บทที่ 332 ยัยอัปลักษณ์เยี่ยหวันหวั่น

บทที่ 332 เยี่ยหวันหวั่นยัยอัปลักษณ์?

เหลียงซือหานก็ตะลึงในรูปโฉมของหญิงสาวคนนั้นเช่นเดียวกัน คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนหน้าตาดียิ่งกว่าเยี่ยอีอีอีก แต่ว่าเธอไม่กล้าแสดงออกมาทางสีหน้า

หญิงสาวค่อยๆ เดินผ่านฝูงชน ไม่ว่าจะเดินผ่านที่ใด ก็จะมีเสียงอุทานด้วยความประหลาดใจดังขึ้นมาเป็นระลอก

ต่อมา ขณะที่ผู้ชนกำลังสงสัยว่าหญิงสาวผู้นี้คือใครกันแน่ กลับพบว่าเธอเดินตรงไปยังโต๊ะของพวกเยี่ยเส่าถิง ก่อนจะค่อยๆ หยุดลง ดวงตางามตราตรึงคู่นั้นกวาดตามองคนที่โต๊ะ สุดท้ายมาหยุดสายตาที่ร่างของฟางซิ่วหมิ่น

ริมฝีปากสีแดงขยับเล็กน้อย น้ำเสียงไพเราะพลันเปล่งออกมา

“อาหญิงพูดถูกต้องทั้งหมด!”

อาหญิง?!

ฟางซิ่วหมิ่นมองจ้องหญิงสาว ความสงสัยท่ามกลางความงุนงง สาวงามคนนี้คือใครกัน? ทำไมอยู่ดีๆ ถึงมาเรียกเธอว่าอาหญิง?

ไม่เพียงแต่ฟางซิ่วหมิ่นและเหลียงเจียหาว แขกทั้งหมดที่อยู่ละแวกใกล้เคียงต่างก็มีสีหน้าตกตะลึงทั้งนั้น

“เธอคือ...”

ฟางซิ่วหมิ่นมองหญิงสาว ใจรู้สึกสงสัย จนไม่อาจจะเลี่ยงความลังเลที่มีได้

หญิงสาวยิ้มเล็กน้อย ริมฝีปากแดงชุ่มหยักองศาโค้งยิ้มอย่างมีเสน่ห์ พลางเอื้อนเอ่ย