บทที่ 22 ราชาวัวครึ่งปลาโกรธเกรี้ยว!

หลังทานข้าวเสร็จฮันน่ากับโลเวลก็ออกเดินทางต่อ กว่าจะทานเสร็จม้าก็พักผ่อนจนหายเหนื่อยแล้ว ม้าของทั้งคู่มุ่งสู่บริเวณภูเขาซึ่งมีหินท้องทะเลจำนวนมากมายมหาศาล

ทว่าถึงบริเวณภูเขาจะมีหินท้องทะเลจำนวนมากแต่ก็ใช่ว่าจะได้มาโดยง่าย บริเวณภูเขามีสัตว์และสิ่งมีชีวิตมากมายที่มีระดับพลังเท่ากับนักรบแห่งท้องทะเล มีแม้กระทั่งสิ่งมีชีวิตระดับสูงกว่านั้น ยิ่งเข้าใกล้ภูเขามากเท่าใดยิ่งอันตรายเท่านั้น

ฮันน่าเคยได้ยินตำนานเรื่องเล่าความอันตรายของภูเขามาบ้าง ไม่ว่าจะเป็นภูเขาลูกไหนล้วนมีสิ่งมีชีวิตระดับสูงปกครองอยู่ ดังนั้นฮันน่าจึงไม่ไปภูเขา ถ้าเธอไปภูเขารับรองได้เลยว่าไม่เกินสามวันเธอจะต้องกลายเป็นโครงกระดูกแน่นอน

ในภูเขาสิ่งมีชีวิตที่อ่อนแอ่ที่สุดมีระดับพลังสูงกว่านักรบแห่งท้องทะเลเสียอีก บริเวณภูเขาก็ใช่ว่าจะไม่อันตราย บริเวณภูเขาเป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์และสิ่งมีชีวิตจำนวนมากซึ่งแต่ละตัวล้วนมีระดับพลังไม่ตํ่ากว่าครึ่งก้าวสู่นักรบแห่งท้องทะเลทั้งนั้น แม้จะเป็นนักรบแห่งท้องทะเลมาเองยังต้องระมัดระวัง

หลายชั่วโมงต่อมา ท้ายที่สุดพวกเขาก็มาถึงบริเวณภูเขา ฮันน่าลงจากม้า เธอมองไปทั่วทุกทิศสังเกตรอบข้าง เธอพบว่าบริเวณนี้มีสัตว์สิ่งมีชีวิตอยู่หลายตัว มีพลังเท่าครึ่งก้าว(ใช้ครึ่งก้าวแทนครึ่งก้าวสู่นักรบแห่งท้องทะเลนะครับ มันแยวเกินไปเลยย่อ)เกือบร้อยตัวและพลังเท่านักรบแห่งท้องทะเลเป็นสิบ หนึ่งในนั้นเป็นวัวครึ่งปลา แน่นอนปกติแล้ววัวครึ่งปลาไม่ได้มีพลังอะไรแข็งแกร่งมากนัก เดิมมันมีพลังอยู่ระดับตํ่ากว่าครึ่งก้าวสู่นักรบแห่งท้องทะเล

แต่ตัวด้านหน้าที่เธอเห็นมันมีพลังระดับเดียวกับนักรบแห่งท้องทะเล บนหัววัวครึ่งปลาตัวนี้มีมงกุฎอยู่ มงกุฎสีทองโปร่งใส มันใสมากๆจนเกือบสามารถเรียกว่าล่องหนได้เลยทีเดียว

เวลานั้นวัวครึ่งปลาพลันสัมผัสได้ว่ามีคนจ้องมองมันอยู่ มันจึงหันไปมองยังทิศทางหนึ่ง ทิศทางนั้นคือทิศที่ฮันน่ากับโลเวลยืนอยู่ ในดวงตาของมันเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังที่รุนแรงแฝงความเกลียดชัง

วัวครึ่งปลาตัวนี้พิเศษมาก เพราะมันคือราชาวัวครึ่งปลานั่นเอง มันมีทักษะที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดทักษะหนึ่ง ทักษะนี้สามารถทำให้ราชาวัวครึ่งปลาสามารถรู้ได้ว่าใครเคยฆ่าเผ่าพันธุ์เดียวกับมันบ้างด้วยการมองเท่านั้น

ใช้แล้ว! สาเหตุที่ราชาวัวครึ่งปลามองด้วยสายตาโกรธแค้นเป็นเพราะว่าฮันน่าเพิ่งฆ่าญาติพี่น้องเผ่าพันธุ์เดียวกับมันมา ตอนนี้มันได้ตัดสินใจแล้ว มันจะสังหารมนุษย์ผู้หญิงระดับครึ่งก้าวคนนี้ทิ้งซะเพื่อเป็นการแก้แค้นให้กับวัวครึ่งปลาที่ตายไป

มออออ! มออ!

