ตอนที่ 72 ผมสีเงิน
ภายในพระราชวังร้อยบุปผา
นางเซียนไป่ที่อยู่บนบัลลังก์ค่อยๆ คลายฝ่ามือออก สลายเทคนิคลับอย่างช้าๆ
และทันใดนั้นผมยาวดำสลวยบางส่วนของเธอก็พลันค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นสีเงิน
นางเซียนไป่ดูเหมือนจะรู้สึกถึงมัน เธอเอียงคอก่อนจะรวบเส้นผมสีเงินกลับเข้าไปด้านหลังและปล่อยชายผมสีดำให้สยายออกมายังด้านนอกอย่างเงียบๆ ราวกับต้องการที่จะปกปิดมัน
กู่ฉิงซานไม่ได้เห็นถึงฉากนี้
เขากำลังตกตะลึงอยู่กับสายธารแห่งการหลงเลือนที่ค่อยๆ หายไปในสุดเส้นขอบฟ้า บื้อใบ้อยู่เป็นเวลานานไม่กล้าเอ่ยอะไรออกมา
สกิลเทวะช่างเป็นความสามารถอันน่าตื่นตะลึงโดยแท้ ไม่ว่าผู้ฝึกยุทธคนใดที่พบเห็นก็จำต้องเกิดความประทับใจต่อมันอย่างลึกซึ้ง
นี่น่ะหรือคือสกิลเทวะระดับสูงสุด?
นางเซียนไป่เพียงโบกมือแต่กลับสามารถจัดการกับมารนักปราชญ์ที่อยู่ห่างออกไปหลายพันลี้ โดยที่เผ่ามารเหล่านั้นมิอาจแม้กระทั่งจะได้ยลโฉมหน้าของนางด้วยซ้ำ
ไม่น่าแปลกใจเลยที่เธอกล่าวออกมาว่า ‘ขอบเขตประทับเทพ เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น’
ในตอนที่ฉันสามารถก้าวขึ้นไปถึงระดับนั้นได้ ฉันก็จะสามารถใช้ออกด้วยกระบวนท่าเช่นนั้นได้เหมือนกันใช่หรือไม่?
Support your favorite authors and translators in webnovel.com