ตอนที่ 101 นอนกอดเจ้า
เว่ยจื่อเสวียนโดนตอกกลับไปถึงสองครา หลังจากนั้นก็ไม่มีผู้ใดคิดเสนอตัวขึ้นมาต่อกรกับหลินหลันอีก ขณะที่บรรยากาศในงานเลี้ยงฉลองก็เริ่มครื้นเครงขึ้นเรื่อยๆ หลังงานกินเลี้ยงสิ้นสุดลง การแสดงละครจึงเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ ในยุคสมัยโบราณไม่มีความบันเทิงเช่นการเล่นดนตรีสดอะไรพวกนั้น มีเพียงการเชิญผู้แสดงละครงิ้วออกมาร้องเล่นทำเพลงเพื่อสร้างความครื้นเครงก็เท่านั้น และแน่นอนว่า ต้องเป็นผู้ที่ร่ำรวยเงินทองเท่านั้นถึงจะจัดงานระดับนี้ขึ้นมาได้
ละครประเภทงิ้วอะไรพวกนี้ หลินหลันไม่ชื่นชอบเท่าไหร่จริงๆ ก็อย่างว่าละครพวกนี้จะไปสู้ละครทางโทรทัศน์ในสมัยใหม่ได้อย่างไรกัน! ยิ่งไปกว่านั้นด้วยเสียงขับร้องอันอ้อยอิ่งแหลมเปี๊ยบ ทั้งยังปราศจากอักษรบรรยาย นั่นจึงทำให้นางฟังไม่รู้เลยเลยสักประโยค การนั่งอยู่ตรงนั้นจึงเป็นเรื่องน่าเบื่อไปโดยปริยาย นอกจากนั้นแล้วนางยังต้องคอยปั้นหน้ายิ้มแย้มและรักษาอากัปกิริยาท่าทางให้สง่างาม นี่มันเหนื่อยจะแย่
Support your favorite authors and translators in webnovel.com