0391 ร้องจนคอแตก

บทที่ 391 ร้องจนคอแตก

“ทำอย่างไรดี หรือว่าต้องขายตัวใช้หนี้จริงๆ?” หวาหวั่นซียืนถามจินเฟยเหยาอยู่ตรงประตูใหญ่ของบ้านราชันสุ่ยจวิน

จินเฟยเหยาล้วงหู ชี้ไปยังปลาตัวหนึ่งที่แหวกว่ายอยู่ในสระน้ำด้านข้างแล้วเอ่ยอย่างจนใจ “ไม่ใช้หนี้ได้หรือ ยังมีคนเฝ้าจับตาดูด้วย”

ถึงแม้ภายนอกจะมีสีหน้าขมขื่นไม่ยินยอม ทว่านางกลับแอบถ่ายทอดเสียงไป “กลัวอะไรกับใช้หนี้ ถึงอย่างไรข้ายังต้องไปเอาเนื้อมังกรปิศาจพอดี ไม่ถูกสิ ต้องช่วยมังกรปิศาจออกมา มีปลาหลิวตัวนี้ของราชันสุ่ยจวิน ใครจะกล้าวางแผนร้ายกับพวกเรา รอจนปล่อยมังกรปิศาจออกมาพวกเราก็ไปจากเมืองไป่เหอ แผ่นดินออกกว้างใหญ่เขาจะไปตามหาพวกเราที่ใดได้”

“คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะวางแผนไว้แล้ว คิดได้รอบคอบยิ่ง ไม่จ่ายยามังกรคำรามก็มีสถานที่พักอาศัย คิดอีกแง่หนึ่งก็ดูเหมือนจะเป็นเรื่องดี” หวาหวั่นซีครุ่นคิดอย่างละเอียด ดูเหมือนจะไม่ได้ลำบากขนาดนั้น

คิดไม่ถึงว่าราชันสุ่ยจวินจะไม่เอาชีวิตของพวกเขา ทว่าขอให้ชดใช้สองเท่าแทน จำนวนที่ชดใช้มากเกินไปจริงๆ จินเฟยเหยาไม่ได้กะจะใช้หนี้ให้หมดค่อยจากไปจึงเพิกเฉยต่อจำนวนเงิน ถึงอย่างไรก็มีคนของราชันสุ่ยจวินมาเก็บเอง