บทที่ 212 สำนักตงอวี้หวง
ด้านล่างป้ายประตูสำนักซึ่งสร้างจากศิลาหยกเมฆขาวที่สูงสิบกว่าจั้งของสำนักตงอวี้หวง มีศิษย์ขั้นสร้างฐานยืนเฝ้ายี่สิบคน พวกเขาสวมชุดเครื่องแบบเกราะสีเงิน ศีรษะสวมก้วนเงิน ยืนอยู่สองฟากของป้ายด้วยท่าทางน่าเกรงขาม แสงอาทิตย์อันร้อนแรงในฤดูร้อนสาดส่องลงมาเป็นเวลายาวนานก็ไม่เห็นพวกเขามีความเคลื่อนไหวเลยสักนิด
“ศิษย์พี่ทุกท่าน ข้ามาส่งน้ำบ๊วยให้พวกท่าน” สาวน้อยสวมชุดกระโปรงสีชมพูหน้าตางดงามอ่อนหวาน หิ้วตะกร้าไม้ไผ่วิ่งลงจากบนบันไดอันยาวเหยียดอย่างร่าเริง
คนที่เดิมทียังน่าเกรงขามทั้งยี่สิบคน ครู่หนึ่งก็เอะอะขึ้นมา
“ศิษย์น้องสุ่ยฝู เหตุใดวันนี้เจ้าจึงเป็นคนมาส่ง?” คนทั้งยี่สิบคนห้อมล้อมเข้ามา ไม่เฝ้าประตูแล้ว ถึงอย่างไรก็ไม่มีใครกล้ามาก่อเรื่องที่สำนักตงอวี้หวง ยืนเสียน่าเกรมขามขนาดนี้เพียงเพื่อให้แขกที่มารู้สึกได้ถึงขุมกำลังของสำนักใหญ่เท่านั้น
ข้างประตูสร้างศาลาคลายร้อนเล็กๆ อันวิจิตรหลังหนึ่ง ด้านในมีโต๊ะและเก้าอี้ศิลาเตรียมไว้ให้แขกที่ต้องรอคนไปรายงานก่อนจึงสามารถเข้าสำนักตงอวี้หวงได้ ให้พวกเขารอคอยอยู่ที่นี่ไม่ต้องยืนเฝ้าประตูกับศิษย์ที่เฝ้ายาม
Support your favorite authors and translators in webnovel.com