ฐานทัพของคามิล (1)

ผม แอน และแคทตกลงกันว่าจะทำมิชชัน 'ตามหาคน' ของผมต่อให้จบ

ความจริงพวกเราไม่ได้เห็นพ้องกันอย่างเป็นเอกฉันท์ แอนบอกอย่างตรงไปตรงมาว่าเธอเหนื่อยที่จะรบเร้าผมให้หยุดพักหรือปฏิเสธมิชชันไปซะ ส่วนแคทถึงสีหน้าจะดูไม่เต็มใจ แต่เธอก็ยอม ๆ ให้ผมอย่างเสียไม่ได้ ซึ่งหมายถึงการตกกระไดพลอยโจนต้องไปในทิศทางที่ผมต้องการด้วยกัน เพื่อ 'ตามหาคน' ต่อ ให้สำเร็จมิชชัน

"สัญญาไว้แล้วว่าจะดูแลฉัน คงไม่ลืมใช่ไหม" แคททวงคำสัญญาในช่วงเริ่มต้นออกเดินทาง

"ไม่ลืมหรอก ถ้าอยู่ด้วยกัน ก็จะดูแลได้ไง" ผมยืนยันให้เธอรู้ตัวว่าผมจะรักษาคำพูด และเธอเลือกถูกแล้วที่ตามผมมา

พวกเราสามคนมุ่งหน้าไปด้วยกันยังทิศตะวันออกตามพิกัดที่ระบบแจ้งไว้

กลุ่มของเราพบเจอกับซอมบีตลอดจนการเดินทางไม่คืบหน้า แอนและแคทโทษว่าเพราะผมไม่ยอมหลบเลี่ยงแต่เลือกใช้การเข้าปะทะทุกครั้งที่มีโอกาส แต่ผมมีเหตุผลที่ทำแบบนั้น พวกเราเสียกระสุนไปจนเกือบเกลี้ยงจากศึกในแรทฟอร์ต ถ้าไม่หาคะแนนมาเปิดแพ็คเพิ่มจากพวกซอมบี ในศึกใหญ่ครั้งต่อไปคงยิ่งลำบากกว่านี้

ลำบากก่อน สบายทีหลัง แต่จริง ๆ แล้วก็ไม่ลำบากมากหรอกนะ แค่เสียเวลาในการจัดการซอมบีพวกนั้น

นอกจากผมจะได้กระสุนแล้ว ผมยังได้การ์ดใหม่ ๆ เพิ่มด้วย กำไรเห็น ๆ

"เอ่อ กล่องนี่มีอะไรเหรอคะ"

แอนถามเพราะเคยเห็นเจ้ากล่องใบเล็กที่สุดมาแล้ว แต่ที่ผมอยากให้ดูไม่ใช่กล่องขนาดเล็ก (R) ที่มีความจุเพียง 10 ลิตร แต่เป็นกล่องขนาดกลางความจุ 30 ลิตร (SR) และกล่องขนาดใหญ่ความจุ 200 ลิตร (SSR)

แค่กล่องเก็บของ อย่างมากก็น่าจะเป็นไอเท็มแค่ระดับคอมมอน (C) หรือ อันคอมมอน (U) เท่านั้น แต่กล่องพวกนี้ไม่ใช่กล่องปกติ ทั้งสามชนิดคือกล่องที่มีคุณสมบัติ 'เก็บกลับเป็นการ์ด' ได้ ซึ่งเป็นหนึ่งในความสามารถสุดโกงของระบบ

ผมเคยพูดไปแล้วว่าการเก็บกลับเป็นการ์ดมันดีอย่างไร มันทำให้ข้าวของที่ชำรุดกลับไปอยู่ในสภาพใหม่เอี่ยมเมื่อถูกเรียกกลับออกมาอีกครั้ง นั่นคือกรณีที่เกิดไอเท็มทั่วไปเช่น รองเท้าหนังเทพอวยพรที่ผมไม่เคยต้องห่วงว่ามันจะพังเสียหายหรือแม้แต่สกปรกแค่ไหน แค่เอากลับเป็นการ์ดแล้วเรียกออกมา มันจะกลายเป็นของใหม่แกะกล่องทันที

"คุณคามิลใส่ของลงไปในกล่องก่อนจะเปลี่ยนเป็นการ์ดใช่ไหมล่ะคะ เรื่องแบบนั้นก็ทำให้เห็นมาตั้งนานแล้วนี่"

"ฟังดูสะดวกดีนะ ไม่ต้องแบกของหนัก ๆ" แคทดูชอบใจ เธอเพิ่งได้เห็นความสามารถนี้ของผมกับตา

