บดบังทัศนวิสัย

ริมฝีปากทาลิปสติกสีดำเอ่ยเสียงเย็น "มัดผม ถักเปีย ม้วนผม ถือเป็นการดึงรั้ง ถ้าทำบ่อยผมจะร่วงมากขึ้น"

ศาสตราจารย์โสรยา รูสรูโอโรส เธอเป็นหญิงจัดว่างาม ผมถักเปียสีขาว คิ้วหนา ดอกไม้สีสันสดใสประดับประดาผมเต็มศีรษะ ต่างกับท่อนล่างของงูที่แวบแรกเห็นเป็นต้องสะดุ้งพลางกระโดดหลบ

โสรยาสระผมของฟ้าประทานอย่างเบาแรง มันทั้งนุ่ม ลื่น มีน้ำหนัก ไม่ขาดง่าย และเงางาม ถึงรู้ว่าเด็กคนนี้ใส่ใจดูแลสุขอนามัยเป็นอย่างดี

"สระบ่อย แชมพูที่ใช้มีสารชะล้างรุนแรง ปล่อยให้ผมเปียกชื้นนานๆ ทำให้เกิดรังแค หนูจำที่อ่านมาได้นิดหน่อยค่ะ" แคสซิโอเปียที่นอนเตียงสระผมอยู่ข้างๆ บอกอย่างไม่กลัวฟองแชมพูไหลเข้าปาก

แรงลมจากเครื่องเป่าผมให้แห้งไม่ได้หยุดการพูดของแคสซิโอเปีย

ฟ้าประทานตัดสินใจเป็นคนฟังที่ดี

"หนูขอทรงกระเซอะกระเซิงกว่ารังนกค่ะ" แคสซิโอเปียบอกโสรยา

ไม่นานเกินรอ แคสซิโอเปียกับฟ้าประทานเบิกตากว้างมองเด็กหญิงสองคนในกระจก พวกเธอมีเส้นผมเรียงกันเป็นระเบียบแนบหัวอยู่ข้างหน้า ส่วนบริเวณท้ายทอยมีอีกกระจุกอย่างทรงผมเกล้าต่ำ

"จัดเก็บทรงให้เรียบร้อยสวยงาม" โสรยาบอก "คงไม่ดีแน่ ถ้าเส้นผม บังเอิญ บดบังทัศนวิสัยจนเกิดอุบัติเหตุ"

ฟ้าประทานหัวเราะคิกคัก ขณะแคสซิโอเปียทำหน้าแสยงพึมพำว่าสาวน้อยในกระจก สาวน้อยเรียบร้อยคนนั้นเป็นใคร