webnovel

CHAPTER 21- SLEEPING FLUER

Y U M I E

As I take my first step on her palace. I felt something inside me flickered We walked on the golden carpet and our clothes suddenly change into magnificent gowns and tuxedo for our men. Now for all my years, i'm waiting for these day to set a foot in this palace. A place of love. Where humans and good monster once united. Napaiyak ako dahil siguro sa di ko maipaliwanag na kaligayahan na ngayon kolang naramdaman.

"Yumie, why are you crying?"-xirien was anxious

"I don't know how to explain it but I'm over the moon"-aniko na lumuluha sa saya.ย  Agad naman kaming nagbow ng dumating na ang queen. So graceful and magical. Nakakamangha ang kanyang pangkaraniwang kagandahan.

So beautiful as always.

"Please stand, everyone for this moment, behold the legendary ohtar! "-lahat samin pumalakpak at pinaulanan kame ng mga magagandang petalsย  "My kingdom was once been attack and i lost hope for everything that day. I lost my child and even broke my alliance. For many years we have feared that the dark kingdom will arise. Pero naniniwala parin ako na hindi kailan man mananaig ang kasamaan. Sila ang nagtaas noong labanan ang mga kinatatakutan ng lahat. They face those fear na di kaya ng iba lalo na ang kamatayan"

Mas lalong lumakas ang palakpakan ng tao sa kaharian. "Shete!! Ngayon alam ko na ang feeling ng maging isang great example"-tili ni ajenta na luminga linga sa paligid "Ang ganda naman dito maraming human flower"

We were flabbergasted as Aanirtha appeared. She was there standing beside her majesty; Holding the legendary sword of peace. Of Goddess fhiti. How did she came here first before us? Kinuha ng reyna ang spada and place it both of our shoulders while bowing at her and she place her blade on our palm.

Nagbago ang anyo nila ang dating lumang damit namin napalitan na ng isang silver armor na may nakakatak sa likuran nito ang simbolo ng lumalagabgab na apoy ng dragon. Isang paalala na di kami bumitaw sa pagsubok na hinamon namin ng laban para sa kaligtasan ng mundo. Lumapit sakin si Aanirtha. She suddenly flattered kaya nanibago ako sa kaniya. Bat nandito sya sa enchanted kingdom. Theres something very fishy about her and I can't find out what.

All of their eyes is on me "Yumie fengร ri, awaken"-she place her hand on my forehead and my heart stop beating.

๐ผ ๐‘š๐‘ข๐‘ ๐‘ก ๐‘‘๐‘œ ๐‘คโ„Ž๐‘Ž๐‘ก ๐ผ ๐‘š๐‘ข๐‘ ๐‘ก. ๐ผ๐‘ก๐‘  ๐‘ก๐‘–๐‘š๐‘’

๐‘Œ๐‘œ๐‘ข'๐‘™๐‘™ ๐‘ข๐‘›๐‘‘๐‘’๐‘Ÿ๐‘ ๐‘ก๐‘Ž๐‘›๐‘‘, ๐‘ฆ๐‘œ๐‘ข ๐‘Ž๐‘Ÿ๐‘’๐‘›๐‘ก ๐‘ ๐‘ข๐‘๐‘๐‘œ๐‘ ๐‘ก ๐‘ก๐‘œ ๐‘๐‘œ๐‘š๐‘’.

THIRD PERSON Pโ—V

Her body levitatedย on its own, her dress shines and the flower on her forehead becomes her enchanted moon crown. It was the very moment the hall was crept in silent. Yumie was indeed the princess who was known as Princess Crystille, The moon princess of her kingdom.

The heir of once was on resurrected from her grave. The people was flabbergasted and couldn't believe what they witnessed. They bowed on her presence.ย The queen burst in tears and embraced her for the sorrow that rotten her for eternity, for losing her beloved daughter and enslaved thousand because of her anger.

Yumie might be awaken but the blooded past was been craft and the memories morn her mind and starting to hunts her again.

