0187 นัดพบริมสระ

บทที่ 187 นัดพบริมสระ

“ท่านลุง นางเป็นสหายของข้า เนื่องจากเกิดเรื่องบางอย่าง ตอนนี้นางจึงถูกเผ่ามนุษย์ไล่ล่า ดังนั้นข้าจึงพานางแวะมาเที่ยวที่นี่ ข้ากล้ารับประกันว่านางเป็นคนดีแน่นอน ไม่เคยทำเรื่องที่เป็นผลร้ายต่อเผ่ามารเรามาก่อน” ปู้จื้อโหยวครุ่นคิดแล้วจึงเอ่ยตอบ

ปู้จื้อโหยวหวังเพียงตอนนี้ท่านลุงจะจำเผ่ามนุษย์ที่เคยช่วยเหลือตนเองได้ เรื่องเพิ่งเกิดขึ้นไม่นาน เรื่องสำคัญขนาดนี้อาศัยความทรงจำของผู้ฝึกบำเพ็ญขั้นแปลงจิต คิดจะลืมก็น่าจะลืมไม่ลง

จอมมารหลงกลับไม่เอ่ยวาจา มองดูเขาโดยไม่ส่งเสียง ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ตั้งแต่ต้นจนจบเขาไม่เคยมองดูจินเฟยเหยาสักแวบ

ใต้เท้าไหวไม่ยินยอมให้บุตรชายของตนเองถูกตำหนิจึงแย้มยิ้มเอ่ยกับจอมมารหลง “พี่ใหญ่ ข้าเห็นว่าสาวน้อยเผ่ามนุษย์คนนี้เป็นคนหัวไว นางยังนำของขวัญมาให้ข้าโดยเฉพาะ มีแก่ใจเช่นนี้ ท่านคงไม่ทำให้นางลำบากหรอกนะ แค่เด็กน้อยขั้นสร้างฐานคนหนึ่งเท่านั้น จะสามารถทำอะไรได้”

“มอบของขวัญให้เจ้าด้วย? เอามาให้ข้าดูหน่อย” จอมมารหลงรู้สึกเหนือความคาดหมายอยู่บ้าง ยายขี้งกนี่ยังมอบของขวัญให้ด้วย