0676 พิรุณโลหิต
บทที่ 676 พิรุณโลหิต
คนทั้งสองเดินลดเลี้ยว ในที่สุดก็มาถึงสถานที่ซึ่งถูกดินกลบฝังโดยสมบูรณ์แห่งหนึ่ง จากพื้นดินจนถึงหลังคาสูงเพียงสองตัวคนกว่าๆ หากมิได้เข้ามาทางประตูใหญ่ เดินผ่านสถานที่ของตำหนักผานกู่มาไม่น้อยก็ทำให้คนนึกว่าที่นี่เป็นเพียงร่องใต้ดินธรรมดา
“ที่นี่แหละ” หวังเยี่ยมองรอบด้าน ดูคุ้นเคยกับที่นี่มาก เขาหรี่ตาเงียบงันไปครู่หนึ่ง เหมือนกำลังใช้การรับรู้ตรวจสอบเรื่องราวในสมอง
จินเฟยเหยากลับเดินไปใช้มือลูบคลำบนกำแพงศิลา รู้สึกว่าอีกสักครู่น่าจะให้ตนเองขุดดินกระมัง แต่ไม่น่าจะให้ตนเองมาทำภารกิจที่ง่ายดายขนาดนี้นะ ใครขุดก็เหมือนกัน
ผ่านไปครู่หนึ่ง หวังเยี่ยลืมตาแล้วกวักมือเรียกจินเฟยเหยา “เจ้าถอยไปอยู่ตรงทางเข้า”
“อ้อ” ไม่ต้องให้ตนเองนำหน้าเป็นเรื่องน่ายินดี จินเฟยเหยาจึงรีบถอยไปด้านหลัง
ถ้ำนี้อยู่ด้านหลังสวนดอกไม้ที่เต็มไปด้วยสระน้ำของตำหนักผานกู่ มีบันไดศิลาสามแห่งเชื่อม ตอนนี้น้ำในสระแห้งไปนานแล้ว มีแต่ดินกองเต็มไปหมด นางยืนอยู่บนบันไดศิลามองตำหนักผานกู่ที่เงียบงัน เงียบจนทำให้คนหวาดกลัว
Locked Chapter
Support your favorite authors and translators in webnovel.com