ราชาวัวครึ่งปลาร้องเสียงดัง เสียงของมันดังลั่นไปทั่วบริเวณ เสียงนี้ทั้งดุดันและทรงพลัง เหล่าสิ่งมีชีวิตพลังเท่าครึ่งก้าวทั้งหลายต่างหลบหนีอย่างรวดเร็วด้วยความหวาดกลัว

สิ่งมีชีวิตที่มีพลังเท่านักรบแห่งท้องทะเลหลายสิบตัวพากันมองมาทางราชาวัวครึ่งปลาก่อนหันสายตาไปยังพวกฮันน่า วินาทีถัดมาพวกมันก็หันหน้ากลับและค่อยๆเดินจากไป ปล่อยให้ราชาวัวครึ่งปลาจัดการมนุษย์ที่น่ารังเกลียดทั้งสองทิ้งซะ

เดิมสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ก็ไม่ได้ชอบมนุษย์อยู่แล้ว กลับกันเลยพวกมันเกลียดมนุษย์สุดๆ พวกมนุษย์ทั้งเจ้าเล่ห์และโลภมาก ต้องการสังหารพวกมันเพื่อนำไปทำอุปกรณ์ต่างๆและยาโพชั่น

แม้พวกมันเหล่าสิ่งมีชีวิตจะไม่ได้สนิทกันมากนักเพราะไม่ใช่เผ่าพันธุ์เดียวกัน ทว่าหากเป็นเรื่องเกี่ยวกับมนุษย์พวกมันจะสนิทกันทันทีโดยไม่สนความแค้นในอดีต มนุษย์เป็นสิ่งที่น่ารังเกลียด!

ถ้าไม่ติดว่ามนุษย์ผู้หญิงและมนุษย์ผู้ชายอ่อนแอเกินไปล่ะก็พวกมันคงเข้าไปรุมสังหารแล้ว เป็นเพราะมนุษย์ทั้งสองอ่อนแอเกินไปเหล่าสิ่งมีชีวิตจึงให้ราชาวัวจัดการ เพียงแค่มนุษย์ระดับครึ่งก้าวสองคนราชาวัวครึ่งปลาคงจัดการได้ง่ายๆอยู่แล้ว

"แย่แล้วนั่นมันเป็นราชาวัวครึ่งปลา!" โลเวลร้องตะโกนออกมาอย่างตกใจเมื่อเห็นราชาวัวครึ่งปลาหันมองมาทางตนก่อนร้องเสียงดัง ขณะเดียวกันเขาก็จับข้อมือฮันน่าพาเธอวิ่งหนีทันที

โลเวลเคยอ่านตำราข้อมูลสิ่งมีชีวิตมาก่อน เหตุผลที่เขาอ่านเป็นเพราะเขาต้องการรู้จุดอ่อนของสิ่งมีชีวิตแต่ละตัว เขาบังเอิญเห็นราชาวัวครึ่งปลาถูกบันทึกในตำรา ในตำรากล่าวถึงความสามารถของมันรวมถึงรูปร่างลักษณะด้วย

"อะไรนะราชาวัวครึ่งปลา?! เจ้านั่นมันมีพลังเท่ากับนักรบแห่งท้องทะเลเหรอ? ทำไมมันถึงเจอเราได้ล่ะทั้งๆที่พวกเราอยู่ไกลขนาดนี้?" ฮันน่าส่งเสียงประหลาดใจออกมา เธอไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่าวัวครึ่งปลาจะมีราชาด้วย

"ใช่แล้วเดี๋ยวฉันจะอธิบายทีหลัง ตอนนี้เราต้องหนีเจ้านี่ให้รอดก่อน มันมีพลังเท่านักรบแห่งท้องทะเล พวกเราไม่สามารถสู้มันได้อย่างแน่นอน" โลเวลพูดขณะวิ่งเร็วขึ้น

"อือ" ฮันน่ารับคำและเพิ่มความเร็วตามโลเวล เธอเองก็สามารถรู้พลังของราชาวัวครึ่งปลาได้ มันแข็งแกร่งกว่าโลเวลและเธอมาก ต่อให้ทั้งสองร่วมมือกันก็ยังไม่สามารถเอาชนะมันได้ ความแตกต่างเรื่องพลังมันมากเกินไป! ตอนนี้มีแต่หนี หนี และก็หนีเท่านั้น ถ้าหยุดวิ่งแม้แต่วินาทีเดียวจะต้องตายแน่ๆ

พวกเขาใช้พลังของครึ่งก้าวเสริมความเร็วทำให้รวดเร็วขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า แต่ถึงอย่างงั้นความเร็วของราชาวัวครึ่งปลาก็ยังเร็วกว่าทั้งคู่ มันวิ่งตามหลังมาติดๆ

มอออออ! มอออ!