"Yumie! Yumie!"-sigaw ng mga kasama nya at gulong gulo parin sya at napayuko nalang. Hindi nya kayang pakinggan ang mga nagsisigawang tao na humingi ng saklolo.

"Aanirtha anong ginawa mo sa kanya?"-mahinahong pagmumura ni ajenta but aanirtha is confidently spoke and pat her head.

"Yumie is the daughter of queen Cathalia and king Morthem. You found all what I want and gave me the answer. I had do what I must and these is what I made for to find the cause and finally bring back the knot that split apart but...."she didn't continued... It was allย plan.

Aanirtha have been known for her intelligence. She is not just a mother; but she can answer those mystery she want. But there's a thing she feared the most. But she knew that it will be the solution it will take a lot sacrifices on the upcoming future and she's willing to face all that..

๐ผ๐‘ก๐‘  ๐‘›๐‘’๐‘Ž๐‘Ÿ

๐ท๐‘œ๐‘œ๐‘š ๐‘–๐‘  ๐‘๐‘œ๐‘š๐‘–๐‘›๐‘”

"Yumie? Is really princess crystille? "-nalilitong wika ni leo. Binuhat ni marko ang walang malay na prinsesa na bakas sa mukha nito ang tindi ng takot at pag aalala. Sumama lang sila sa likuran.

"T-teka itong si yumie ay isang prinsesa sa sinasabi nyong legendary lovers noon?"-tanong ni ajenta sa kanyang kasamahan at tumango si leo na bakas sa mukha ang lungkot na may halong saya. Dahan dahan binaba ni marko ang prinsesa sa kama. Lumuluha parin ito kahit sa himbing ng tulog.

"Yes. She had a lover and its was hatfrille isang kilalang pinakamalakas na alyansa sa buong kaharian Ng enchanted garden. But I don't wanna talk about it"- Leo sounded so frustrated and sighed while brushing his finger on her hair.

"If she was the princess makakaapekto ba ito sa kanya? Baka ang nakaraan nya lang ang naalala nya at di...."-di mapakaling saad ni xirien at napakibit balikat ito.

"She'll gonna be okay. Maalala nya rin tayo pag gustuhin nya"-marko calmly said

"All she need now is a long rest"-noah said at tumango sila.

Ajenta kissed the princess on the forehead "Your right, magiging maayos din ang lahat"

Nakaupo lang sila sa tabi nito "Wag mo kaming kalimutan a."

"Awww. Sorry to say it, but seeing leo like this is making me throw up"-ajenta is trying to crack a joke so it will ease some worries on them.

"Yeah"-noah agreed and they make fun of him.

Pinapunta sila ng reyna sa silid nito at dun nila pinag usapan ang bawat nangyari at paglalakbay ng prinsesa. The queen doesnt have any idea her daughter gone through on such terrible journey. Battling demons without fearing death.

Natatakot sya ay kapag babalik ang alaala nito ay sasama na naman sa paglalakbay. And a mother never let her child to go on a dangerous journey.

M A R K O

"๐ด๐‘›๐‘” ๐‘š๐‘Ž๐‘ก๐‘Ž๐‘”๐‘Ž๐‘™ ๐‘›๐‘Ž๐‘›๐‘” ๐‘ฆ๐‘ข๐‘š๐‘Ž๐‘œ ๐‘Ž๐‘ฆ ๐‘‘๐‘– ๐‘›๐‘Ž ๐‘”๐‘–๐‘›๐‘Ž๐‘”๐‘Ž๐‘š๐‘๐‘Ž๐‘™๐‘Ž!"

