ตอนที่ 021 บังเอิญขนาดนี้เชียว

ตอนที่ 21 บังเอิญขนาดนี้เชียว

ตระกูลเยี่ย หลินหลันเคยมาเยือนแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ทว่าล้วนไปทางประตูหลัง เข้าไปชั้นในสุดก็แค่ห้องครัวเท่านั้น

ทว่าครั้งนี้กลับเป็นการเดินเข้ามาอย่างสง่างามจากทางประตูหลัก ทันทีที่ผ่านประตูหลักเข้ามาก็มีผู้ดูแลจวนตระกูลเยี่ยเดินเคลื่อนตัวไปพร้อมกับกลุ่มคนที่ติดตามอยู่เบื้องหลัง โดยเดินผ่านรูปภาพงานแกะสลักด้วยไม้สนรูปนกกระเรียนซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของการมีอายุยืนยาว ผ่านไปอีกสามบานประตูจึงเพิ่งได้เห็นประตูซุ้มที่กั้นเขตแดนและทางเดินเดียวระหว่างบ้านชั้นในกับบ้านชั้นนอก ในนั้นมีสาวใช้ซึ่งสวมใส่เสื้อผ้าสง่างามรออยู่แล้วสองคน

“เส้าเหยีย เหล่าฟู่เหรินกำลังรอเส้าเหยียอยู่ที่ห้องพักเจ้าค่ะ” สาวใช้ใบหน้ากลมสะอาดสะอ้านผู้หนึ่งแสดงท่าทางการเคารพ

หลี่หมิงอวินพยักหน้าเล็กน้อย “จะไปเดี๋ยวนี้”

สาวใช้เจ้าของใบหน้ากลมรีบร้อนเอ่ยขึ้น “เหล่าฟู่เหรินเชิญเพียงแค่เส้าเหยียเข้าไปเท่านั้นเจ้าค่ะ”

หลี่หมิงอวินหยิ้มเล็กน้อยพลางเลิกคิ้วขึ้น มองไปยังหลินหลันขณะที่นัยน์ตากำลังเผยให้เห็นถึงความกังวล

หลินหลันยิ้มอย่างไม่เป็นไร “เช่นนั้นเจ้าเข้าไปก่อนเถอะ!”