บทที่ 23 สายตาเย็นชาของโลเวล

โลเวลทรมานมาก เขาไม่ได้ยินคำถามของฮันน่าเลยแม้แต่นิด เขากัดฟันแน่น ฟันกระทบกันทำให้เกิดเสียง ฮันน่าซึ่งอยู่ข้างๆเมื่อไม่ได้ยินคำตอบจากโลเวลเธอพลันกังวล

"นี่โลเวลตอบฉันหน่อยสิ อย่าเงียบแบบนี้ นายรู้ไหมว่ายิ่งนายเงียบเท่าไหร่ฉันยิ่งเป็นกังวลนะ" ฮันน่าถามอย่างกังวล เวลานี้เธอไม่สนราชาวัวครึ่งปลาอีกแล้ว เธอสะกิดโลเวลหลายครั้งพยายามทำให้เขาส่งเสียงตอบรับ

โลเวลถูกสะกิดโดยฮันน่า เขารู้ดีว่าเธอต้องการอะไร เธอต้องการให้เขาส่งเสียงตอบรับเพื่อคลายความกังวล ฮันน่าเป็นห่วงเขามาก! โลเวลเห็นแบบนี้แล้วรู้สึกมีความสุข ฮันน่าเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา แม้จะอยู่ในสถานการณ์อันตรายแบบนี้เธอยังเป็นห่วงเขา

เขามีเพื่อนไม่กี่คนนักที่เป็นแบบนี้ แน่นอนหนึ่งในนั้นคือฮันน่า ทั้งๆที่เธอสามารถวิ่งหนีไปเลยก็ได้ทว่าฮันน่าไม่ทำ เธอไม่หนีแม้จะรู้ดีว่าราชาวัวครึ่งปลาวิ่งเข้ามาใกล้ เธอยังคงเป็นกังวลเกี่ยวกับตัวเขา

ถึงกระนั้นโลเวลก็ไม่สามารถส่งเสียงตอบรับฮันน่าได้แม้ว่าเขาอยากจะทำให้เธอหายกังวลก็ตาม หากเขาพูดออกไปตอนนี้เธอจะต้องได้ยินนํ้าเสียงแฝงความเจ็บปวดทรมานของเขาแน่ ถ้าเป็นอย่างงั้นมันยิ่งทำให้ฮันน่าเป็นกังวลมากกว่าเดิม

เนื่องจากเขาไม่สามารถพูดกล่าวสิ่งใดออกไปได้โลเวลจึงส่ายหน้าและใช้สายตามองไปที่ฮันน่าบอกเป็นนัยว่าหนีไปซะ ให้ทิ้งเขาแล้วหนีไป อย่ามาทิ้งชีวิตรอเขาอยู่ตรงนี้

เพราะฮันน่าเป็นเพื่อนกับโลเวลมาอย่างยาวนาน เธอจึงเข้าใจความหมายของสายตานั้นที่เขาจ้องมาทันที แต่จะให้เธอทิ้งเพื่อนของเธอได้อย่างไร? ฮันน่าไม่ยอมทิ้งโลเวลไว้ที่แห่งนี้คนเดียวแล้วหนีไปแน่นอน

"ไม่! ฉันจะไม่หนี ถ้าหนีนายก็ต้องหนีไปกับฉันด้วย!" ฮันน่ากล่าวเสียงดังขณะเดียวกันนั้นราชาวัวครึ่งปลาก็ยิ่งวิ่งเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เธอไม่สนใจ สิ่งเดียวที่เธอสนใจตอนนี้คือคำตอบจากโลเวล

โลเวลซึ่งกำลังทนพลังมหาศาลที่เพิ่มขึ้นอย่างฉับพลันอยู่ เขาอยากตอบกลับฮันน่าไปว่าตัวเขาไม่เป็นไร เธอไม่จำเป็นต้องรอก็ได้ ทว่าโลเวลไม่สามารถกล่าวออกไปได้ ห้ามพูดออกไปเด็ดขาด!

โลเวลไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ ร่างกายไม่ได้พังทลายหรืออวัยวะภายในหยุดทำงาน เขาเพียงแค่เจ็บปวดทรมานกับพลังซึ่งเพิ่มขึ้นกะทันหันเท่านั้น โลเวลสามารถสัมผัสได้เลยว่าเวลานี้ร่างกายของเขากำลังพัฒนาอย่างรวดเร็วเพื่อรองรับพลังใหม่

ทันทีที่โลเวลดื่มโพชั่นเข้าไปเขาสามารถรับรู้ได้ ทำไมพ่อของตนจึงบอกว่าห้ามใช้โพชั่นขวดนี้ ใช้ได้เฉพาะยามจำเป็นเท่านั้น มันเป็นเพราะฤทธิ์โพชั่นอันรุนแรงนั่นเอง

มอออออ! มออ!

