บทที่ 415 อย่างไรแล้วก็เป็นคนนอก

บทที่ 415 อย่างไรแล้วก็เป็นคนนอก

ได้ฟังรายงานของสวี่อี้แล้ว ผู้อาวุโสตระกูลซือหลายคนที่อยู่ในห้องด้วยต่างมีสีหน้าเคร่งขรึม

ว่าที่นายหญิงตระกูลซือ ตำแหน่งนี้มีคนหมายปองอยู่ตั้งเท่าไหร่?

ทีแรกข้างกายของซือเยี่ยหานก็ไม่มีผู้หญิงคนไหน ทุกคนก็ยังอยู่ในความสงบไม่มีปัญหาอะไรได้ ใครจะรู้ซือเยี่ยหานจู่ๆ ก็พาผู้หญิงแปลกหน้าคนหนึ่งไปพบคุณหญิงย่าที่บ้านใหญ่ ทำลายความสงบอันผิวเผินนี้เสียแล้ว

ติดที่กำลังน่าเกรงขามของซือเยี่ยหาน ทุกคนจึงพากันเงียบปากกับเรื่องนี้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าในใจจะไม่มีข้อเห็นต่าง ทว่าความขัดแย้งและความไม่พอใจนี้กลับค่อยๆ รุนแรงขึ้นตามกาลเวลา

หนึ่งในผู้อาวุโสของตระกูลที่นั่งอยู่ที่โซฟา ในมือยกกาปั้นชาเอ่ยอย่างไม่รีบร้อน “คุณหนูท่านนั้นอย่างไรแล้วก็เป็นคนนอก ความจริงไม่จำเป็นต้องมาลำบากกับเรื่องในตระกูลซือของพวกเรา การกระทำของผู้ช่วยสวี่ไม่ได้มีปัญหาอะไร ฉันเองก็เห็นด้วยอย่างมาก”

พูดมาถึงตรงนี้ ผู้อาวุโสตระกูลซือชำเลืองหางตาอย่างไม่แยแสไปทางเยี่ยหวันหวั่น “ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ตอนนี้เป็นการพูดคุยความลับและเรื่องภายในครอบครัวของพวกเรา ขอเชิญคุณหนูท่านนี้กลับไปเถิด”