ยิ่งเวลาผ่านไปเรื่อยๆราชาวัวครึ่งปลายิ่งเข้ามาใกล้ โลเวลและฮันน่าเริ่มร้อนรน ฮันน่ากลัวมาก เธอไม่เคยมีประสบการณ์ต่อสู้เฉียดตายมาก่อน มาเจอกับสิ่งมีชีวิตที่มีพลังมากกว่าและเธอไม่สามารถตอบโต้ได้ฮันน่าแทบไปไม่เป็น

ส่วนโลเวลนั้นดีกว่าฮันน่าหน่อย แม้เขาจะไม่เคยเจอประสบการณ์ต่อสู้เฉียดตายแต่เขาพอมีประสบการณ์เอาตัวรอดอยู่บ้าง เขาพยายามทำใจให้สงบ ตั้งสติ คิดวางแผนเอาชีวิตรอด ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปพวกเขาไม่รอดแน่

"อ่ะ จริงสิ!" ฉับพลันโลเวลคิดบางอย่างขึ้นได้ เขานำยาโพชั่นออกมาจากกระเป๋าหนังสัตว์ เป็นโพชั่นที่พ่อของเขาให้ติดตัวมา โลเวลไม่รู้ว่ามันคือโพชั่นอะไรและพ่อก็ไม่ได้บอกเขาด้วย

โลเวลเคยถามพ่อเกี่ยวกับโพชั่นขวดนี้ไปหลายรอบแล้วแต่ทุกครั้งพ่อก็จะบอกอยู่ปนะโยคเดียว "มันคือโพชั่นที่จะทำให้ลูกรอดจากอันตรายได้" เพียงเท่านี้จริงๆ

เมื่อครู่จู่ๆภาพโพชั่นขวดนี้ก็โผล่ขึ้นมาในหัว พ่อได้เตือนเขาเอาไว้ว่าต้องอยู่ในสถานการณ์วิกฤตจริงๆถึงเอามาใช้ได้ ถ้าไม่ได้ตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิตห้ามใช้เด็ดขาด เวลานี้เขามีอันตรายถึงชีวิตเลยตัดสินใจใช้มัน

'ตอนนี้มีแต่พึ่งมันเท่านั้น โอกาสรอดของฉันกับฮันน่าอยู่กับเจ้าสิ่งนี้แล้ว' โลเวลคิดขึ้นในใจ เขาเปิดจุกออกจากนั้นก็ดื่มของเหลวข้างในโดยไม่ลังเล เขารู้สึกว่าโพชั่นที่พ่อให้เขามามันต้องไม่ธรรมดาแน่นอน ต่อให้มันจะเป็นโพชั่นเสริมพลังธรรมดาโลเวลก็ไม่ตำหนิพ่อเขาหรอก พ่อเขาก็เป็นแค่นักรบธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น ไม่ได้มีทรัพย์สินเงินทองมากมายอะไร แค่พ่อเป็นห่วงเขาถึงขนาดนี้เขาก็ดีใจมากแล้ว

เมื่อของเหลวลงคอโลเวล เขาพลันสัมผัสได้ถึงพลังงานที่ปะทุขึ้นอย่างรุนแรงภายในร่างกาย พลังงานนั้นรุนแรงและทรงพลังมาก มันมากจนเกินไป! เวลานี้โลเวลอยากจะกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดออกมาดังๆ เขารู้สึกทรมานมากจนอยากตาย ถ้าตอนนี้เขาถืออาวุธอยู่เขาจะใช้อาวุธฆ่าตัวตายซะ

'ฉันไม่อยากตาย!' โลเวลคำรามในใจ เขากัดฟันทนความเจ็บปวด กำหมัดแน่นเล็บจิกฝามือจนเลือดออก มีหลายเหตุผลที่เขาต้องรอด ประการแรกถ้าเขาตายตอนนี้ฮันน่าจะต้องตาย ประการที่สองเขายังตามหาตัวพ่อของเขาซึ่งหายตัวไปเมื่อสองปีก่อนไม่พบเลย ประการที่สามหากเขาตายคนที่รู้จักเขาคงเสียใจมาก โลเวลไม่อยากให้คนอื่นเศร้าใจ

"เกิดอะไรขึ้น?!" ฮันน่าเห็นโลเวลหยุดวิ่ง สีหน้าของเขาตอนนี้ดูเจ็บปวดและทรมานอย่างมาก เธอถามโลเวลด้วยนํ้าเสียงกังวลแฝงความเป็นห่วงและหยุดวิ่ง

จบบทที่ 22 ราชาวัวครึ่งปลาโกรธเกรี้ยว!