บทที่ 231 รวยจนล้มประเทศได้
เหลียงเจียหาวหน้านิ่วคิ้วขมวด “หานหาน ลูกพูดกับป้าของลูกแบบนี้ได้ยังไง! ซิ่วหมิ่นคุณก็พูดให้มันน้อยๆ หน่อย!”
“ก็มันเรื่องจริงนี่นา หนูไม่ได้พูดอะไรผิดสักหน่อย พ่อกลับมาดุหนู...” เหลียงซือหานที่ถูกดุขอบตาแดงก่ำอย่างไม่อยากเชื่อ ร้องไห้วิ่งหนีไป
อย่างไรเสียเหลียงเจียหาวไม่อาจหักใจต่อว่าลูกสาวสุดที่รักอย่างรุนแรงได้ มองไปทางพี่สาวแล้วเอ่ยขึ้นอย่างรำคาญใจ “พี่ครับ สิ่งที่ผมทำได้ทั้งหมดก็ทำไปหมดแล้วจริงๆ ทุกคนในครอบครัวล้วนต้องอาศัยให้ผมเลี้ยงดู ผมมีความกดดันมาก สิ่งที่ผมช่วยได้ก็มีแค่เท่านี้แหละ...”
เยี่ยหวันหวั่นซ่อนตัวอยู่หลังพุ่มไม้ มองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างกับตาตัวเอง โกรธจนตัวสั่นระริก ความแค้นพุ่งพล่านอยู่ในอก
ดี! เหลียงเจียหาวดีมาก! ฟางซิ่วหมิ่นดีจริงๆ!
Support your favorite authors and translators in webnovel.com