0563 ฝ่าบาทเพียงหนึ่งเดียว

บทที่ 563 ฝ่าบาทเพียงหนึ่งเดียว

ถือไม้จิ้มฟันแคะฟันอย่างพึงพอใจ จินเฟยเหยามองไห่หลันอินซึ่งมีสีหน้าซีดขาวที่ออกไปบำเพ็ญคู่แล้วเพิ่งกลับมา จึงเอ่ยช้าๆ “เจ้าทำงานเสร็จแล้วหรือ? เรื่องของตระกูลเหรินเจ้าครุ่นคิดได้ว่าอย่างไรบ้าง”

ไห่หลันอินกลับมาก็ถูกคนของหอร้อยรสขวางไว้ หลังกระซิบข้างหูรอบหนึ่ง นางก็ขึ้นมาด้วยสีหน้าซีดขาว วันนั้นพูดคุยอยู่ครู่หนึ่งนางก็รีบไปทำงาน ปล่อยให้จินเฟยเหยากินอาหารอยู่ที่นี่เอง แต่คิดไม่ถึง นางรู้สึกว่าอาหารที่สั่งในตอนนั้นน่าจะเกือบเพียงพอแล้ว นางเพิ่งผละจากไป จินเฟยเหยาก็กินอาหารหมดเกลี้ยงตามมา

ถึงเติมเครื่องเทศที่บอกไม่ถูก ขอเพียงเพิ่มพลังบำเพ็ญเพียรได้ นางกับพั่งจื่อก็กินอย่างเต็มที่แบบเอาเป็นเอาตาย กินจนหอร้อยรสตกตะลึงสุดขีด วัตถุดิบอาหารแทบถูกนางกินหมดเกลี้ยง พ่อครัวเหนื่อยจนแทบนอนแผ่ สามวันเต็มๆ เห็นไห่หลันอินกลับมาก็ขวางนางไว้ทันที

ไห่หลันอินนวดขมับ ถึงนางจะรู้ว่าจินเฟยเหยาเป็นเทาเที่ย ความอยากอาหารเยอะ ทว่ากินเยอะขนาดนี้กลับเกินความคาดหมายของนาง ตอนนี้จึงพบว่านางคิดเรียบง่ายเกินไป โชคดีที่หอร้อยรสคงไม่ทำอะไรนางเพราะเรื่องเล็กน้อยแค่นี้