บทที่ 438 ไม่ขม

บทที่ 438 ไม่ขม

เยี่ยหวันหวั่นยืนลังเลหน้าประตูอยู่นาน สุดท้ายเพราะเป็นกังวลเรื่องหากชักช้าอยู่นานจะส่งผลต่อฤทธิ์ของยา จึงผลักประตูเดินเข้าไป

ด้านหลังของเยี่ยหวันหวั่น มีสาวใช้สาวสองคนเมื่อครู่ไม่วางใจจึงตามขึ้นมาด้วย ตอนนี้แอบหลบอยู่ที่ซอกประตู

คนทั้งสองคิดไปคิดมาก็รู้สึกว่า ให้เยี่ยหวันหวั่นไปส่งยาดูไม่ค่อยเหมาะเท่าไร อย่างไรแล้วนี่ก็เป็นหน้าที่ของพวกเธอ จะผลักภาระให้คุณหนูเยี่ยได้อย่างไร?

หากว่าตอนที่คุณหนูเยี่ยไปส่งยาเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นมา หรือว่าสร้างเรื่องอะไรขึ้นมา แล้วพวกเธอจะรับผิดชอบไหวไหม?

บนเตียงสีเทาดำผืนใหญ่ ชายหนุ่มผิวซีดขาวเหมือนกับก้อนหินนั่งพิงไม่ขยับตัวเป็นรูปปั้น

ลมจากนอกหน้าต่างโชยเข้ามา พัดชายเสื้อเลิกขึ้นเผยให้เห็นกระดูกมืออันผอมบาง

เพียงแค่ช่วงเวลาสั้นๆ เดือนกว่าเท่านั้น เพราะความงานยุ่งเขาจึงผอมซูบลง

เยี่ยหวันหวั่นเดิมทียังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ต้องเผชิญหน้ากันจึงทำหน้าห่อเหี่ยวเหมือนลูกบอลที่โดนเข็มเจาะลม

คงเป็นเพราะกลิ่นแรงไม่น่าดมของยาจีนลอยเข้ามา คิ้วเย็นผนึกน้ำแข็งของชายหนุ่มย่นลงอย่างไม่ทันมองเห็น สอดสายตามองไปทางประตู

ย่นคิ้วทำไม!