ราชาวัวครึ่งปลาร้องออกมาเสียงดังเมื่อมันเข้าใกล้มนุษย์ครึ่งก้าวสองคน มันเตรียมใช้เขาอันใหญ่ยักษ์ของตนเองพุ่งชนใส่ฮันน่ากับโลเวล ใช่แล้ว! เป็นพละกำลังของมันอย่างเดียว มันไม่ใช้ทักษะหรือพลังธาตุแม้แต่น้อย

สำหรับมันมนุษย์ครึ่งก้าวสองคนไม่มีคุณสมบัติให้มันเอาจริง ความคิดของมันถูก ลำพังเพียงพลังฮันน่ากับโลเวลไม่มีทางรอดชีวิตจากราชาวัวครึ่งปลาแน่ ถ้าใช้ความคิดวางแผนล่ะ? คำตอบคือทั้งสองก็ไม่รอดอยู่ดี ทำไมน่ะหรือ?

โลเวลและฮันน่าไม่ใช่สายฝน สายฝนเจ้าเล่ห์เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยม ตราบใดที่เขารู้สึกถึงความตายที่ใกล้เข้ามา สายฝนจะไม่ลังเลคิดหาหนทางในการมีชีวิตรอด เขาจะทำทุกวิธีเพื่อให้รอดต่อให้ต้องกลายเป็นปีศาจก็ตาม ไม่สิ ถึงไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับความเป็นความตายสายฝนก็ยังคงเจ้าเล่ห์เช่นเดิม

สามารถกล่าวได้อย่างเต็มปากว่าสายฝนเป็นคนเห็นแก่ตัว เขาไม่สนใจคนอื่นนอกจากตนเอง แต่ก็มีข้อยกเว้นอยู่ คนที่ทำดีกับเขาสายฝนจะไม่ลังเลเลยที่จะช่วยหากตกอยู่ในสถานการณ์ยากลำบาก แน่นอนว่าต้องไม่เกินกำลังและไม่เสี่ยงจนเกินไป เพราะสายฝนไม่ใช่คนที่จะยอมเสียสละตนเองเพื่อคนอื่น

มออออ! มออ!

ราชาวัวครึ่งปลาถึงตรงหน้าฮันน่ากับโลเวลอย่างรวดเร็ว ฮันน่ากลัวมากจนร่างกายสั่นสะท้าน ทว่าเธอก็กัดริมฝีปากแน่น กัดแรงมากจนเลือดออก เธออดทนความเจ็บปวดและพยายามทำตัวให้ไม่กลัว ฮันน่าไม่สามารถทิ้งโลเวลให้เจอกับราชาวัวครึ่งปลาได้!

'ตายก็ตาย!' ฮันน่าตัดสินใจหนักแน่น เธอขยับอย่างรวดเร็วนำมีดสีดำออกจากฝัก ชริ้ง! ออร่าสีม่วงเข้มถูกปลดปล่อยออกจากตัวมีดพร้อมเสียงแปลกๆ ออร่าสีม่วงค่อยๆเพิ่มความน่าสะพรึงกลัวขึ้น

"..." ฮันน่าขยับร่างกายตนเองไปยืนขวางราชาวัวครึ่งปลา เธอเสริมความเร็วตัวเองด้วยพลังของครึ่งก้าว เตะพื้นพุ่งเข้าหาราชาวัวครึ่งปลาจากนั้นก็ใช้มีดสีดำโจมตีใส่

ราชาวัวครึ่งปลาไม่ได้หยุดการพุ่งชนความเร็วสูงของมัน กลับกันมันเพิ่มความเร็วมากกว่าเดิม มองการโจมตีของฮันน่าด้วยสายตาดูถูก มนุษย์ครึ่งก้าวไม่ประเมินพลังตนเองเอาเสียเลย คิดว่าด้วยพลังแค่นั้นจะสังหารหรือหยุดมันได้หรือ? นี่คิดว่าความแตกต่างของระดับพลังมันแตกกันเพียงเล็กน้อย? ช่างโง่เง่าสิ้นดี!

ฮันน่าไม่ได้โจมตีตรงจุดอ่อนของราชาวัวครึ่งปลา มีอยู่สองเหตุผล หนึ่งคือเธอมีประสบการณ์ต่อสู้กับศัตรูที่แข็งแกร่งกว่าตนน้อยมาก เมื่อเจอเข้ากับสถานการณ์แบบนี้เธอจึงไม่ได้คิดถึงเรื่องจุดอ่อนเลย สองคือฮันน่าไม่รู้จุดอ่อนของราชาวัวครึ่งปลา เธอไม่ได้เป็นเหมือนโลเวลที่อ่านตำรารวบรวมข้อมูลสิ่งมีชีวิต สำหรับเธอการอ่านตำรามันช่างน่าเบื่อ

เพราะฮันน่าไม่ได้โจมตีตรงจุดอ่อนและระดับพลังที่แตกต่างจากอีกฝ่ายมากเกินไปทำให้มีดสีดำโจมตีราชาวัวครึ่งปลาไม่เข้า แม้แต่รอยขีดข่วนยังไม่ปรากฏบนร่างของมันเลย

