ko inapakan nya ang dignidad ko. Hindi ko tuloy alam kung itutuloy ko pa o hindi na. Baka kasi sa susunod na araw hindi lang iyon ang masasakit na sabihin nya.

"Ma'am musta po ang pagpunta nyo?" tanong agad sakin pagpasok ko sa opisina

"Minura nya ako. Hindi ko alam kung itutuloy ko pa."

"Hala si ma'am? Nagdrama. Ma'am ang payo ko lang po sa inyo. Lahat ng trabaho mahirap but if you really love your work you will never get tired of it. Kaya tanong ko sa inyo ngayon ma'am, mahal nyo po ba itong ginawa nyong trabaho?" sinamaan ko ng tingin si Kher

"Malamang! Hindi ko ito pa tuloy na pauunlarin kung hahayaan ko lang itong malugi at hindi makilala."

"Alam mo naman pala ang sagot sa tanong mo."

"Ha? Hindi kita maintindihan." napasapo na lang ito sa kanyang ulo

"Minsan talaga hindi ko alam kung nag iisip ka o sadyang slow ka lang talaga. Naiinis ka dahil may nagsalita sayo ng masama at hindi mo alam kung itutuloy mo pa pero mahal mo ang trabahong ginawa mo. Asan dun ang problema mo?" tinitigan ko lang sya dahil hindi ko makuha ang nais nya sabihin

"Mahal mo ba talaga ang trabaho mo?" tumungo ako "Kung ganun wag mo hahayaang masira ang trabahong ginawa mo dahil lang sa maliit na sitwasyon. Sabi nga nila kung mahal mo ipaglaban mo, ipaglaban mo ang trabahong ito at ipamukha mo kay Arnold na mali sya ng kinalaban. Nagtiwala sayo ang pinsan mo, hindi bilang kamag anak mo kundi bilang isang kustomer na umaasa na bibigyan mo sya ng magandang respond. Kung magbaback out ka dahil lang sa katiting na sitwasyon parang pinakita mo na din na katiting lang ang pagmamahal mo sa trabahong ito."

NAKATAYO ulit ako sa tapat ng kompanya nya. Tama si Kher wag kong hahayaang basta basta na lang mawala ang ginawa kong negosyo. Once na matapos ko ito mas lalong makilala ang negosyo ko at lalong uunlad.

"Hi ma'am what can I do for you?"

"Where's Arnold?"

"I'm sorry ma'am but our CEO didn't allowed people to enter unless you have a appointment." binigay ko sa kanya ang black card halata ang gulat sa mata nito

"I'm sorry ma'am I do not know that you have this card."

"It's ok, you're just doing you're work."

*knock*knock*

"Come in." huminga muna ako ng malalim bago pumasok

"Hi! Good morning." bati ko ngunit nanatiling nakayuko ang ulo nito "I'm here for my work." unting unting tumaas ang ulo nito at nanlaki ang mata ng makita ako

"YOU. It's you again. Stop bothering me." malamig na aniya ngumiti ako sa kanya ng matamis

"Sorry that's not going to happen. I'm here to do my work. No one can stop me even it's you. So be co-operative with me and we're done."

"Explain." maikling utos nito

Hindi lang bastos ang bunganga. Bossy pa! Pasalamat sya kailangan ko syang i-please kung hindi nung una pa lang sinagot sagot ko na sya!

"Yeah. So I was saying, I'm here because you're my job. I need to make you happy. So pack up all your things because we have a month to be happy."

"Who said I'm coming with you?" As expected. "Me." taas noong sagot ko.

Lumapit ako sa kanya at pinag aayos ang gamit nya. Hinarap ko sya.

"Stop doing that. I'm not coming."

"As much I want that to happen. You need to enjoy life not caging yourself to be sad. We only live once. Enjoy the once in our life."

"Who's going to monitor my company?"

"Stop thinking about your company. That your number one rule."

"Rule? Do i need that?" tiningnan ko lang sya at nginitian

"Rules prevent us to do beyond our limit. Rules are reminder. Always remember that."

Pagka uwi na pagka uwi ko nagsimula na ko mag impake. Kahit hindi sya sumagot sa sinabi ko alam ko at kita sa mata nya na gusto nya din magligaliw. At isa pa, one month lang naman ang hiningi ko sa kanya. He have 31 days to be happy. And I will give my best to make that happen.

*ring*ring*

"Hello?"

"Nagawa mo na?" napairap na lang ako ng marinig ang boses ng pinsan ko

"Sky, wag atat ok? Nagsisimula pa lang ako." biglang kong naalala yung tinanong ni Arnold about sa company nya. "Sino pala ang mamamahala sa company ni Arnold?"

"Huwag mo ng intindihin yun. Magfocus ka lang kay Arnold. I want to see his smile." ramdam ang lungkot sa boses nito gustohin ko man tanungin kung anong nangyari kay Arnold wala pa kong lakas ng loob na mahimasok

*kring*kring*

"Sa wakas sinagot mo din!"

Limang beses ko na sya tinawagan at sa pang anim nya naisipang sagutin

"What?" Bored na tanong nito

"Ayos na ba lahat ng gamit mo?"

"I don't need them. Where the hell are you?" napairap na lang ako ng magsalita na naman ito ng masama

"Sa condo. Asan ka na ba?"

"Address." kahit hindi nya sabihin kung bakit binigay ko na lang sa kanya

Binuksan ko ang pinto ng makarinig ng katok.

"Ang tagal mo." kinuha lang nito ang mga dala ko at nilagay sa sasakyan nya

"Where are we going?" tanong ni Arnold pagpasok namin sa sasakyan

"Where do you want to go?"

"Anywhere." napairap na lang ako sa sarcastic na boses nya

"Say hello to anywhere because where going there."