บทที่ 260 ผู้ชายมีเงินแล้วจะเลว
บทที่ 260 ผู้ชายมีเงินแล้วจะเลว
เมื่อออกจากตึกบริษัท ท่าทางหล่อเหลามาดเท่ของเยี่ยหวันหวั่นพลันแฟบลงราวกับลูกโป่งถูกปล่อยลม
“เบบี๊ พวกเราคุยกันหน่อยได้ไหม?” เยี่ยหวันหวั่นลองถามหยั่งเชิง
นิ้วซึ่งเห็นข้อกระดูกชัดเจนของซือเยี่ยหานกำลังสัมผัสกลีบดอกไม้สีแดงที่มีหยดน้ำเกาะในอ้อมกอด “คุยเรื่องอะไร?”
เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยอ้อมแอ้ม “คุยกันว่า...พวกเรา...นัดกันใหม่วันหลังเถอะนะ?”
เป็นอย่างที่คิด ซือเยี่ยหานได้ยินแล้วสีหน้าแทบจะเปลี่ยนเป็นเย็นชาในพริบตา
เยี่ยหวันหวั่นรีบอธิบาย “ฉันไม่ได้จะเบี้ยวนัดคุณนะ ตอนแรกฉันเตรียมจะเลี้ยงดินเนอร์ใต้แสงเทียนสุดโรแมนติกสักมื้อหนึ่ง ผลสุดท้ายฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเงินออมก้อนสุดท้ายของฉันใช้ซื้อดอกไม้ช่อนี้ไปแล้ว...”
เฮ้อ ทำเท่ซะจนได้เรื่องจริงๆ!
ได้ยินว่าเธอใช้เงินก้อนสุดท้ายซื้อดอกไม้ช่อนี้ สีหน้าของซือเยี่ยหานถึงได้เหมือนอ่อนโยนลงบ้าง
ไม่รู้เยี่ยหวันหวั่นนึกอะไรขึ้นได้ ดวงตาเป็นประกาย พูดต่อไปว่า “แต่ถ้าคุณยินดีที่จะเลี้ยงฉัน งั้นก็ได้อยู่นะ ถ้าคุณให้เงินฉันเลย นั่นจะยิ่งใช้ได้ขึ้นไปอีก!”
ซือเยี่ยหานบอก “กลับบ้าน”
เยี่ยหวันหวั่นเงียบปาก
Locked Chapter
Support your favorite authors and translators in webnovel.com