kakanin

"Vivienne?" Ani ni Amir.

I jolted when I hear Amir calling my name.

"Oh?" Pagtataray ko sakan'ya. Ayaw kong maramdaman n'ya na naiilang ako kapag kasama s'ya.

"Kanina ka pa hinahanap ni Inno." Oh. Napa sarap ata ako sa pag munimuni at nakalimutan kong nasa ibang lugar pala ako.

Sabay kaming lumalakad papunta kila Inno.

I feel like my heart's going out to my chest.

And my knees feels like jelly.

Lumingon ako kay Amir at nahuli ko s'yang nakatingin saakin.

Med'yo kinilig ako roon.

Umupo na ako sa hapagkainan at katapat ko si Amir.

Inno start to pray. I don't close my eyes and I stare to the three of them. It felt surreal.

I want to live here. For good.

As Inno end the prayer I suddenly cough. I excused myself and go outside.

I felt Callia following me."ate, inumin mo raw ito sabi ni kuya Amir." Sabi ng maliit na boses ni Callia.

Kinuha ko ito at uminom na para maitago ko ang mga ngiti ko sakanila.

Love being with them.

"Ito, panghimagas. Deko ang tawag dito." Sabi ni Inno sa Isang kakainin na kanin na malagkit.

"Ito naman ay Pinataro." Ani ni Amir sa pagkain na may bilog bilog at may mga halong sago, kamote at saging.

"At ito naman po ay binalay." Callia gestures me the "laro" and "deko na white."

Gosh. My stomach. It feels good. I love all the dishes they represent to me.

I wish, manila have like that kakanin.

Pagkatapos naming kumain at napag pasyahan kong maglakad lakad mina para mag patunaw ng kinain.

Noong una, hindi sang-ayon si inno pero napilit ko s'ya at inutusan pa si Amir para bantayan ako.

Med'yo masaya ako kasi kasama ko si Amir. Oo, med'yo lang. Bakit kasi?

I want to ask him. But I don't know how.

I'm shy.

"Amir, Amir lang ba talaga ang pangalan mo?" Pag pra practice ko saaking isipan.

"Amiro Viann ang pangalan ko." I froze when he said his name. Napalakas ata.

"Oh. Nice name." Ani ko nalang.

"Okay, let's have a formal introduction." I said to him.

"I'm Vivienne Acassia." At inilahad koang aking Isang kamay.

"I'm Amiro Viann." Sabi n'ya at nag lahad din ng kamay.

Gosh. Kinikilig ako.

Nagkatitigan nanaman kami. I feel my cheeks burning. Nauna akong nag iwas ng tingin.

Gosh. Crush ko na ata talaga si Amir.

"Kumusta naman doon sain'yo?" Biglang tanong n'ya.

"Ayun, as usual. Busy silang lahat." I said in a sad tone.

Niyakap ako ni Amir at bigla nalang tumulo ang aking mga luha. Hindi ko nga alam kung bakit ako umiiyak e.

I feel like I'm empty. I have no problem in my family or friends. I have a supportive people around me.

But there's something in my heart missing. And I don't know what it is.

I spent 5 minutes in his chest crying.

I felt home when he hugged me.

I felt butterflies and bees in my stomach.

Gosh. Ito na ba ang sinasabi nilang love? Of infatuation lang?

Unti unting akong lumayo sa kaniyang dibdib. And I feel like the places are going darker.

At makita ko nanaman iyong raven. Papalapit s'ya saakin at may dalang dahon sa kaniyang sipit.

Kinuha ko ito at bigla n'ya akong tinuka.

Dumudugo na ang parteng tinuka n'ya. At habang pinupunasan ko ito, bigla kong naalala si Amir.

"Amir!" Sigaw ko ngunit wala nang tao sa paligid. Ngunit andito parin ako sa lugar kung saan ako umiyak.

Yumuko at  may makita akong dahon sa aking paanan.

Pinulot ko ito at "ouchhh!"

Unti unting nagdilim ang aking paningin at nawalan ako ng malay.

To be continued...