บทที่ 31 ดูสิว่าเธอจะจัดการยังไง
บทที่ 31 ดูสิว่าเธอจะจัดการยังไง
“ฉันจะเป็นอะไรได้! นักเรียนคนนี้ชักเหลวไหลเกินไปแล้ว!” เหลียงลี่หวาพูดด้วยความโมโหพลางจ้องเยี่ยหวันหวั่น
“เฮ้อ เยี่ยหวันหวั่น เป็นเธออีกแล้วเหรอ...” จ้าวซิงโจวมองเด็กผู้หญิงในมุมหนึ่งอย่างจนปัญญาเช่นเดียวกัน เขาอยากให้เรื่องจบลงด้วยดี จึงเอ่ยว่า “อาจารย์เหลียง คุณก็อย่าโมโหมากไปเลย เด็กคนนี้มีส่วนผิดก็จริง แต่เด็กในวัยนี้แต่งตัวแหวกแนวไปบ้างก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้”
เหลียงลี่หวาพูดด้วยสีหน้าจริงจังผิดปกติ “อาจารย์จ้าว! นี่ไม่ใช่ปัญหาเรื่องการแต่งตัวของเธอ! เกรงว่าตอนนี้จะเป็นปัญหาใหญ่! ข้อสอบครั้งนี้ของพวกเราหลุดออกไป! เด็กคนนี้ช่างกล้าจริงๆ ไม่รู้ว่าไปเอาหัวข้อการสอบครั้งนี้มาจากที่ไหน!”
จ้าวซิงโจวตกใจ เอ่ยด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “อาจารย์เหลียง! คำแบบนี้จะพูดมั่วซั่วไม่ได้นะ ข้อสอบของพวกเราทุกครั้งล้วนเป็นความลับ จะหลุดออกไปได้ยังไง? อีกอย่าง ถ้าข้อสอบหลุดออกไปแล้ว วิชาคณิตศาสตร์เธอจะสอบได้ 0 คะแนนเหรอ? ตรรกะนี้ไม่ถูกต้องละมั้ง?”
เหลียงลี่หวาแค่นเสียงหัวเราะทีหนึ่ง แล้วส่งกระดาษคำตอบทั้งหมดของเยี่ยหวันหวั่นกับอันดับรายชื่อให้จ้าวซิงโจว “อาจารย์จ้าว คุณดูสิ่งนี้ก็จะรู้เอง!”
จ้าวซิงโจวรับไปแล้วพลิกดูอย่างรวดเร็วรอบหนึ่ง ใบหน้าพลันเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “โอ้โห! นักเรียนเยี่ยหวันหวั่น เรื่องนี้เธอทำไม่ถูกนะ! สอบได้คะแนนสูงทุกวิชา มีแต่วิชาเลขของฉันที่ได้ 0 หมายความว่ายังไง?”
เดิมทีเขาคิดว่าสอบได้ 0 คะแนนทุกวิชา ใครจะรู้ว่านอกจากวิชาเลขที่ได้ 0 คาดไม่ถึงว่าวิชาอื่นเยี่ยหวันหวั่นล้วนสอบได้คะแนนสูงลิบลิ่ว ทั้งยังเป็นที่หนึ่งในอันดับรายชื่อระดับชั้น!
ขณะสอบเลขได้ 0 คะแนนยังเป็นที่หนึ่งของระดับชั้นได้ ความหมายที่แฝงอยู่ก็คือ เก่งมากแล้ว
ได้ยินน้ำเสียงของจ้าวซิงโจว สีหน้าเหลียงลี่หวายิ่งเครียดคล้ำ “อาจารย์จ้าว ตอนนี้เชื่อแล้วใช่ไหม!”
จ้าวซิงโจวลูบคาง ไม่พูดอะไร
คะแนนอย่างนี้สำหรับเยี่ยหวันหวั่นที่ได้ที่โหล่ในการสอบทุกครั้ง ทำให้คนอื่นเชื่อได้ยากจริงๆ
“หนังสือแจ้งไล่ออกก็ออกมาแล้ว คิดไม่ถึงว่ายังกล้าก่อเรื่องนี้ขึ้นอีก ขืนนักเรียนแบบนี้ยังอยู่ที่ชิงเหอต่อไป มีแต่จะทำให้ชิงเหอเสื่อมทราม!” สายตาเหลียงลี่หวาพุ่งไปทางเยี่ยหวันหวั่นที่อยู่แถวท้ายสุดอย่างดุดัน “เยี่ยหวันหวั่น! ยังไม่รีบออกมาอีก! ไปฝ่ายปกครองกับฉันเดี๋ยวนี้! ฉันบอกเธอไว้เลยนะ ตอนนี้ไม่ใช่ปัญหาที่แค่ไล่ออกก็จบอีกแล้ว!”
ข้อสอบหลุด เรื่องแบบนี้คนที่เกี่ยวข้องด้วยเป็นเรื่องใหญ่แล้ว!
“แม่เจ้า! ดูไม่ออกเลยนะเนี่ย! ยัยตัวประหลาดนี่มีความสามารถเหมือนกันนะเนี่ย! คิดไม่ถึงว่าจะหาข้อสอบมาได้!”
“ได้ข้อสอบมากลับเก็บไว้คนเดียว! สมน้ำหน้า!”
“ยัยโง่ ไม่รู้จักทำผิดให้มันเยอะๆ หน่อย ทำซะชัดเจนขนาดนี้ กลัวว่าคนเขาจะไม่รู้หรือไง?”
“ครั้งนี้ยัยตัวประหลาดแย่แน่!”
......
ณ มุมติดหน้าต่างแถวสุดท้ายหลังห้อง ชายหนุ่มเอาหนังสือที่ปิดอยู่บนหน้าออก ขมวดคิ้วมองไปทางหญิงสาวข้างกาย
เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ใบหน้าของเธอไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด สีหน้ากลับนิ่งเรียบราวกำลังเดินเล่นอยู่ในสวนที่บ้าน กระทั่งในสายตาที่มองเหลียงลี่หวายังแฝงความเย้ยหยันอยู่บางเบา
ทุกคนกำลังพูดว่าเยี่ยหวันหวั่นเป็นคนโง่ เขาก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้โง่จริงๆ
หากได้ข้อสอบมาจริง ทำให้แนบเนียนสักหน่อย ก็จะไม่ถูกจับได้อย่างแน่นอน
“ยัยโง่ ดูซิว่าครั้งนี้เธอจะจัดการยังไง!”
เยี่ยหวันหวั่นได้ยินถ้อยคำดูถูกจากผู้ชายข้างๆ นัยน์ตาแพรวพราวเหมือนดวงดาวปรายมองอย่างเหนื่อยหน่ายไปทางเขา “ไม่ต้องรบกวนให้นายเป็นห่วงหรอก ครั้งนี้คะแนนของฉันเล่นงานนายกระจุย!”
ซือเซี่ยใจลอยเพราะดวงตาพร่างพราวราวดวงดาวคู่นั้นไปแวบหนึ่ง หลังจากที่รู้สึกตัวว่าเธอพูดอะไร ก็พลันไร้คำจะพูด
...................................................................