บทที่ 188 กินเจ้า
จินเฟยเหยาเดินหน้าเป็นเข้ามาพลางถูมือและเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม “ไม่ได้พบผู้อาวุโสเสียนาน ราศียิ่งจับมากขึ้น”
“ท่าทางเจ้าจะอยู่ดีมีสุขไม่เลว เผ่ามนุษย์ที่โง่เง่าเหล่านั้นยังเหมือนเดิม ขนาดเจ้ายังจับตัวไม่ได้ เป็นกลุ่มเศษสวะจริงๆ” จอมมารหลงเอ่ยอย่างชั่วร้ายดังเดิม
“ผู้อาวุโส หรือว่าท่านเห็นข้าอยู่ดีมีสุขแล้วไม่พอใจ? เพื่อคำพูดประโยคเดียวของท่าน ข้าเดินทางไกลมาพันหลี่เลยนะ ดูสิว่าข้าจงรักภักดีเพียงใด” จินเฟยเหยาตบอกมีสีหน้าจริงใจ
จอมมารหลงหลุบตาลงมองการแสดงออกของนาง เอ่ยถามอย่างไปคนละเรื่อง “เจ้าลับๆ ล่อๆ ตามหลังข้ามาคิดจะทำอะไร?”
เอ๋? หรือว่าเจ้าหมอนี่คิดจะเบี้ยว จินเฟยเหยามีโทสะอยู่บ้าง รู้อยู่เต็มอกชัดๆ ยังแสร้งเป็นไม่รู้ จะเอ่ยปากอย่างไรดีจึงไม่ทำให้เขาเสียหน้า ทั้งยังสามารถบอกเรื่องราวได้กระจ่าง
ในขณะที่จินเฟยเหยากำลังพึมพำอยู่นั้น ปู้จื้อโหยวก็ตามมา ทว่าเขาไม่กล้าเข้าไป เพียงแต่มองอยู่ไกลๆ หวังว่าจินเฟยเหยาจะรู้จักดูทิศทางลม อย่าทำเรื่องที่ไม่เหมาะสมเกินไป
Support your favorite authors and translators in webnovel.com