บทที่ 517 ใครแอบฉวยโอกาสทำร้ายฉันหรือเปล่า
“เฮ้...เดี๋ยวสิ...อย่าเพิ่งไป...”
เยี่ยหวันหวั่นตะโกนไปทางที่พวกเขาวิ่งหนีไป ช่วยไม่ได้ ทางเดินโล่งโจ้งว่างเปล่า ไม่มีเสียงตอบรับ สองคนนั้นหนีหายไปนานแล้ว
ถ้าหากเธอมองไม่ผิด สองคนนั้นไม่ใช้บันไดด้วยซ้ำ กระโดดเข้าไปในสวนจากทางหน้าต่างเลย
ต้องขนาดนั้นเลยเหรอ?
มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?
เยี่ยหวันหวั่นยืนงงอยู่ตรงนั้นพักใหญ่
ช่วยไม่ได้ เธอได้แต่รอให้ร่างกายปรับตัวเล็กน้อยแล้วเดินลงไปชั้นล่าง
...
เวลานี้ ห้องรับแขกเงียบวังเวง
ซือเยี่ยหานนั่งอยู่บนโซฟา ใบหน้าราวกับมีน้ำแข็งเกาะ สวี่อี้ยืนหน้าเครียดอยู่ข้างกาย บรรดาบอดี้การด์ลับและลูกน้องของสืออียืนเรียงสองแถวด้วยท่าทางขึงขัง ส่วนหลิวอิ่งและซ่งจิ้งยืนอยู่ตรงกลาง
ซ่งจิ้งยืนก้มหัวต่ำอยู่ตรงนั้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความละอายใจ “ผมทำงานไม่สำเร็จ ปกป้องคุณหนูเยี่ยไว้ไม่ได้ ยินดีรับบทลงโทษครับ!”
หลิวอิ่งเอ่ยหน้าเครียด “ไม่เกี่ยวกับซ่งจิ้ง ผมเป็นคนห้ามไม่ให้เขาเข้าไปช่วย...”
บนโซฟา ซือเยี่ยหานใช้สายตาเยียบเย็นกวาดมองทุกๆ คน ไม่ได้พูดอะไร
ความเงียบอันน่าหวาดกลัว บรรยากาศกดดันจนแทบหยุดหายใจ
Support your favorite authors and translators in webnovel.com