ตอนที่ 022 หนังหน้าหนาพอตัว

ตอนที่ 22 หนังหน้าหนาพอตัว

ภายในห้องหลัก เหล่าฟู่เหรินแห่งตระกูลเยี่ยกำลังนั่งอยู่บนที่นั่ง ดวงตาคู่นั้นจับจ้องไม่วางตา ภายใต้สีหน้าจริงจัง หญิงวัยกลางคนที่คอยให้การปรนนิบัติอยู่ด้านข้างมองไปยังหลินหลันทันทีที่ผ่านประตูเข้ามา

หลินหลันกวาดสายตาไปรอบๆ ทว่ากลับมองไม่เห็นหลี่ซิ่วฉาย เห็นได้ชัดว่าถูกเหล่าฟู่เหรินจับแยกออกไปแล้ว อีกทั้งเมื่อมองไปยังเหล่าฟู่เหรินผมหงอกสีขาวซึ่งอยู่บนที่นั่ง ในมือถูกลูกประคำ สวมใส่เสื้อผ้าธรรมดาๆ ใบหน้ซูบผอม ไม่มีลักษณะอย่างผู้ร่ำรวยเฉกเช่นเหล่าฟู่เหรินผู้ร่ำรวยคนอื่นๆ ทั่วไป กลับให้ความรู้สึกซึ่งแตกต่างออกไปเป็นอย่างมาก เมื่อเหลือบสายตาเล็กน้อยมองลงบนหน้าเข่าของเหล่าฟู่เหรินเยี่ยซึ่งคลุมเอาไว้ด้วยผ้าห่ม ในใจจึงปรากฏเครื่องหมายคำถามขึ้น ตอนนี้เป็นช่วงฤดูใบไม้ผลิที่แสนอบอุ่น ขนาดสวมเสื้อแค่เสื้อผ้าชั้นเดียวเดินช่วงกลางวันก็ยังร้อนอบอ้าวจะแย่แล้ว นอกจากนี้ห้องยังหันเข้าหาดวงอาทิตย์อีก มีการระบายอากาศและแสงสว่างได้เป็นอย่างดี หรืออาจะเป็นไปได้ว่าเหล่าฟู่เหรินมีปัญหาที่ขาและเท้าเช่นนั้นหรือ