TRIDENT'S HALF POWER

"Amphitrite..."

"I am alone here, no one will know you are here" saad ni Amphitrite at bumaling sa akin. Tiningnan niya ako ng matagal bago nagsalita "The time for you has stop" makahulugan niyang usal sa akin. Kinabahan ako bigla sa sinabi niya, I can feel my sudden heart fast beating. What does she mean by that? "She has the Time of Kronos.....Alona said it" usal ni Antiope

Agad na bumaling sa kanya si Amphitrite at tumango, her hair is swaying as she move in the water. "Time of Kronos?" saad niya sa mababang tinig "You need to stop the war..." Agap ni Antiope. Amphitrite's expression become guilty, she gesture her hand in the water beside her at may lumabas duon na mga imahe. Nangunot ang noo ko dahil ang mga imaheng iyon ay sina Manilyn na nakikipaglaban sa hindi ko kilalang muka.

"The war already started when you left the camp, it was a sudden attacked and both sides are losing troops," Usal ni Amphitrite at tiningnan si Antiope "I can't stop the war.." dagdag ni Amphitrite. Nanlaki ang mata ko sa sinabi nya "What are you saying?!" Pagalit kong usal "I can't stop the war, hangga't hindi naibabalik ang kalahati ng kapangyarihan ng Trident.." seryoso niyang saad "Andromeda must die, so that the power will come back to it's half" natahimik ako at bumaling kay Antiope.

"Andromeda is nowhere to be found, kahit si Calia ay hindi alam kung nasaan ang kanyang Ina, but I know is that Andromeda is taking someone's body para makausap niya ang anak," nangunot ang noo ko sa sinabi ni Antiope. What is she talking about? "I know where she is, and I know whose body she's using.." nanatili akong nakikinig sa kanila. Pero abot abot ako ng kaba sa hindi ko malaman na dahilan "She's using the body of a girl, and she's in the mountains of Dublin," dagdag ni Amphitrite

Dublin?

"I know that place.....tell me what to do ng matapos na ito!" Si Antiope. Nanlambot ang ekspresyon ni Amphitrite at alinlangan sa pagsasalita, she look at me briefly pagkatapos ay binalik niya ang tingin kay Antiope. "Kill Andromeda....and the vessel she's using too....and he will know if he's power is back," I notice that Antiope stiff for a moment "He will set me free and the Nerieds will stop once I get back to them"

Gaya ng sinabi ni Alona, she's the sole reason why is this happening and also the key to stop this. "Then....." bumuntong hininga si Antiope "How are you going back to them?"

"The barrier will open and they will arrive here,"

"How can I trust you?" Napatingin sila sa akin "We are true to our words, child" Yun lang ang sinabi ni Amphitrite sa amin at biglang naglaho sa harap namin "Where is she?" Taka kong usal kay Antiope at nilibot ang tingin "She's part of the water now, no form" nanghihinang usal ni Antiope.

Hinarap niya ako "You will go to Dublin and I will come back in the camp, you will kill Andromeda and I will kill her vessel...." napakagat ako sa labi ko at nag isip "We should do this as soon as possible Darah," naiintindihan ko siya pero wala akong masabing salita sa kanya at hindi ko maipaliwanag ang kaba at lungkot kong nararamdaman ngayon. Tumango ako sa kanya "I will do my best to kill her"

"My water lock will send you there, malayo ang Dublin dito, you need to find her castle and kill her....." natigil sa pagsasalita si Antiope "I'm sorry" yun ang huling sinabi niya inilabas niya ang sarili niya sa water lock. Nanlaki ang mata ko at agad na lumapit kay Antiope just to see her in the other water lock. "My water knows the way..." rinig kong usal sa kabila

Nagsimula ng gumalaw ang water lock na kinasasakyan ko, nakatanaw lang ako kay Antiope hanggang sa malawa na sya sa paningin ko. Nang makalabas ako sa kastilyo ay humarap na ako kung saan patungo ang water lock. Why do I have this feeling na parang gusto kong sumama kay Antiope pauwi sa camp. I am very bothered sa nararamdaman ko ngayon, I close my eyes and try to think different things para lang mawala sa isip ko ang camp. Sa ginawa ko ay nakatulugan ko na iyon.

Nagising nalang ako ng maramdaman ko na tumama sa bato ang water lock, is that even possible? Nagdilat ako ng mata at nilibot ang paningin. Malalakas ang alon ng dagat at sa pwesto ko ngayon ay puro bato na malalaki. I need to find Andromeda. Agad akong lumabas sa water lock at nagulat ako ng nawala iyon at sumama na sa alon ng tubig.

Napabuntong hininga ako at pinagsawalang bahala nalang 'yun. Agad akong umalis duon at naglakad ng naglakad. Puro kabundukan ang bumingad sa akin ng mapadpad ako sa mataas na lugar. I've been walking for about two days here at wala akong makita na kastilyo. Pagod na ako sa paglalalad pero wala parin akong makita na mga tao o bahay manlang.

Bulubundukin ito Darah anong inaasahan mo?

Naglakad ulit ako hanggang sa mapagod, umupo ako sa ilalim ng malaking puno at nagpahinga. Hindi ko namalayan na nakatulog ako sa ilalim ng puno, nagising lamang ako ng maramdaman ko ang patak ng ulan sa pisngi ko.

