บทที่ 9 ปู่หลานพบหน้า (2)
ลุงวั่นเช็ดน้ำตา ฝืนยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่มีอะไร ข้าก็แค่คิดเรื่องท่านอ๋องกับคุณชาย ใช่สิ ท่านอ๋องกลับเมืองหลวงไปแล้ว”
อวี๋หวั่นยิ้ม “ข้าได้ยินจากลุงใหญ่แล้ว”
“ลุงใหญ่?” ลุงวั่นชะงักไป
อวี๋หวั่นเห็นสีหน้าของเขา ก็รู้ทันทีว่าเขาเข้าใจผิด จึงรีบอธิบายว่า “อ่า ไม่ใช่ลุงใหญ่ในหมู่บ้านเหลียนฮวา แต่เป็นลุงใหญ่ที่จวนเห้อเหลียน”
ลุงวั่นเข้าใจในทันใด “ใช่แล้ว บ่าวเกือบลืมแสดงความยินดีกับฮูหยินน้อย”
ใครจะไปคิดกันเล่าว่าเด็กสาวจากชนบท จะมีชาติกำเนิดที่ยิ่งใหญ่ถึงเพียงนี้ บิดาเป็นถึงผู้สืบสกุลของจวนเทพสงคราม มารดาเป็นตี้จีของราชวงศ์แห่งหนานจ้าว หลังจากนี้ เขาจะคอยดูว่าใครหน้าไหนจะกล้าครหาว่าฮูหยินน้อยไม่คู่ควรที่จะเป็นนายหญิงของจวนเยี่ยนอ๋อง
ที่อวี๋หวั่นให้อภัยลุงวั่น นอกจากเพราะความทุ่มเทที่ลุงวั่นมีให้เยี่ยนจิ่วเฉามาโดยตลอด ก็ยังเป็นเพราะแต่ไหนแต่ไรมา ลุงวั่นไม่เคยดูถูกเด็กสาวจากชนบทอย่างเธอ ลุงวั่นเป็นคนที่ยินดียื่นมือออกมาช่วยเหลือยามที่เธอจมปลักอยู่ในดินโคลน
“พูดถึงเรื่องนี้ ข้ามีเรื่องหนึ่งที่อยากถามท่านเหมือนกัน” อวี๋หวั่นมองลุงวั่น
Support your favorite authors and translators in webnovel.com