บทที่ 515 ไม่ใช่ฉันที่เปลี่ยนไป
ขณะมองเจ้านายของตัวเองกล้ากอดเทพสังหารที่กำลังโกรธสุดขีดไว้ในอ้อมอกตาปริบๆ สวี่อี้ตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ
“คุณ...คุณชายเก้า...”
อันตรายนะครับ!
ทว่า เห็นแต่เยี่ยหวันหวั่นมองใบหน้ากรุ่นโกรธของชายหนุ่ม ราวกลับจากขุมนรกมาสู่โลกมนุษย์ ความบ้าเลือดและจิตสังหารค่อยๆ ถอยออกไปดุจคลื่นน้ำ
“คุณเก้า...” ราวกับรู้ว่าในที่สุดตัวเองก็ปลอดภัยแล้ว หญิงสาวเก็บรังสีน่าหวาดกลัวทั้งหมดรอบตัว ร่างกายที่อยู่ในสภาพพร้อมสู้อ่อนยวบลงทันทีเพราะใช้งานเกินลิมิต
แม้ใบหน้าของซือเยี่ยหานจะเย็นชาอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ทว่าท่าทางที่โอบเอวอุ้มเธอขึ้นมากลับเบามือมาก
“สวี่อี้ ส่งผู้หญิงคนนั้นกลับบ้านด้วย แล้วก็ปิดข่าวทั้งหมดในคืนนี้” ซือเยี่ยหานสั่งประโยคหนึ่ง จากนั้นก้าวเท้ายาวอุ้มเยี่ยหวันหวั่นจากไป
เห็นเยี่ยหวันหวั่นถูกเจ้านายตัวเองอุ้มไปอย่างง่ายดายเหมือนแมวตัวน้อยไร้พิษภัยตัวหนึ่ง กลุ่มคนนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ผ่านไปครู่หนึ่ง ทุกคนพากันถอนหายใจโล่งอก ทำหน้าราวเพิ่งจะรอดชีวิตจากวิกฤต
ด้วยเพราะตึงเครียดมากเกินไป เบื้องหน้าสืออียังคงพร่าเลือน สีหน้าอึ้งตะลึง เขารอดแล้วเหรอ?
Support your favorite authors and translators in webnovel.com