บทที่ 567 ให้นายลงมือก่อน
ภายใต้สายตาจับจ้องของทุกคน เขาที่ประกาศว่าจะเอาตำแหน่งหัวหน้าทีมใหญ่คืนมากลับพ่ายแพ้ให้กับลูกน้องตัวเอง
หลิวอิ่งรู้สึกแค่ว่าที่หน้าอกราวกับมีสัตว์ร้ายกำลังคำรามพุ่งชนอยู่ รู้สึกละอาย อัปยศอดสู สารพัดความรู้สึกแทบจะฉีกทึ้งเขา...
ห่างไปไม่ไกล สีหน้าเยี่ยหวันหวั่นก็เต็มไปด้วยความตะลึง
หลิวอิ่งแพ้หรือแล้วนี่
ชาติที่แล้วเธอจำหยวนเซิงคนนี้ไม่ได้เลย น่าจะไม่เคยโผล่มาให้เห็น แต่ชาตินี้เขากลับเอาชนะหลิวอิ่งได้...
“ฉันจะท้าประลองสืออี!”
ในขณะเดียวกัน เสียงหยวนเซิงก็ดังก้องไปทั่วสนาม
“ได้!” สืออีรับคำท้า ลุกจากที่นั่งหัวหน้าใหญ่บอดี้การ์ดลับ เดินขึ้นไปบนสังเวียน
“สู้ๆๆ...สู้ๆ...เอา...เอา...เอาให้เขา...เอาให้เขาตายไปเลย!” เจ้าติดอ่างซึ่งนั่งอยู่ตรงที่นั่งหัวหน้าทีมย่อยให้กำลังใจสืออี
“หัวหน้าสู้ๆ!”
“ให้เด็กนั่นรู้ถึงความเก่งกาจของนายซะ!”
“ถุย คนแบบนี้มีคุณสมบัติเป็นหัวหน้าที่ไหน อกตัญญู เดิมทีเป็นแค่สุนัขข้างหลิวอิ่ง...กลับแว้งกัดหลิวอิ่งคนที่เลี้ยงดูตัวเองมา”
“ถูกต้อง ถ้าให้เขาเป็นหัวหน้าใหญ่ อีกหน่อยถ้ามีภารกิจจะขายพวกเราหรือเปล่ายังไม่รู้เลย”
Support your favorite authors and translators in webnovel.com