๐ป๐‘–๐‘›๐‘‘๐‘– ๐‘˜๐‘œ ๐‘š๐‘Ž๐‘–๐‘›๐‘Ž๐‘”๐‘Ž๐‘› ๐‘Ž๐‘›๐‘” ๐‘˜๐‘Ž๐‘›๐‘–๐‘™๐‘Ž๐‘›๐‘” ๐‘š๐‘ข๐‘˜โ„Ž๐‘Ž. ๐‘‡๐‘Ž๐‘ก๐‘™๐‘œ๐‘›๐‘” ๐‘ก๐‘Ž๐‘œ ๐‘Ž๐‘›๐‘” ๐‘›๐‘Ž๐‘˜๐‘–๐‘ก๐‘Ž ๐‘˜๐‘œ๐‘›๐‘” ๐‘๐‘Ž๐‘Ÿ๐‘Ž๐‘›๐‘” ๐‘š๐‘Ž๐‘ฆ ๐‘š๐‘Žโ„Ž๐‘Ž๐‘™๐‘Ž๐‘”๐‘Ž๐‘›๐‘” ๐‘๐‘–๐‘›๐‘Ž๐‘” ๐‘ข๐‘ข๐‘ ๐‘Ž๐‘๐‘Ž๐‘›. ๐‘‡๐‘ข๐‘š๐‘–๐‘›๐‘”๐‘–๐‘› ๐‘Ž๐‘˜๐‘œ ๐‘ ๐‘Ž ๐‘๐‘Ž๐‘™๐‘–๐‘”๐‘–๐‘‘ ๐‘˜๐‘œ, ๐‘š๐‘Ž๐‘” ๐‘–๐‘ ๐‘Ž ๐‘™๐‘Ž๐‘›๐‘” ๐‘Ž๐‘˜๐‘œ๐‘›๐‘” ๐‘›๐‘Ž๐‘˜๐‘Ž๐‘ก๐‘Ž๐‘ฆ๐‘œ โ„Ž๐‘Ž๐‘๐‘Ž๐‘›๐‘” ๐‘™๐‘–โ„Ž๐‘–๐‘š ๐‘ ๐‘–๐‘™๐‘Ž๐‘›๐‘” ๐‘š๐‘–๐‘›๐‘Ž๐‘š๐‘Ž๐‘ ๐‘–๐‘‘ ๐‘๐‘’๐‘Ÿ๐‘œ ๐‘›๐‘Ž๐‘”๐‘ก๐‘Ž๐‘ก๐‘Ž๐‘˜๐‘Ž ๐‘Ž๐‘˜๐‘œ ๐‘›๐‘Ž ๐‘๐‘Ž๐‘ก ๐‘Ž๐‘˜๐‘œ ๐‘›๐‘Ž๐‘๐‘Ž๐‘‘๐‘๐‘Ž๐‘‘ ๐‘ ๐‘Ž ๐‘™๐‘ข๐‘”๐‘Ž๐‘Ÿ ๐‘›๐‘Ž โ„Ž๐‘–๐‘›๐‘‘๐‘— ๐‘˜๐‘œ ๐‘๐‘Ž๐‘š๐‘–๐‘™๐‘ฆ๐‘Ž๐‘‘๐‘œ..

