THE MURDER ENTRIES: Based on a True Story Movie

A/N: EXPECT TOO MANY DIALOGUES DAHIL HINDI KO NA IEEXPLAIN YUNG MOVIE PURO DIALOGUES NA LANG NA MAHAHALAGA. ALSO, THIS IS JUST A VERY SHORT CHAPTER. THANKS!

***

The Murder Entries

BASED ON A TRUE STORY MOVIE

[WIN]

TODAY IS a special day. Ngayon ay isang palabas kung saan ako ang bida at ako ang sumulat. Yes, I did write and direct a story that was based on true experiences. My experiences, our experiences.

"Win!"napataas ang tingin ko nang may tumawag sa akin. Buti na lang at hindi alam ng mga tao na isa akong artista. I'm in disguise right now and I want to surprise some audience of my movie.

"Ano ba Helen! Ang ingay-ingay mo! Sikat ka rin kaya alam mo ang nararamdaman ko!"pabulong kong sigaw. Hindi naman sa ayaw kong makita ang fans ko pero gusto ko kasing manood ng normal.

Tulad ko ay balot din si Helen para maitago ang itsura. Hindi naman sa balot na balot ako pero nagwig ako at kinapalan ang makeup ko kahit hindi ako sanay.

"Congrats!"saad nya at napangiti ako. Nag-uusap kami nang may tumikhim sa likod namin. Tinignan ko kung sino ito at isa pa lang doktor ang nasa harap ko. Geez!

"Hindi mo naman siguro binabalak na mag-opera sa loob ng cinema, hindi ba?"natatawang tanong ni Helen kay Archi. Paano ba naman kasi ay suot pa nito ang uniporme nito at 'di man lang nag-abalang magtago ng sarili. Palibhasa malaki na ang ulo, gusto lagi ng papuri. Tsk. Nakakainis pa rin sya tulad ng dati.

"Halina kayo!"saad ko at hinila na sila papasok ng cinema. Sa harap kami naupo dahil sa may reserved seats kami doon. VIP 'di ba?

Pagkaupo namin ay tumahimik na kami. Hindi na kami bumili ng popcorn or juices dahil nakakain na kami. Kaninang umaga nagsimula ang film showing at ito na nga last show sa mall na ito para sa araw ngayon.

Masaya nga ako nang malaman ang haba ng pila sa mga sinehan at nakakatuwa marinig ang mga papuri ng mga tao.

Nang magsimula na ang palabas ay tumahimik na kami. Natutuwa ako at labis na naiiyak. The memories of what happened to us brings back. Ang huli naming proyekto ay ginawa ko at ihinalintulad ko sa naranasan ko at ang nangyari sa amin.

"Hey transferee! Need some help? "

"Ay anak ka pala ng teacher! Sayang! "

"A massacre made by a great hitman addressed a hot issue to the country. Victims are believed to be either drug dealers or drug users. "

"We owned a hotel! "

"We owned a resort! "

"Film a mystery/thriller horror movie for your last project. "

"Let us party first before doing the project! "

"Ugh! We travelled for hours? Grabe naman kalayo ng isla nyo! "

"Welcome to our family's island guys! "

"Guys! Let's swim! "

"Let us enjoy this night! "

"Whuah! This cemetery is creepy! "

"Kung may papatay sa inyo, paano nyo gustong patayin kayo? "

"Geez! That's a creepy question! "

"I want to be killed by— "

"ITIGIL NYO NA NGA YANG WALANG KWENTANG USAPAN NYO! "

"May nananakot sa akin sa kwarto! "

"Nasaan na sya? May kumuha sa kanya! "

"Hinahanap pa rin sya sa ngayon. "

"It's just a s*x. "

"Hey dude—argh! Ahhh! Tulong! Tulong! Tul— "

"They are already dead... "

"No! Hindi pwede 'yan! "

"Ikaw siguro ang killer 'no?! "

"Baka ikaw 'yon?! "

"Let me jusk smoke and—*BOOM!"

"I'll just retouch my face and—"

"She may be a killer. She was having a disorder before!"

"I thought magaling na sya?"

"'di tayo dapat sigurado."

"I'll kill you!"

"Takbo!"

"I'm not the killer! Believe me!"

"Please don't kill me. Babayaran kita. Please~"

"So you are the real killer?!"

"You b*stard!"

"That's our only choice!"

"Let one of us be alived then all of us will be in peace."

"Go! Iwanan mo na ako! Ang mahalaga ay mabuhay ka!"

"I'm so sorry."

"The rescuers!"

"Hey! Iligtas nyo kami!"

"So ano ang talagang nangyari?"

"Someone killed my friends because of the comnections to illegal drugs."

"Let your souls be in peace. Ang panginoon na ang bahala sa inyo."

Natapos ang palabas at nagulat ang lahat nang magpakilala ako. Masaya sila at natuwa sa palabas."It was intense!" Saad pa nga ng isang audience.

Lahat din ay nagulanta nang malaman na ang palabas ay hango sa totoong buhay pero syempre 'di ko sinabi na isa ako sa mga nakaranas. They were happy and I was happy. Pakiramdam ko ay hindi lang ang mga audience ang napasaya kun' 'di ang buong squad at mga yumaong drama club officers pati pa ang iba.

Si James, Agnes, Rudolf, Luis and Anica, Gino, Venice, Amelia, Manong Pete, Grace, Katherin, Sarah, Selene, Tristan, at Paulo. Pakiramdam ko ay pati sila ay nararamdaman ang tuwa na nararamdaman ko.

Sana nga lang ay napanood nila or nagawa man lang namin.

"Let's have our dinner?"tanong ni Archi at napatango ako. Napagpasyahan kasi naming kumain uli matapos panoodin ang palabas. Papalabas na ako nang cinema nang may mahagip ang mata ko na isang tao sa pinakataas.

Nakatingin sya sa akin at nang makilala ko sya ay nag-iwas sya ng tingin at humalo sa madla bago nawala sa aking paningin.

"Okay ka lang?"napatingin ako kay Helen. Talaga bang sya iyon? Hindi namamalikmata lang siguro ako.

"A-ah, oo! Halina kayo?"ngumiti ako at hinawakan ang kamay nila Helen at Archi. Lumabas kami ng cinema na bitbit ang isang tanong sa aking isipan.

Hindi ako maaaring magkamali. Ilang taon ang lumipas pero naaalala ko sya. Naaalala ko pa ang mga bilin nya at makita sya kanina ay nagbigay sa akin ng kaba. May gagawin ba syang hindi maganda? O baka pakiramdam ko lang 'yon.

Napailing ako. Naghahallucinate lang siguro ako. Tama, baka naghahallucinate lang ako kaya kung ano-ano at sino-sinong tao na ang nakikita ko.

Siguro kailngan ko munang nagpahinga para hindi ako magkaroon ng hallucinations. Hayst!

Masaya kaming kumain nila Helen at Archi sa isang Thai restaurant. Nagpakasaya kami hanggang sa maghiwa-hiwalay kaming umuwi. I was really happy. Super happy about what happened!

Sa tingin ko ay tapos na ang malalagim na patayan. Tapos na talaga.

Pero naiisip ko pa rin si Paulo. He is kind, I know. But contrast to what he did, he is bad. A bad boy.

[THE END]