ตุ๊กตาวูดูตนหนึ่งทำจากเส้นด้ายสีขาว ปากที่มีรอยเย็บยิ้มกว้าง เขาเป็นผู้อำนวยควบผู้นำร้องเพลง ถือไม้บาตองที่มือขวา
"พวกเรามาร้องเพลงประจำโรงเรียนพร้อมกันเถิด"
ตุ๊กตาวูดูสะบัดปลายไม้บาตองของเขาเบาๆ เหมือนจะไล่ยุงที่เกาะที่ปลายไม้ "เพลงประจำโรงเรียน พร้อม 1 - 2 - 3"
แล้วทั้งห้องโถงก็กระหึ่มด้วยเสียงดนตรีไทย
ชุดไทยของแต่ละนักดนตรีมีจุดเด่นเป็นดั่งหน้าตาของแต่ละภูมิภาค...
เปิงมางคอก ระนาดเอก เครื่องดนตรีจากไม้ไผ่...
สลับดนตรีสากลราวกับรับ-ส่ง ป๊อบ แจ๊ส ฮิปฮอป...
ชุดวงออร์เคสตราแต่งกายด้วยชุดสีขาวดำ...
ไวโอลิน กลองชุด กีตาร์...
ความแตกต่างของเสียงดนตรีและลีลาบรรเลงระหว่างเครื่องดนตรีมีจังหวะสนุก
[เพลงประจำโรงเรียน ไกลกังวล]
[จักรวาลกลายเป็นโรงเรียน ไกลกังวลอยู่ในจักรวาล]
[เชิญทุกคนเดินทางเข้าโรงเรียน เพื่อชีวิตยืนยงนานกว่าเคย]
[เธออาจเลือกอยู่บ้านอวกาศ ซึ่งเป็นแหล่งหาทิศด้วยดวงดาว]
[ภัยนอกโลกอย่างเบี่ยงอุกกาบาต เราป้องกันเสี้ยวโลกอันตรธาน]
[บ้านอากาศฝนตกลูกเห็บร่วง บ้านนี้ไซร้แค่ท้อต้องไม่ถอย]
[คึกท่องเที่ยวซื้อขายคักขวักไขว่ พึ่งอากาศเปลี่ยนบ่อยยากทำนาย]
[บ้านพื้นดินกลายกลับเป็นทะเล สืบเนื่องเพราะเปลือกโลกเกิดแปรเปลี่ยน]
[ฝนตกหนักน้ำท่วมแดดโลกร้อน ใช่แค่คนสู่ขิตโลกเหมือนกัน]
[บ้านป่าไม้ที่อยู่สัตว์พงไพร โยนต้นกล้ารดน้ำแลพรวนดิน]
[คนยังต้องพึ่งพาไม้น้อยใหญ่ ปลูกไม้ก่อนตัดออกเสมอกัน]
[บ้านมหาสมุทรกลายกลับเป็นสารพิษ เริ่มจากคนสู่สัตว์โต้กลับคน]
[จ่ายเงินซื้ออาหารประทังชีพ กลายกลับเป็นซื้อภัยสมในตน]
[บ้านหิมะกัดผิวต้องป้องกัน พายุพัดกระหน่ำคนแช่แข็ง]
[คนไร้บ้านหนาวจัดโปรดช่วยด้วย แต่อย่าใกล้มิจร้ายทำลายตน]
[บ้านแม่น้ำแหล่งรวมพิษจากบก สารสาปฆ่าแมลงสารเคมี]
[ผลไม้ผักเร่งโตสีสดนาน ไม่ปลูกเองจงล้างกินสะอาด]
[บ้านภูเขาระเบิดหินกระเด็น อีกแก๊สพิษเข้าปอดอยู่เหมือนตาย]
[ภูเขาไฟเผาผลาญทรัพย์ชีวิน แผ่นดินไหวถล่มพังทลาย]
[บ้านใต้ดินขุดเจาะสูบอะไร แลกเปลี่ยนของกินใช้อย่าแลกตน]
[ทำใต้ดินสะเทือนถึงบนดิน เชื้อโรคร้ายหลับใหลกลับระบาด]
มีความเห็นเกี่ยวกับนิยายเรื่องนี้ใช่รึเปล่า คอมเมนต์มาได้เลยไรต์อยากฟัง