Agad akong nagmulat ng mata at nagpalinga linga para sa masisilungan, nangunat ako ng noo ko ng may matanaw ako na mataas na gusali. Nangunot ang noo ko dahil ng kanina naman akong naglibot ay wala akong makita na kahit ano. Sa kuryoso ko ay agad akong nagtungo duon. Nalaglag ang panga ko ng mapagtanto na baka ito ang kastilyo ni Andromeda. Pinag aksayan ko ng minuto ang kakatingin sa kastilyo, malawak ito at inuukupa ang ilang ektarya ng lupain.

Lumapit ako sa malaking tarangkahan nuon, I stay there for a minute. Hinanda ko muna ang sarili saka pumasok duon at sa kastilyo. Hindi ko alam kung ilang oras ako sa loob ng kastilyo kakahanap kay Andromeda.

"Darah.." natigil ako sa paglalakad at agad na lumingon sa likod ko and there I saw a very beautiful woman, dress in a long dress, typical na suot ng mga maharlika noong una. She really look like a goddess and I assume na isa nga siya sa mga 'yun. Nanatili lang akong nakatingin sa kanya, unable to speak. "You're here to kill me..." saad niya sa banayad na boses

Nangunot ang noo sa sinabi niya, so she is Andromeda. But how did she know? "It's the only way....." nanatili lang akong nakatingin sa kanya. Alam niya kung ano ang pinunta ko dito, and she even know that it's the only way to stop this. "You arrived here four days ago, my vessel has been killed. You only need to kill me to finally back his power" Killed her vessel? Natulala ako saglit sa kanya at ininda ang biglaang sakit na nararamdaman sa puso.

I am undeniably sad and heart broken, pero hindi ko alam kung bakit. Naluha nalang ako ng hindi ko namamalayan. Napansin niya iyon, humakbang siya palapit sa akin "I'm sorry..." malungkot niyang saad. Sa sinabi nya ay napahikbi ako, why I am acting like this?! "I'm deeply sorry, my vessel is West" pagkatapos niyang sabihin yun ay wala na akong ibang narinig kundi ang lakas ng tibok ng aking puso

West is her vessel? Umakyat sa ulo ko ang galit at sakit na nararamdaman ko. She's the only family I have! Dahan dahan akong humakbang palapit sa kanya, alam kong ramdam niya ang galit at poot na nararamdaman ko ngayon. Hindi siya gumalaw sa kinatatayuan niya at parang hinihintay niya nalang ako na makalapit sa kanya.

Malamig akong tumitig sa kanya at walang sabi sabing sinipa siya sa leeg dahilan ng pagka lugmok niya sa sahig. Wala na akong kontrol sa sarili at hindi ko na din alam ang ginagawa ko. Nilebel ko ang paningin ko sa kanya "It seems that your all prepared, isn't?" Tumingin siya sa akin ng maayos "It is the only way..." usal niya pero hindi iyon ang gusto kong marinig.

"Alam mo simula palang nung una na 'yun lang ang paraan pero bakit hindi mo pa ginawa!? You waited century bago ka umaksyon! Many lives has been wasted!" Hindi ko napigilan ang galit sa tono ko "You don't know a thing, child! You know nothing!" Saad niya ng may pagmamataas. Mas lalong lumamig ang titig ko sa kanya "Do I?" Huli kong saad bago ko mabilisang pinilipit ang kanyang leeg.

Bumagsak ng tuluyan ang kanyang walang buhay na katawan sa sahig, patuloy lang ako na nakatingin duon. Pakiramdam ko ay para akong nababaliw. Hindi ko alam kung ano ba dapat ang mararamdaman ko. Wala sa sarili kong nilisan ang kastilyo at sinunog 'yun. Naka upo lang ako sa tabing dagat at mataman na nakatingin sa malawak na dagat. Hindi ako lumalapit sa tubig dahil alam kong ibabalik agad ako nun sa kinaruruonan nila.

Nilingon ko muli ang likudan ko, kitang kita ang usok na nagmumula duon. Habang nakatingin sa dagat ay biglang nasagi sa isip ko si Dimitrov at sila Niobi. Maggagabi na pero hindi parin ako umaalis, humiga ako sa pinong buhangin at natulala sa kalangitan. I'm too tired to move, nanlalambot ako sa lahat. I helplessly cried there, anong madadatnan ko dun? Patuloy lang ako sa pag iyak hanggang sa nakatulugan ko na'rin.

Nagising nalang ako ng maramdaman ko na may tumatapik sa pisngi ko. Nagmulat ako ng mata at nagulat ng bumungad sa akin si Niobi. She's all worn out "Darah..." usal niya "Niobi?" Naguguluhan kong salita sa kanya "How did I get here?" Dagdag ko

"Peg...." usal niya at biglang humiga sa tabi ko. Nilibot ko ang paningin ko at andito kami sa field at puro sirang puno halaman at kagamitan at mga taong nakahiga ang andito.

Dito ba nangyari ang labanan? Dali dali akong tumayo at hinanap ang mga tao na gusto kong makita. I looked for them everywhere pero hindi ko sila nakita.

Natigil lang ako ng makita si Calia na seryosong nakatingin sa akin. She's holding a sword in her right hand, napa dako ang tingin ko ng makita si Antiope sa tabi niya at duguan. Nanlaki ang mata at napagtantong si Calia ang may gawa 'nun. "The war has ended and he reclaim his power" si Calia "But the raging war here..." tinuro niya ang dibdib nya "has just began.."