๐‘ˆ๐‘š๐‘Ž๐‘™๐‘–๐‘  ๐‘Ž๐‘˜๐‘œ ๐‘Ž๐‘ก โ„Ž๐‘–๐‘›๐‘Ž๐‘›๐‘Ž๐‘ ๐‘Ž๐‘›๐‘” ๐‘๐‘–๐‘›๐‘ก๐‘ข๐‘Ž๐‘› ๐‘๐‘Ž๐‘™๐‘Ž๐‘๐‘Ž๐‘ . ๐‘€๐‘Ž๐‘ฆ ๐‘›๐‘Ž๐‘Ÿ๐‘–๐‘›๐‘–๐‘” ๐‘Ž๐‘˜๐‘œ๐‘›๐‘” ๐‘๐‘Ž๐‘”๐‘๐‘ข๐‘˜๐‘Ž๐‘  ๐‘›๐‘Ž ๐‘๐‘–๐‘›๐‘ก๐‘œ ๐‘›๐‘Ž ๐‘˜๐‘–๐‘›๐‘Ž๐‘ก๐‘Ž๐‘”๐‘œ ๐‘˜๐‘œ ๐‘ ๐‘Ž. ๐‘€๐‘Ž๐‘ฆ ๐‘›๐‘Ž๐‘˜๐‘–๐‘ก๐‘Ž ๐‘Ž๐‘˜๐‘œ๐‘›๐‘” ๐‘๐‘Ž๐‘๐‘Ž๐‘’ ๐‘›๐‘Ž ๐‘š๐‘Ž๐‘ฆ โ„Ž๐‘Ž๐‘ค๐‘Ž๐‘˜ ๐‘›๐‘Ž ๐‘๐‘Ž๐‘ก๐‘Ž๐‘™๐‘–๐‘š. ๐ต๐‘Ž๐‘ ๐‘’โ„Ž๐‘Ž๐‘› ๐‘ ๐‘Ž ๐‘”๐‘Ž๐‘˜๐‘Ž๐‘ค ๐‘Ž๐‘ฆ ๐‘š๐‘Ž๐‘ฆ ๐‘š๐‘Ž๐‘ ๐‘Ž๐‘š๐‘Ž ๐‘–๐‘ก๐‘œ๐‘›๐‘” ๐‘๐‘Ž๐‘˜๐‘Ž๐‘ฆ.

๐‘‡๐‘Ž๐‘ก๐‘Ž๐‘ฆ๐‘œ ๐‘›๐‘Ž ๐‘Ž๐‘˜๐‘œ ๐‘›๐‘” ๐‘๐‘–๐‘”๐‘™๐‘Ž ๐‘–๐‘ก๐‘œ๐‘›๐‘” โ„Ž๐‘ข๐‘š๐‘Ž๐‘Ÿ๐‘Ž๐‘ ๐‘ ๐‘Ž๐‘˜๐‘–๐‘› ๐‘Ž๐‘ก ๐‘ ๐‘–๐‘›๐‘Ž๐‘˜๐‘ ๐‘Ž๐‘˜ ๐‘Ž๐‘˜๐‘œ ๐‘๐‘’๐‘Ÿ๐‘œ ๐‘ก๐‘ข๐‘š๐‘Ž๐‘”๐‘œ๐‘  ๐‘™๐‘Ž๐‘›๐‘” ๐‘–๐‘ก๐‘œ ๐‘ ๐‘Ž๐‘˜๐‘–๐‘› ๐‘Ž๐‘ก ๐‘š๐‘Ž๐‘ฆ ๐‘›๐‘Ž๐‘Ÿ๐‘–๐‘›๐‘–๐‘” ๐‘Ž๐‘˜๐‘œ๐‘›๐‘” ๐‘๐‘ข๐‘š๐‘Ž๐‘”๐‘ ๐‘Ž๐‘˜ ๐‘›๐‘Ž ๐‘š๐‘Ž๐‘™๐‘Ž๐‘˜๐‘Ž๐‘  ๐‘ ๐‘Ž ๐‘™๐‘–๐‘˜๐‘ข๐‘Ÿ๐‘Ž๐‘› ๐‘˜๐‘œ ๐‘›๐‘Ž ๐‘˜๐‘–๐‘›๐‘Ž๐‘™๐‘–๐‘›๐‘”๐‘œ๐‘› ๐‘˜๐‘œ ๐‘›๐‘Ž๐‘š๐‘Ž๐‘›. ๐‘€๐‘Ž๐‘ฆ ๐‘๐‘Ž๐‘๐‘Ž๐‘’๐‘›๐‘” ๐‘›๐‘Ž๐‘˜๐‘Žโ„Ž๐‘–๐‘”๐‘Ž ๐‘›๐‘Ž ๐‘›๐‘Ž๐‘˜๐‘Ž๐‘ก๐‘–๐‘›๐‘”๐‘–๐‘› ๐‘ ๐‘Ž๐‘˜๐‘–๐‘›.

