CHAPTER 11: REALIZED

MARCO' S POV:

Nakakulong ako maghapon sa aking kwarto dahil naninibago lang ako ng ambiance, at buong maghapon akong  paikot ikot dito sa loob ng condominium units ko. Mabuti na lang wala akong klase ngayon dahil wala sa moon ko ang pumasok ngayon. I feel so exhausted right now.

Hindi ko maitatanggi na namimiss ko pa rin si Kohen, pero minsan din kasi nakakasawa na rin paulit-ulit na lang na masasaktan. Para bang may sakit akong malala para hindi niya ako magugustuhan.

Kaya masisi niyo ba ako kung ganito inaasta ko ngayon, yung tipong ayaw ko na siyang makita pero kahit anong gawin ko bumabalik pa rin siya sa isip ko. Ganun na ba talaga kapag minahal mo hanap hanapin mo, kahit gaano kasakit. Tsaka nakasanayan ko na rin kasing nakikita siya araw-araw.

Nakarinig ako ng doorbell kaya agad akong tumayo at humarap sa salamin para ayusin ang magulo kong buhok, sa pagkakatanda ko i didn't expect visitor right now. Because as far as I know gusto ko mapag-isa ngayon ngunit baka isipin ng bisita ko napakabastos kung tao. Agad kong binuksan ang pintuan ng unit ko at ikinalaki ng mga mata ko ang bumungad sa akin.

" Gwen!" gulat kong sabi napatingin ako sa kaniya mula ulo hanggang Paa at may dala itong paper bag tsaka nakangiti itong nakatingin ng bumalik ang atensyon ko sa mukha nito.

" Kamusta?" tanong nito sa akin.

" Ayos lang naman kahit papaano masaya na rin." sagot ko.

Tumango lang ito siya sa akin pero nakikita ko sa kaniyang mukha na hindi niya paniniwalaan yung sinabi ko sa kaniya.

" Pwede ba akong pumasok? By the way I brought you some cakes and food." sabi nito tsaka niya itinaas ang dala dala nitong paper bag.

So pagkain pala ang laman akala ko kasi sarili nitong damit.

" Yeah sure you can come inside and thanks for the foods nag abala ka pa." sagot ko sa kaniya tsaka binuksan ng maayos yung pintuan. Nang makapasok ito ay agad kong sinarado ay pintuan.

" Never ka naman naging abala sa akin." nakangiti nitong sagot tsaka inilapag sa bilugang mesa ang mga dala nito.

Anong pinunta niya rito at paano niya nalaman na nandito ako ngayon? Inutusan ba siya ng magaling niyang boss.

" Nako! Gwen kung ano-ano pinagsasabi mo diyan." sabi ko at umupo sa one seater sofa ganun din ang ginawa niya umupo ito sa isang sofa na nasa harapan ko.

" Let's have a dinner." pagyaya nito sa akin tsaka sabay naming pinagsaluhan ang dinala nito.

" Kohen worried about you." sabi nito kaya napatingin ako sa kaniya.

" Niloloko mo ba ako Gwen kasi kung niloloko mo ako hindi ka nakakatuwa. Kasi malaking ASA na nagaalala ito sa akin." 

" Nah I'm telling the truth but it's depend to you if you're going to believe me."

" Hindi kasi kapanipaniwala na nag aalala siya sa akin, kilala mo si Kohen hindi niya ako kayang pangalagaan at mahalin." nakangiti kong sabi.

" u*h Marco, sorry if I bring him as our topic. I didn't think maybe your avoiding to talk about him right now, Sorry again." sabi nito.

" Hmmm…. It's okay pero matanong lanng how did you know that I am here?" seryosong tanong ko sa kaniya.

He grinned tsaka kinamot ang ulo nito.

" Kilala mo ako Marco, i have a many connection." sagot nito na ikinatango ko lang naman.

" tama ka nga." tipid kong sagot sa kaniya.

Mabuti pa siya inalam niya kung nasaan ako ngayon, samantalang yung asawa ko. Hanggang asa na lang ako sa kaniya.  Ewan ko sa kaniya kong may balak itong hanapin ako kung nasaan ako ngayon.

And there's nothing new about it kasi ganito naman siya talaga walang pakialaman sa akin. Natapos na kaming kumain ni Gwen at nagpasyang umalis na ito.

