0213 อาบน้ำ

บทที่ 213 อาบน้ำ

“ทางนั้นคือตำหนักเทียนเฟิง หลังไกลๆ นั่นคือตำหนักฉวนฝ่า ศิษย์ขั้นฝึกปราณก่อนที่จะถูกแต่ละตำหนักรับเป็นศิษย์ผู้สืบทอดล้วนฝึกบำเพ็ญอยู่ทางนี้ โรงอาหารที่ข้าเคยบอกเจ้าก็อยู่ที่นั่น เห็นทะเลสาบหรือไม่ วันที่สิบห้าของทุกเดือนจะมีตลาดนัดที่ทุ่งหญ้าริมทะเลสาบ ศิษย์ในสำนักสามารถค้าขายกันได้ ยอดเขาลูกที่พวกเราเพิ่งผ่านมาคือตำหนักเพียวหลิง เจ้าตำหนักของมันคือตาเฒ่าน่าเบื่อคนหนึ่ง” จู๋ซวีอู๋ลากจินเฟยเหยาเหยียบบนแสงสีเขียวของเขาด้วยกัน กำลังแนะนำทิวทัศน์ภายในสำนักให้จินเฟยเหยารู้จัก

พั่งจื่อและต้านิวก็ยืนอยู่บนแสงสีเขียวติดตามจินเฟยเหยาไม่ห่าง ทำให้จินเฟยเหยาอยากจะเปลี่ยนชื่อให้พวกมันสองตัว เป็นชื่อเด็กชายทองและเด็กหญิงหยก[footnoteRef:1] แล้วกัน [1: เด็กชายทองและเด็กหญิงหยก หมายถึง เด็กชายและเด็กหญิงที่คอยรับใช้เซียนในลัทธิเต๋า ]

สำนักตงอวี้หวงใหญ่โตจริงๆ มีทิวทัศน์งดงามมากมาย สิ่งเดียวที่ไม่ดีคือคนมากมายเกินไป ตลอดทางมักจะมีผู้บำเพ็ญเซียนบินผ่านระหว่างภูเขา บางครั้งมีเป็นกลุ่มๆ อึกทึกคึกคักอย่างยิ่ง