๐ฟ๐‘™๐‘’ ๐ถ๐‘Ž๐‘š ๐‘ค๐‘’๐‘กโ„Ž๐‘Ÿ๐‘–๐‘›!

"Marko!!"-napabalikwas ako ng bangon at nabigla naman siya gaya ko. Nawala ako sa katinuan at bumalik ako sa realidad ng ambahan ako ng suntok sa mukha pero napigilan ko agad Shit!

"What's wrong with you?!"

"Langya to sasabihin ko sana handa na ang almusal"-ajenta said in pout may dala syang pagkain na ngayon nasa sahig na.

"Huh?"

"Gezz, Sana kinain ko nalang kesa masayang! Next time no breakfast to you"

"Lammo ba kanina kinainan pa nya yung tinapay mo"-pagsusumbong ni xirien sakin. Dinig ko sila pero ang pintig ng puso ko ay malakas parin.

" ๐˜”๐˜ข๐˜ณ๐˜ฌ ๐˜ธ๐˜ฉ๐˜ข๐˜ต ๐˜ธ๐˜ข๐˜ด ๐˜ต๐˜ฉ๐˜ข๐˜ต ๐˜ฅ๐˜ณ๐˜ฆ๐˜ข๐˜ฎ?"

"๐˜ ๐˜ฅ๐˜ถ๐˜ฏ๐˜ฏ๐˜ฐ"

"๐˜›๐˜ฉ๐˜ฐ๐˜ถ๐˜จ๐˜ฉ๐˜ต ๐˜ช๐˜ต ๐˜ธ๐˜ข๐˜ด ๐˜ง๐˜ณ๐˜ฐ๐˜ฎ ๐˜บ๐˜ฐ๐˜ถ๐˜ณ ๐˜ฎ๐˜ฆ๐˜ฎ๐˜ฐ๐˜ณ๐˜บ. ๐˜ฃ๐˜ถ๐˜ต ๐˜ญ๐˜ฐ๐˜ฐ๐˜ฌ ๐˜บ๐˜ฐ๐˜ถ ๐˜ซ๐˜ถ๐˜ด๐˜ต ๐˜ณ๐˜ถ๐˜ช๐˜ฏ ๐˜ด๐˜ฐ๐˜ฎ๐˜ฆ๐˜ต๐˜ฉ๐˜ช๐˜ฏ๐˜จ.. I'm sorry ajenta it was mark's fault"-pagsusumbong ko.

Sumimangot si ajenta na nakatingin sa mga pagkain na nagkalat sa sahig. Pinulot nya ang mga basag na plato pero pinaupo ko nalang sya. Kawawa naman kapag masugatan pa ang maliit nyang kamay. Masasabi ko mas lalo syang gumaganda lalo na pag malungkot.

"๐˜ ๐˜ฐ๐˜ถ๐˜ณ ๐˜ด๐˜ฐ๐˜ง๐˜ต"-marko said in disgust

"๐˜ˆ๐˜ต๐˜ญ๐˜ฆ๐˜ข๐˜ด๐˜ต ๐˜ด๐˜ฉ๐˜ฆ ๐˜ค๐˜ข๐˜ณ๐˜ฆ๐˜ฅ ๐˜ข ๐˜ญ๐˜ฐ๐˜ต ๐˜ข๐˜ฏ๐˜ฅ ๐˜บ๐˜ฐ๐˜ถ ๐˜ฎ๐˜ถ๐˜ด๐˜ต ๐˜ฃ๐˜ฆ ๐˜จ๐˜ณ๐˜ข๐˜ต๐˜ฆ๐˜ง๐˜ถ๐˜ญ ๐˜บ๐˜ฐ๐˜ถ ๐˜ค๐˜ข๐˜ฏ'๐˜ต ๐˜ง๐˜ช๐˜ฏ๐˜ฅ ๐˜ด๐˜ฐ๐˜ฎ๐˜ฆ๐˜ฐ๐˜ฏ๐˜ฆ ๐˜ญ๐˜ช๐˜ฌ๐˜ฆ ๐˜ต๐˜ฉ๐˜ข๐˜ต"

