ตอนที่ 507-508

ตอนที่ 507 เด็กที่มีแม่เหมือนสมบัติล้ำค่า

ซาลาเปาน้อยอาลัยอาวรณ์อยู่กับการได้ซุกไซ้อยู่ในอ้อมกอดของหนิงซีอย่างที่สุด ดวงตาไม่กล้าแม้แต่จะกะพริบตามองดูเธอ เหมือนจะกลัวว่าพอกะพริบตาคนก็จะหายไป

หนิงซีเห็นแล้วก็ปวดใจ หอมไปที่แก้มทั้งสองข้างของซาลาเปาน้อยข้างละฟอด “คุณน้าเสี่ยวซีเป็นของจริง ไม่ใช่ความฝัน~ ปะป๊าเป็นคนพาน้าเสี่ยวซีมาหาหนู~ เพราะว่าหนูไม่สบาย~”

ซาลาเปาน้อยที่ถูกหอมไปสองฟอดพวงแก้มทั้งสองแดงระเรื่อ ความรู้สึกไม่ปลอดภัยในใจถูกทำลายสิ้น เขินอายจนต้องเม้มปาก แล้วก็จุ๊บหนิงซีกลับหนึ่งครั้ง

หนิงซีกุมแก้ม ดีใจจนรู้สึกว่าต่อให้ตัวเองได้รางวัลออสก้าก็คงจะเป็นความรู้สึกแบบนี้~

มองดูดวงตาที่เหมือนจะพูดได้ทั้งสองข้างของซาลาเปาน้อย หนิงซีมีเจตนาอยากจะนัวเนียกับซาลาเปาน้อยอีกสักหน่อย แต่รู้ว่าตอนนี้ด้านนอกยังมีคนมากมายกำลังรออย่างกระวนกระวายใจ จึงเอ่ยปากว่า “คนเก่ง หิวแล้วใช่ไหม? น้าพาหนูไปกินของอร่อยดีไหม?”

ซาลาเปาน้อยพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

“รอเดี๋ยวนะ น้าจะใส่เสื้อผ้าให้หนู!” หนิงซีอุ้มซาลาเปาน้อย เดินไปที่หน้าตู้เสื้อผ้า เริ่มเลือกชุดให้ซาลาเปาน้อย

“อยากใส่ชุดไหน?”