"ไม่ใช่แค่เรื่องของการพกพาหรอก ความสุดยอดของมันอยู่ที่ระหว่างที่กลายเป็นการ์ด เวลาของสิ่งของที่อยู่ในนั้นจะหยุดนิ่งด้วย สมมติว่าทำอาหารเสร็จ เก็บลงกล่องแล้วเปลี่ยนกล่องเป็นการ์ด ไม่ว่าจะนานแค่ไหน อาหารก็จะไม่เน่าไม่เสียและยังอุ่นเหมือนตอนที่เพิ่งเอาเก็บเข้ากล่อง"

แอนและแคทพยักหน้าหงึกหงัก เธอไม่ได้ตื่นเต้นอะไรนักเพราะการ์ดอาหารเองก็ให้ผลคล้าย ๆ กัน เมื่อใช้งานมันจะกลายสภาพจากการ์ดเป็นอาหารที่เพิ่งปรุงสุกใหม่ ๆ

"แต่ที่จะให้ดูไม่ใช่เรื่องนั้น จะบอกว่าตอนนี้ผมไม่ได้มีแค่เจ้ากล่องเล็กแล้วนะ ดูสิกล่องขนาดกลางและกล่องใหญ่ก็มีด้วย"

"อืมม"

"หมายความว่าต่อแต่นี้พวกเราจะเก็บทุกอย่างได้มากเท่าที่อยากเก็บแล้ว แม้แต่ปืนหรืออุปกรณ์ขนาดใหญ่ก็ทำได้ ไม่แน่ว่าในอนาคตอาจจะมีที่ใหญ่พอจะเก็บรถเข้าไปทั้งคันเลย"

"ก็ดีแหละค่ะ" แอนตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

"กล่องใหญ่น่าจะเก็บคนตัวเล็ก ๆ ได้เลยใช่ไหม ถ้าจะลักพาตัวใครนี่คงง่ายเลย" ส่วนแคทก็มาพร้อมกับไอเดียน่าขนลุก เธอล้อเล่นหรือพูดจริงจังผมไม่กล้ายืนยัน

ผมชวนทุกคนคุยเรื่องกล่องเพราะอยากบอกทุกคนว่าตอนนี้ผมเปิดเซอร์ไววัลแพ็ควันไปจนคอมพลีท ก็คือเปิดจนได้การ์ดครบแล้ว เพราะแบบนั้นถึงได้กล่องที่ใหญ่ขึ้นมานั่นด้วย แต่การโดนขัดคอ สุดท้ายผมก็เลยลืมพูดส่วนนั้นไปสนิท แล้วเริ่มคิดถึงการ์ดในเซอร์ไววัลแพ็คทูแทน

พอผมนึกออกว่ายังไม่ได้บอกพวกเธอ ผมก็คิดว่าเดี๋ยวเอาไว้ค่อยบอกอีกทีก็ได้

เซอร์ไววัลแพ็คทูยังคงเป็นแพ็คที่อุดมไปด้วยอุปกรณ์ในการเอาชีวิตรอด บางอย่างเป็นของที่เหมือนกับในเซอร์ไววัลแพ็ควันแต่เป็นของคุณภาพสูงกว่า และบางส่วนก็เปลี่ยนชนิดไปเลยเพื่อให้เหมาะกับการใช้งานที่หลากหลายมากขึ้น

น่าเสียดายที่ในแพ็คนี้ผมยังเปิดไม่เจอคาแรคเตอร์ใหม่เลย บางทีอาจเพราะว่าแพ็คนี้มีไอเท็มมากกว่า หรือไม่ก็เป็นเพราะแค่ดวงผมไม่ดีแม้จะมีสกิลอันเบรคเอเบิลเสริมโอกาสให้แล้วก็ตาม

ความอับโชคในการเปิดหาการ์ดเป็นแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น ก่อนที่พวกเราจะถึงเมืองพาว์นเบิร์กที่อยู่ทางทิศตะวันออก ผมได้พบเจอกับประสบการณ์เลวร้ายยิ่งกว่าการได้เห็นพื้นที่ถูกปูกระเบื้องผิดด้าน

[คุณทำมิชชันล้มเหลว]

"อะไรกันคะเนี่ย" แอนหลุดร้องเสียงดังเพราะเห็นว่าผมกำลังช็อคจนยืนตัวแข็ง

"เกิดอะไรขึ้น" แคทก็จ้องข้อความตาแทบไม่กระพริบ

พูดถึงเรื่องนี้แล้วนึกขึ้นได้ แคทเองก็มองเห็นหน้าต่างของระบบเช่นกัน ผมและแอนสังเกตมาสักพักแล้วว่าแคทมองเห็นเจ้าหน้าต่างสีน้ำเงินโปร่งแสงนี่ จนเมื่อวันก่อนก็ได้รับการยืนยันแน่ชัด เธอเห็นข้อความที่พวกคาแรคเตอร์แสดงออกมาแล้วหลุดขำ พอถูกพวกเราคาดคั้นก็เลยบอกความจริงว่าเธอเห็นมันมาสักพักแล้ว