Amoy Bulok

>Sheloah's POV<

We ran quietly papunta sa kanila at nagtago kami sa kotse malapit sa targets namin at sumilip kami ng onti. Nakatayo lang silang apat at nakatingin sa harapan. Stable sila ngayon. Buti na lang hindi sila yung zombies na gumagalaw masyado pero since malapit na kami, we shouldn't make a lot of sounds para hindi nila kami mapansin agad.

Tiningnan kami ni Kreiss. "Sheloah, you attack first. Ikaw yung pinakamabilis sa amin at mas madali kang makapatay ng walang ingay," sabi ni Kreiss sa akin at tumango ako.

Tumaas ako ng kotse and I drew my katana carefully. Pinatay ko yung zombie na mas malapit sa akin. Agad kung kinuha ang ulo niya and I cut it off tsaka ko binato sa left side ko. Kinuha naman ni Geof ang katawan at dahan-dahan niyang kinaladkad papunta sa mga kasama namin.

"Kreiss, aatake pa ako ng isa at dadalhin ko na sa kanila. Patayin mon a lang ang huling dalawa at dalhin mon a rin sa kanila pag tapos na," bulong ko sa kanila at tumango sila bilang sagot.

Agad akong nagtago sa tabi ng kotse dahil gumalaw palayo ang target ni Kreiss. Tumaas ulit ako at agad kong sinipa ang zombie at no'ng nalaglag siya, tinusok ko agad ang katana ko sa leeg niya. Binigyan ko ng thumbs up si Kreiss at kinaladkad ko ang katawan ng zombie papunta sa mga kasama namin.

Nakarating na ako roon at tinago namin ang katawan ng zombie. "Hintayin natin si Kreiss. Tsaka natin gawin ang next step ng plano," bulong ni tito and I nodded at what he said.

Sumilip kaming lahat para tingnan si Kreiss. Nakatago parin siya sa likod ng kotse. Dalawang zombies ang target niya. I crossed my fingers, hoping hindi siya masaktan, hoping hindi siya mapansin ng ibang zombies.

But I was wrong.

Ang bilis umatake ni Kreiss. Agad siyang tumakbo nang tahimik papunta sa isang zombie. Hinablot niya ang isang zombie at agad niyang sinaksak ang leeg niya pero hindi niya pinutol. Natumba ang isang zombie at napannsin ng isang target niya pero bago nag ingay ang isang target niya, agad nilapitan ni Kreiss ang zombie na 'yon at pinatumba niya sa sahig bago niya pinatay. Agad niyang sinaksak ang katana sa dibdib ng zombie at hiniwa niya ang ulo niya.

Kinaladkad niya ang zombie papunta sa amin at dala-dala pa niya ang ulo ng zombie tsaka niya binato kay Tyler na parang bola. Agad naman ito binitawan ni Tyler sa sahig.

That was gross!

"Can we get this over with," sabi ni Tyler at sinipa niya palayo ang ulo ng zombie at tiningnan niya sina tito at Sir Erick.

"Okay. All you have to do is cut the zombie's body in half, kunin ang intestines, tsaka natin ipahid ang intestines sa katawan natin," explain ni tito at lahat kami nandito. We have to do this.

It's survival.

Each of us cut the body in half and we all saw their intestines. Naligo kami sa kanilang dugo at kinuha namin ang small intestine, large intestine at ginawa naming necklace ng ilang Segundo at hindi namin maiwasang sumuka.

Kinuha rin namin ang ibang parte sa loob at pinahid namin sa katawan namin. Nang natapos na kami, nagtiningnan kaming lahat at halata sa expression ng mukha namin na nandidiri kami sa isa't-isa. Ang lakas ng amoy at lahat kami madugo.

"Okay, guys… to top it all off, group hug tayo para mag spread ang amoy sa atin," sabi ng tito ko at lahat kami nandiro pero ginawa parin namin.

Amoy bulok.

We separated from the hug at tiningnan nanaman namin ang isa't-isa. "Sa sobrang baho natin, sana hindi na tayo mapansin ng ibang zombies," sabi ni Shannara and we all nodded at her.

"Let's see if we can pull this off," sabi naman ng nanay ko at lahat na kami nagsimulang maglakad.

Natakot kami dahil may mga zombies na nakatingin sa amin and they were all groaning but luckily, they're just looking at us and they seem to think that we are one of their kind.

Naglalakad kami ng dahan-dahan at maraming zombies ang nakatingin sa amin. Buti na lang talaga hindi kami napapansin. Hindi nila naaamoy ang specific smell namin since we smell "dead". I can't help but get scared, though.

Nilapitan ako ni Kreiss at tiningnan niya ako. "Are you okay," tanong niya sa akin and he seemed worried for my sake. I nodded at him.

"Umm… can't we walk faster," tanong ni Tyler at lumingin si Tito Jun para tingnan siya pero tuloy parin ang paglalakad naming lahat. Halatang takot na si Tyler.

"Unfortunately, no. If they sense something different from us like our speed, it will stop our disguise," sagot ng tito ko at napabuntong-hininga si Tyler.

"Don't worry, though. We can do this safely for a couple of hours at most. When it gets rough, we can do the emergency plan which is to attack. Tutulungan din naman tayo ng Sniper Team," dagdag sabi pa ni Sir Erick at tumango na lang kami.