0291 ดมกลิ่นแยกแยะ

บทที่ 291 ดมกลิ่นแยกแยะ

ทั้งสองคนมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตก หลังบินออกจากทะเลทรายก็ผ่านทะเลทรายเกอปี้ จากนั้นก็มาถึงทุ่งหญ้าเขียวขจี

เห็นทุ่งหญ้าที่ทอดตามองไปไม่เห็นขอบเขตผืนนี้ จินเฟยเหยาก็รู้สึกสงสัยอยู่บ้าง ทุ่งหญ้าที่ดีขนาดนี้ อยู่ในมือของโลกวิญญาณหนานเฟิงได้อย่างไร เลี้ยงสัตว์ปิศาจที่นี่คงเหมาะสมที่สุด

บนทุ่งหญ้ามีเนินเขาเล็กๆ จำนวนมาก บนนั้นมีดอกไม้ป่าและต้นไม้สูงเจ็ดแปดจั้งงอกงามอยู่ทั่ว บินเข้าไปข้างในก็เห็นสัตว์ปิศาจที่อยู่รวมกันเป็นฝูงจำนวนนับมากปรากฏขึ้นบนทุ่งหญ้า แต่ละฝูงมีเรือนหมื่นไปจนถึงเรือนแสนตัว ปริมาณขนาดนี้ทำให้จินเฟยเหยารู้สึกตกตะลึง

ถึงแม้สัตว์ปิศาจเหล่านี้ส่วนมากจะกินพืช ทว่าก็มีพลังทำลายล้างไม่เบา โดยเฉพาะพอพวกมันวิ่งพร้อมกันขึ้นมา เสียงดังสะเทือนเลื่อนลั่นราวกับฟ้าร้อง

“สัตว์ปิศาจมากมายขนาดนี้ ถ้าอยู่ที่นี่ต้องกินมากเพียงใดจึงสามารถกินได้หมด” จินเฟยเหยามองสัตว์ปิศาจอันหนาแน่นเหล่านี้ อดทอดถอนใจไม่ได้

เหรินเซวียนจือมองนางอย่างดูแคลนทันที “สัตว์ปิศาจมีอะไรดี ถ้าทั้งหมดเป็นผู้บำเพ็ญเพียรสตรียังคู่ควรแก่การยินดีบ้าง”