Vol.3-010 ครอบครัวพร้อมหน้า (1)

บทที่ 10 ครอบครัวพร้อมหน้า (1)

อวี๋หวั่นไม่สามารถนั่งรถม้าบนทางที่ขรุขระ ทำให้รถม้าของอวี๋หวั่นและเยี่ยนจิ่วเฉาเคลื่อนที่ช้ากว่าผิดปกติ กว่าที่รถม้าของพวกเขาจะเคลื่อนเข้ามาในจวน เด็กทั้งสามก็ปลดทุกข์เสร็จแล้ว พวกเขาเช็ดก้นและอาบน้ำเสร็จแล้ว

ทั้งสามคนไปหาแมวจรจัดที่พวกเขาเก็บกลับมายังจวน

แมวจรจัดคล้ายกับจะจดจำเจ้านายตัวน้อยทั้งสามได้ มันนอนอยู่บนพื้นอย่างว่าง่าย ปล่อยให้ทั้งสามคนลูบขน

แต่ว่า ระหว่างที่เจ้านายลูบมัน เจ้าแมวจรจัดก็สัมผัสได้ถึงความผิดปกติ

ทำไมเย็นๆ!

เสี่ยวเป่าวิ่งมาลูบมัน ขนของมันฟูฟ่อง แมวจรจัดสะดุ้งโหยง ร้อง ‘เมี้ยว’ แล้ววิ่งหนีไป!

เอ้อร์เป่า “เอ๋...ข้ายังไม่ได้ลูบเลย”

ต้าเป่ากะพริบตาปริบๆ แอบทิ้งขนแมวซึ่งกำอยู่เต็มมือลงบนพื้นหญ้า…

“ท่านพ่อ!”

อวี๋หวั่นเห็นเยี่ยนอ๋องซึ่งกำลังยืนดูเด็กทั้งสามในลานบ้าน เยี่ยนอ๋องสวมอาภรณ์สีฟ้าอ่อน เสื้อแขนกว้าง คาด

เข็มขัดสีกรมท่า ไม่พบหน้ากันนาน เขาดูซูบผอมลง แต่นั่นก็ยังไม่อาจบดบังความงามของเขาได้

อย่างไรก็ดี ไม่รู้ว่าอวี๋หวั่นรู้สึกไปเองหรือไม่ สีหน้าเยี่ยนอ๋องแลดูหดหู่อย่างบอกไม่ถูก

เป็นเพราะซั่งกวนเยี่ยนหรือ?