ขณะที่การโจมตีของฮันน่าไม่ได้ผล ราชาวัวครึ่งปลาใช้โอกาสนี้โจมตีสวนกลับ มันหมายจะใช้เขาแทงใส่ร่างทะลุหัวใจมนุษย์ผู้หญิงคนนี้ ความเร็วของราชาวัวครึ่งปลาเร็วมาก ฮันน่าไม่สามารถหลบได้ทัน วินาทีนั้นเธอคิดว่าตนคงไม่รอดแล้ว เธอภาวนาในใจต้องการให้โลเวลรอดชีวิต ฮันน่าปิดตาแน่นทำให้ภาพการมองเห็นของเธอกลายเป็นมืดมิด

หนึ่งวินาทีผ่านไป...…...สองวินาทีผ่านไป...........สามวินาทีผ่านไป...…หลายวินาทีผ่านไป

สิ่งที่ฮันน่าคิดไม่เกิดขึ้น เธอไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดเลย แม้กระทั่งความเจ็บปวดเล็กน้อยยังไม่มี เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ฮันน่าได้ยินเสียงของการปะทะกันดังขึ้นก่อนหยุดไป หรือว่ามีคนมาช่วยเธอกัน? แล้วคนๆนั้นเป็นใครล่ะ? แล้วโลเวลจะเป็นอย่างไรบ้างยังมีชีวิตอยู่มั้ย?

ฮันน่าอยากรู้มากว่าเกิดสิ่งใดขึ้น ความสงสัยของเธอเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเมื่อเวลาผ่านไป เธออยากจะลืมตาขึ้นมองดูเหตุการณ์ทว่าก็ไม่กล้า กลัวว่าเมื่อลืมตาแล้วมันจะไม่เป็นดั่งตนคิด

เวลาผ่านไปนานเรื่อยๆ หนึ่งวินาที สองวินาที ห้านาที หนึ่งนาที ท้ายที่สุดฮันน่าก็ไม่สามารถทนความอยากรู้อยากเห็นได้อีกต่อไป เธอเริ่มเปิดเปลือกตาขึ้นอย่างช้าๆ สิ่งที่เห็นทำให้ฮันน่าตกตะลึง!

ภาพเบื้องหน้าเป็นโลเวล เขายืนอยู่ด้านหน้าเหมือนกำลังปกป้องเธอไว้ ในมือถือมีดสีดำของเธอ ไม่รู้ว่าเขาเอาไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ฮันน่าไม่รู้สึกตัวเลย เธอควรจะรู้สึกตัวสิถ้ามีใครเอามีดไป เวลานั้นฮันน่าก็พบว่าตอนนี้ในมือตนว่างเปล่าไม่มีมีดสีดำอีกต่อไป มีดในมือโลเวลคือของเธอจริงๆด้วย

โลเวลยืนประจันหน้ากับราชาวัวครึ่งปลาซึ่งตอนนี้ไม่มีท่าทีดูถูกอีกต่อไป ท่าทีของมันเวลานี้เต็มไปด้วยความระมัดระวังตัว

ฟิ้ววว~

สายลมพัดผ่านร่างหนึ่งคนกับอีกหนึ่งตัว เสื้อผ้าซึ่งฉีกขาดเล็กน้อยของโลเวลขยับเบาๆ มีดสีดำปลดปล่อยออร่าที่น่าสะพรึงกว่ายิ่งกว่าตอนฮันน่าถือเสียอีก รอบๆกายโลเวลเปล่งอำนาจยากอธิบาย วินาทีนี้เขาแตกต่างจากโลเวลยามปกติ วินาทีนี้เขาราวกับเป็นนักรบแห่งท้องทะเลมากฝีมือ

'โลเวลกลายเป็นนักรบแห่งท้องทะเลแล้ว!' ฮันน่าตกใจ เธอมองไปยังโลเวลซึ่งกำลังจ้องราชาวัวครึ่งปลาอย่างระวัง เธอสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติซึ่งยากที่จะหาพบ ทว่าเธอเป็นเพื่อนกับโลเวลมานานจึงสามารถสังเกตเห็นมันได้ สายตาขณะมองราชาวัวครึ่งปลาของโลเวลแฝงไว้ด้วยความเย็นชา

ความเย็นชาเป็นสิ่งที่ทำให้โลเวลในตอนนี้แตกต่างจากโลเวลในเวลาปกติ เดิมโลเวลแทบไม่เคยใช้สายตาเย็นชาเลย ปกติเขามักยิ้มแย้มและเป็นมิตรต่อทุกสิ่ง ดังนั้นโลเวลในตอนนี้จึงทำให้ฮันน่าตกใจมาก

จบบทที่ 23 สายตาเย็นชาของโลเวล