" I gotta go Marco, tawagan mo ako kung kinakailangan mo ng masasandalan  narito lang ako palagi para sayo at magiingat ka." sagot nito tsaka hinalikan ang aking noo na ikinabigla ko naman ito ngumiti lang ito ng mapansin niyang nagulat ako sa ginawa niya. Para bang may lindol para mag maroon ng after shock alam ko na ganun talaga si Gwen sweet, mapagmahal at maaruga.

Agad pumasok sa isip ko si Kohen, na darating ba ang panahon na magagawa rin ba niya ang mga pinapakita ni Gwen sa akin.

Ahh… bakit ko nga ba iniisip yung lalakeng yun? Nandito lang naman ako para kalimutan siya para makalayo layo  sa kaniya.

KOHEN POV:

Kagagaling ko lang sa opisina at p*tang i*na nakakanibago lang napakatahimik ngayon sa mansion. Walang lalakeng napaka kulit. Biglang nag sink sa utak ko ang mukha ni Marco na naghihintay ito sa may pintuan para salubungin ako and he tell me 'Good evening Babe.' masayang bungad nito.

F*ck anong nagyayari sa akin…. Bakit ko nakikita ang imahe nito sa utak ko?

Agad kung tinungo ang kusina para kumuha ng maiinom na tubig at ito na naman bumungad na naman sa akin ang isang imahe ni Marco na habang busy ito sa pagluluto at tinanong ako nito ' nagugutom na ba ang asawa ko' nakangiting sagot ng imahe ni Marco.

Hinipo ko ang aking noo para i-check kong nilalagnat ba ako nadedeliryo lang ako ngunit p*tang ina wala naman akong sakit. P*tang ina baka umuwi na talaga siya.

Hindi ko na agad itinuloy ang pag-inom dahil agad akong lumabas mula sa kusina at paakyat sa hagdan para buksan ang silid ni Marco para tignan kong naroroon nga siya pero agad napalitan ang saya ng lungkot sa nakita ko. Wala parin si Marco sa silid nito.

Sh*t stop running on my mind, Marco Dyne Montesidro -Sandford

" KOHEN!" rinig kong tawag nito sa akin.

" MARCO!" pagsigaw ko sa kaniya at pinuntahan kung saang nanggaling ang boses na yun ngunit ang inakala kong si Marco ay hindi pala. Agad na bumungad sa akin  ang mukha ni Shantal.

" What?" tipid kong tanong sa kaniya wala akong panahon ngayon para makipaglaro sa kaniya.

" Oh KOHEN, what the h*ck your reaction? Kapag nakita mo ang sarili mo, it's super disappointed.

" Ikaw huh! Pinagkakamalan mong ako ang asawa mo? Pero okay den na magiging asawa mo ako kasi lahat ng wala kay Marco nasa akin." nang-aakit nitong sabi 

" P*tang inang ka Shantal!" inis na pagsigaw ko sa kaniya.

P*tang ina Kohen namalik mata lang pala ako at paanong nakapasok ito sa loob ng bahay.

" What are you doing inside of my house?" tanong ko sa kaniya 

" Hmmm… binibisita lang kita narinig ko kasi na nababaliw kang magisa sa kakaisip sa asawa mo." 

" Get out of my house! Wala kang maitutulong rito." pagsigaw ko sa kaniya.

" Hey easy KOHEN, I'm just kidding alam mo aminin muna kasi sa sarili mo na hinahanap hanap mo si Marco. At hindi yung denj king ka pa diyan di bagay sayo."

" Okay! Fine oo namimiss ko na siya. Happy Kana!" sagot ko rito.

Namimiss ko ang mga ngiti nito, ang pagiging makulit nito, her immature side, ang kaniyang presenya, ang lahat sa kaniya ay namiss ko.

F*ck totoo nga pala ang sinasabi nila you will only realized and appreciate the worth bid one thing when it's gone.

____________________________________

A/N: don't forget to leave a comment please para po ma-adjust ko po yung mga mali ko and I know a lot of typos and errors.

What's next? Tuluyan na bang nagbago si Kohen? 

At tuluyan na rin bang magpapakita ng motibo si Gwen.