บทที่ 235 ทำไมนายถึงน่ารำคาญขนาดนี้
บทที่ 235 ทำไมนายถึงน่ารำคาญขนาดนี้
เยี่ยหวันหวั่นโดนความคิดสมองกลับของพวกวิปริตบางคนทำให้ถึงกับช็อค
เธอพูดขนาดนี้แล้ว เขายังบอกว่าเฝ้ารออยู่?
แล้ว เธอจะยังพูดอะไรได้อีก...
เยี่ยหวันหวั่นไม่คาดหวังที่จะสนทนากับซือเยี่ยหานต่อแล้ว ไว้ทุกข์ด้วยความเศร้าอย่างสุดซึ้งให้กับเค้กที่ถูกเธอบีบจนเละก้อนนั้น
ทำไมเธอถึงได้ทำกับของกินเช่นนี้ได้! ปวดใจ!
แต่คนที่เป็นตัวการกลับมัวแต่ร้องโวยวายจะลงรถให้ได้
สวี่อี้มองกระจกหลังด้วยความลำบากใจขอคำชี้แนะ “นายท่าน? นี่...”
ซือเยี่ยหานเอ่ยอย่างไม่รีบไม่ร้อน “โทรหาพี่ใหญ่ บอกว่าเย็นนี้เซี่ยเซี่ยไม่กลับบ้าน”
สวี่อี้ “ครับ!”
ซือเซี่ยได้ยินก็ขนลุกซู่ เคาะกระจกรถอย่างแรง “ซือเยี่ยหาน! นายคิดจะทำอะไรฉัน! ปล่อยฉันลงรถ! ฉันจะกลับบ้าน!”
ซือเยี่ยหานนัยน์ตาเย็นชาแฝงไปด้วยคำเตือน “วันนี้อาจารย์โทรมาบอกว่าแจกแบบฟอร์มสมัครสอบเข้ามหาวิทยาลัยมาแล้ว”
“แล้วยังไง เรื่องของผม อาไม่ต้องยุ่ง!” ซือเซี่ยตอบเสียงเย็นชา
ซือเยี่ยหานไม่ได้ถือสาคำพูดของซือเซี่ย ถามต่อไปว่า “เตรียมจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยไหน?”
Locked Chapter
Support your favorite authors and translators in webnovel.com