"๐˜“๐˜ฆ๐˜ต'๐˜ด ๐˜ฏ๐˜ฐ๐˜ต ๐˜ค๐˜ฐ๐˜ฎ๐˜ฑ๐˜ข๐˜ณ๐˜ฆ๐˜ฅ ๐˜ต๐˜ฉ๐˜ฆ ๐˜ต๐˜ธ๐˜ฐ.. ๐˜ฃ๐˜ถ๐˜ต ๐˜ฉ๐˜ข๐˜ท๐˜ฆ ๐˜บ๐˜ฐ๐˜ถ ๐˜ฏ๐˜ฐ๐˜ต๐˜ช๐˜ค๐˜ฆ"

"๐˜ž๐˜ฉ๐˜ข๐˜ต?"

"๐˜ž๐˜ฆ ๐˜ฃ๐˜ฐ๐˜ต๐˜ฉ ๐˜ค๐˜ฐ๐˜ฏ๐˜ต๐˜ณ๐˜ฐ๐˜ญ ๐˜ต๐˜ฉ๐˜ช๐˜ด ๐˜ฃ๐˜ฐ๐˜ฅ๐˜บ ๐˜ข๐˜ด ๐˜ฐ๐˜ฏ๐˜ฆ. ๐˜ ๐˜ฅ๐˜ฐ๐˜ฏ'๐˜ต ๐˜ฌ๐˜ฏ๐˜ฐ๐˜ธ ๐˜ธ๐˜ฉ๐˜ช๐˜ค๐˜ฉ ๐˜ฐ๐˜ง ๐˜ถ๐˜ด ๐˜ค๐˜ฐ๐˜ฏ๐˜ต๐˜ณ๐˜ฐ๐˜ญ๐˜ฆ๐˜ฅ ๐˜ช๐˜ต"

"๐˜‰๐˜ถ๐˜ต ๐˜ข๐˜ด๐˜ช๐˜ฅ๐˜ฆ ๐˜ง๐˜ณ๐˜ฐ๐˜ฎ ๐˜ต๐˜ฉ๐˜ข๐˜ต ๐˜ธ๐˜ฉ๐˜ข๐˜ต ๐˜ธ๐˜ข๐˜ด ๐˜ต๐˜ฉ๐˜ข๐˜ต ๐˜ฅ๐˜ณ๐˜ฆ๐˜ข๐˜ฎ.."

Sino ang tatlong babae na nasa panaginip ko? Tch! Balewalain ko nalang panaginip lang naman yun.

"Marko. Ako nalang ang pupulot parang binibilang mo pa kase ang mga yan"-tinulak niya ako at bilis nyang niligpit ang mga basag na plato at umalis na nagdadabog. I grabbed her down and check her finger. I ripped some of the clothes and wrapped it on her cut. But aside from saying thank you she just sneered at me

"Shhs guys, she's awake"-leo smile that almost rip his face lumingon ako ang prinsesa bumangon na sa kanyang higaan at nabigla samin na bat kame nasa loob ng kanyang kwarto. " Let's greet her good morning"

"Good morning? Bakit naalala kaba nya baka magmukha tayong strangers dito"-mahinahon kong mura pero binalewala lang ni leo

"His got a point you know"-noah agreed but leo doesn't cooperate.

"Tch. Good morning lang, damot!"

"Bahala kayo"-tumayo ako at lumapit sila sa prinsesa na kulang nalang lulukso na sa bintana sa takot. Nakatayo lang ako sa tabi ng pinto para hintayin anong magiging reaksyon nito.

"GOOD MORNING!!!"-sabay nilang sigaw kaya napadilat ang prinsesa sa takot. Tch! If only they listen earlier "Sabi ko na e di kase nakinig"