บทที่ 641 แลกเปลี่ยน
มีความเชี่ยวชาญเฉพาะด้านเป็นเรื่องดี ไม่ว่าเมื่อใดก็อาศัยทำมาหากินได้ นี่คือประสบการณ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในปัจจุบันของจินเฟยเหยา แน่นอนว่าคนที่มีความเชี่ยวชาญเฉพาะด้านคือพั่งจื่อไม่ใช่นาง
อาคารไม้มีกลิ่นหอมของไม้จางๆ ลอยมา โต๊ะไม้ที่วางผลไม้นานาชนิดและน้ำชาช่างทำให้คนสุขสบายจริงๆ ถ้าไม่มีเผ่าเสินหนงที่น่าชังคนนั้นนั่งอยู่ด้านข้างจะดีกว่านี้
“พื้นที่เพาะปลูกของเผ่าเสินหนงช่างเข้าใจทำ ผลไม้พวกนี้รสชาติดียิ่ง ปราณวิญญาณก็มากมาย” จินเฟยเหยากับพั่งจื่อถือผลไม้สองไม้สองมือยัดใส่ปากไม่หยุดราวกับไม่ได้กินอะไรมาหลายสิบปี
“นี่คือผลไม้ป่า” บุรุษขั้นผสานร่างผู้นั้นนั่งอยู่ด้านข้าง ตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย
จินเฟยเหยาชะงักแล้วพูดส่งเดช “ต้องติดปราณเทพของพวกเจ้ามาแน่ ดังนั้นผลไม้ป่าจึงเติบโตได้ดีขนาดนี้” นางมักจะเอ่ยคำพูดประจบประแจงบ่อยๆ ถึงถูกโต้แย้งก็สรรหาคำพูดอื่นมากล่าวได้ทันที
“ข้าชอบฟังคำพูดนี้” การประจบอย่างโจ่งแจ้งทำให้คนรู้สึกสบายใจจริงๆ บุรุษผู้นั้นเอ่ยรับ
Support your favorite authors and translators in webnovel.com